Ο Πολιτικός Μηχανικός και πρώην πρόεδρος του Συλλόγου “Νηρέα”, “αδειάζει” με παρέμβαση του, τους αυτόκλητους προστάτες του περιβάλλοντος για το αντλιοστάσιο στις Μαρίκες, λέγοντας πως θα είναι ελάχιστη η περιβαλλοντική ζημιά στον υγρότοπο με την κατασκευή του αντλιοστασίου– που γίνεται με αντάλλαγμα το κλείσιμο των βόθρων – σε σχέση με αυτήν που θα προκύψει όταν χτιστούν – καθόλα νόμιμα – τα 3 οικόπεδα της Ιάσονος, μετά τη Ναυσικάς, αποψιλώνοντας έκταση με πυκνή θαμνώδη βλάστηση και όχι χέρσα έκταση όπως στο αντλιοστάσιο.
Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε κείμενο από το δήθεν ανεξάρτητο site atticavoice.gr, το οποίο είναι ιδιοκτησίας ατόμου το οποίο στο πρόσφατο παρελθόν ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος τουλάχιστον δύο φορές, την μία με τον κ. Δαμιανό Φαφούτη, και την άλλη με την κα. Αμαλία Τόκα. Και τις δύο φορές απέτυχε να εκλεγεί
Στο κείμενο λοιπόν που συνέκρινε το υπό κατασκευή αντλιοστάσιο στις Μαρίκες με ένα αντλιοστάσιο στη Σίβηρη Χαλκιδικής (Δείτε το κείμενο ΕΔΩ), ο κ. Ταρναράς σχολίασε
“Σε σχέση με την όχληση των αντλιοστασίων λυμάτων, υπάρχει μια πολύ καλή μέθοδος αξιολόγησης. Ένα ταξίδι κατά μήκος της ακτογραμμής της νότιας Αθήνας από το Πέραμα της εργατικής τάξης μέχρι το Καβούρι της μπουρζουαζίας. Υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό παρά τις ταξικές αντιθέσεις.
Οι περίπου 1.200.000 κάτοικοι της παραλιακής ζώνης εξυπηρετούνται από αντλιοστάσια λυμάτων της ΕΥΔΑΠ. Τοποθετημένα δίπλα στη θάλασσα, σε λιμάνια, σε παραλιακές ζώνες αναψυχής, ακόμα και δίπλα σε βίλες που χτίστηκαν μέσα στον αιγιαλό. Για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού τα αντλιοστάσια τοποθετούνται πάντα στα πιο χαμηλά σημεία κάθε περιοχής. Στην παραλιακή Αθήνα λειτουργούν περισσότερα από 20 κύρια και δευτερεύοντα αντλιοστάσια, τα περισσότερα σημαντικά μεγαλύτερων διαστάσεων από όλα τα αντλιοστάσια της Ραφήνας και της Λούτσας.
Μπορεί εύκολα να τα επισκεφτεί κάποιος και να βιντεοσκοπήσει τη λειτουργία τους. Υποθέτω ότι αν “μύριζαν”, “ακούγονταν” και “ενοχλούσαν” θα υπήρχε ξεσηκωμός εναντίον τους και τουλάχιστον σε περιοχές όπως η Βουλιαγμένη και η Γλυφάδα θα είχαν καθαιρεθεί την ίδια στιγμή. Αντί αυτού όμως δεν ακούγονται διαμαρτυρίες, αντίθετα όλοι αναγνωρίζουν ότι ο Σαρωνικός έχει καθαρίσει και δεν έχει σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.”
Στη δημόσια τοποθέτηση του κ. Ταρναρά απάντησε η κα. Ε. Τερζοπούλου η οποία ανέφερε:
“Αφού λοιπόν δεν προκαλούν καμία όχληση, τότε γιατί δεν αγωνιζόμαστε να γίνει στο δημοτικό τρίγωνο (τέρμα Νηρέως) ή στο οικόπεδο της εκκλησίας απέναντι, δίπλα στις δύο πολυκατοικίες και έξω από την προστατευόμενη περιοχή των Μαρικών, ώστε να είναι νόμιμα με βάση το περιβαλλοντικό δίκαιο? Γιατί αν τελικά αποδειχθεί οτι προκαλούν όχληση, ζημιωμένοι θα είναι μόνο λιγοστοί κάτοικοι (πιθανότητα που υπάρχει ακόμη και αν γίνει στον υγρότοπο) και όχι ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ Νηρέα-Πρωτέα-Ορειχαλκουργών και κάθε πολίτης που αγαπάει την περιοχή αυτή και το περιβάλλον εν γένει. Ο Σύλλογος οφείλει να υπερασπίζεται το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ και όχι μικροσυμφέροντα…”
Ο διάλογος συνεχίστηκε με τον κ. Ταρναρά να απαντά:
Για τους εξής λόγους:
1) Η αντίδραση των κατοίκων, ακόμα και σε νομικό επίπεδο, είναι δεδομένη. Κι ο λόγος είναι ότι ορισμένοι φρόντισαν ήδη να δαιμονοποιήσουν το αντλιοστάσιο. Ας πείσουν τώρα τους κατοίκους στις δύο περιοχές ότι πρόκειται για καλή – μη οχλούσα – εγκατάσταση που δεν θα υποβαθμίσει τη ζωή τους. Μπορούν να ξεκινήσουν και πάλι τις κατ’ οίκον επισκέψεις για να τους πείσουν. Είναι γνωστή η μέθοδος, ασφαλής και χωρίς δυνατότητα διατύπωσης διαφορετικών απόψεων. Πολύ αμφιβάλλω όμως ότι θα πειστούν όσοι έγιναν αποδέκτες παραπληροφόρησης.
2) Από τη στιγμή που η ΕΥΔΑΠ πλήρωσε για την περιοχή των 460 μ3, μας έχει δείξει ότι δεν είναι διατεθειμένη να συζητήσει γιατί αισθάνεται απολύτως ασφαλής. Έχει γνωμοδοτήσει το μισό ελληνικό κράτος για τη συγκεκριμένη θέση. Γι’ αυτό και η μεγαλύτερη μερίδα του ΝΗΡΕΑ αποφάσισε να έχει συμμετοχή ο Σύλλογος στην αποκατάσταση του χώρου, αντί να πάει σε μια στείρα άρνηση χωρίς ουσιαστικές ελπίδες να αλλάξει ο χώρος και στη συνέχεια να είναι απών από τη διαδικασία της αποκατάστασης.
3) Γιατί πάντα προτιμάται η έστω και μικρή απόσταση από τα σπίτια από την άμεση επαφή με το αντλιοστάσιο. Όχι επειδή ενοχλεί η λειτουργία του αντλιοστασίου, αλλά γιατί κατά τους 5-6 μήνες της κατασκευής θα υποφέρουν οι κάτοικοι που απέχουν 15 μέτρα από το έργο (στις εναλλακτικές θέσεις) σε σχέση με αυτούς που απέχουν 70 μέτρα (στην επιλεχθείσα θέση).
4) Και το σημαντικότερο, οι τεχνικοί λόγοι. Γιατί ο αγωγός θα διέρχεται από πολύ μεγάλα βάθη, κάτω από τη στάθμη του δρόμου, με ανάποδες κλίσεις. Για παράδειγμα, στη γωνία Ποσειδώνος και Θέτιδος, θα έχουμε 7,5 μέτρα σκάμμα μέσα στο νερό και τη λυματολάσπη, οπότε μάλλον θα πρέπει να κατασκευαστεί τούνελ ή να γίνουν ειδικές εργασίες, εκτοξεύοντας το κόστος. Προς μεγάλη χαρά του ΑΚΤΩΡΑ που θα σηκώσει πανό, όχι με αλεπούδες, αλλά με λύκους και αρκούδες, υπέρ αυτής της αλλαγής. Δυστυχώς όμως, υπάρχουν και οι Jaspers, κάτι σαν Τεχνικές Υπηρεσίες της Ε.Ε. και της Ε.Τ.Ε., οι οποίοι κόβουν τα υποέργα με δυσανόλογο κόστος σε σχέση με τους κατοίκους που εξυπηρετούν. Αυτό προφανώς γνώριζε και ο μελετητής και επέλεξε τη συγκεκριμένη θέση.
Κατά τα άλλα, ο Σύλλογος αποφάσισε δημοκρατικά για τη στάση του, να παλέψει για την αποκατάσταση και τη μικρότερη δυνατή περιβαλλοντική ζημιά στο κτίριο, στην πρόσβαση και στον περιβάλλοντα χώρο. Χαίρομαι πάντως που η στάση του Κινήματος έχει μεταβληθεί επιτέλους και από τη λογική «Δεν είμαστε ειδικοί, δεν προτείνουμε λύσεις», πέρασε στην υπόδειξη εναλλακτικών θέσεων.
Η κα Τερζοπούλου απάντησε:
Ηλία, αν εξαρχής είχαμε αντιταχθεί όλοι μαζί στη χωροθέτηση του αντλιοστασίου μέσα στην προστατευόμενη περιοχή, το αντλιοστάσιο δε θα είχε “δαιμονοποιηθεί”, αν ισχύει αυτό που λες.
Η χωροθέτηση ήταν εξαρχής προβληματική και όχι τυχαία… Όσο για την ελπίδα αποκατάστασης της περιοχής, γνωρίζεις οτι αποκατάσταση οικοσυστήματος σε μία χτισμένη και περιφραγμένη έκταση δε μπορεί να υπάρξει. Γι’ αυτό και μεγάλο τμήμα της περιοχής, δυστυχώς θα βγεί εκτός προστατευόμενης ζώνης, όπως έγινε και με τα εκχερσωμένα “παρκινγκ” που παλαιότερα αποτελούσαν μέρος του οικοσυστήματος .
Επίσης, σου φαίνεται λογικό να θυσιάσουμε την περιοχή επειδή θα υπάρχει όχληση από την κατασκευή σε λιγοστούς κατοίκους για 5-6 μήνες (πράγμα που θα υπάρξει ακόμη κι εκεί που πάει να κατασκευαστεί)? Όσο για τα πανηγύρια του ΑΚΤΟΡΑ, λίγο με απασχολεί, αν πρόκειται να σωθεί η προστατευόμενη περιοχή.
Η Ευρωπαίοι χρηματοδότες δεν θα μπορέσουν να κάνουν πίσω, αν η ΕΥΔΑΠ ενημερώσει για την αναγκαιότητα αλλαγής θέσης που (από επιλογή ή από άγνοια) επιλέχθηκε να είναι μέσα σε περιοχή που προστατεύεται από ΔΥΟ Ευρωπαϊκές οδηγίες. Για τα σχόλια περί παραπληροφόρησης δε θα σχολιάσω. Σίγουρα όμως σε ένα τέτοιο θέμα που κρίνει το μέλλον της περιοχής, το να ακούγεται μόνο η άποψη της ΕΥΔΑΠ δεν το λες και πλέρια δημοκρατία…
Η συζήτηση έκλεισε με την απάντηση του κ. Ταρναρά ο οποίος ανέφερε:
1) Σχετικά με τη δαιμονοποίηση του αντλιοστασίου, δεν θεωρώ ότι φταίει το ότι δεν ήμασταν «όλοι μαζί», αλλά οι μέθοδοι επικοινωνίας που χρησιμοποιήθηκαν. Δηλαδή, αν λειτουργούσαμε «όλοι μαζί», θα λέγαμε στον κόσμο ότι το αντλιοστάσιο είναι κάτι λειτουργικό και απαραίτητο, που δεν μυρίζει, δεν ακούγεται και δεν ενοχλεί; Εξάλλου και τώρα ακόμα, υπάρχει site της περιοχής που μιλάει για καταστροφές από αντλιοστάσια στη Ρόδο. Συγκρίνει ανόμοια πράγματα (άλλες τεχνολογίες, άλλη λειτουργία) και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το αντλιοστάσιο θα καταστρέψει τις Μαρίκες. Ε, ας του κάνουμε τη χάρη να διώξουμε τα αντλιοστάσια από τις ακτές και να τα στείλουμε στην ορεινή ζώνη. Και στις ακτές να παραμείνουμε με βόθρους, απορροφητικούς και στεγανούς – τρυπημένους, αρκεί να μην έχουμε τα αντλιοστάσια της καταστροφής.
2) Όλοι θα θέλαμε να φύγει το αντλιοστάσιο από το συγκεκριμένο σημείο και να πάει σε άλλο δημόσιο χώρο κι ας μην είναι ορθό τεχνικά. Διαπιστώσαμε όμως ότι η ΕΥΔΑΠ δεν πρόκειται να κάνει πίσω γιατί έχει περιβαλλοντικούς όρους και ολόκληρο οπλοστάσιο γνωμοδοτήσεων με το μέρος τ
ης. Ποια θα ήταν τα δικά μας όπλα; Η ανακήρυξη της περιοχής ως υγρότοπο, έστω και χωρίς οριοθέτηση. Ε, κι αν είχε γίνει οριοθέτηση; Η νομοθεσία επιτρέπει την αδειοδότηση ολόκληρων βιολογικών καθαρισμών, όχι μόνο αντλιοστασίων, ακόμα και μέσα σε οριοθετημένες ζώνες Natura, αρκεί να υπάρχει οικολογική αξιολόγηση. Είναι οι αδειοδοτήσεις κατηγορίας Α1 και υπάρχει σχετική διαδικασία. Να πάμε λοιπόν με το κεφάλι στον τοίχο για να πέσουμε ένδοξα; Ή να διαπραγματευτούμε τη μη διαμπερή πρόσβαση, τον τύπο της περίφραξης και τον περιορισμό της στο ελάχιστο δυνατό, τη φύτευση και αποκατάσταση του γύρω – μη δομημένου – χώρου και τη μείωση της αισθητικής υποβάθμισης;
3) Απ’ όσο γνωρίζω, υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται σήμερα για τα παραπάνω. Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα καταφέρουν. Είμαι βέβαιος όμως ότι η περιβαλλοντική ζημιά στον υγρότοπο – που γίνεται με αντάλλαγμα το κλείσιμο των βόθρων – είναι ουσιαστικά ελάχιστη σε σχέση με αυτήν που θα προκύψει όταν χτιστούν – καθόλα νόμιμα – τα 3 οικόπεδα της Ιάσονος, μετά τη Ναυσικάς, αποψιλώνοντας έκταση με πυκνή θαμνώδη βλάστηση και όχι χέρσα έκταση όπως στο αντλιοστάσιο.
