Ποιοι δαίμονες ζηλέψανε τον θεριστή τον μήνα
Να κάψουν συνωμότησαν Μάτι, Βουτζά, Ραφήνα.
Ένα μικρό παράδεισο σε τόπο ευλογημένο
Πανέμορφο, πολύχρωμο και μοσχοβολισμένο
Τον Αϊ Νικόλα είχαμε, το κάτασπρο εκκλησάκι
Το Πράσινο, το Κόκκινο, το Μπλε το λιμανάκι
Πιο πέρα η Αργυρά ακτή και δάσος με λουλούδια
Γεμάτη παιδικές φωνές με γέλια και τραγούδια
Δευτέρα ήρθε η λαίλαπα και σκιάχτηκε ο χρόνος
Παντού κραυγές και πανικός, κυρίαρχος ο τρόμος
Έχουμε τόσες εκκλησιές μα δεν ηχούν καμπάνες
Σ’ ένα τοπίο εφιαλτικό, σπαράζουν γιοι και μάνες
Χάρε
Εμείς δεν είχαμε σιτάρι να θερίσεις
Είχαμε πεύκα, ακρογιαλιές, θυμάρι να μυρίσεις
Χάρε
Έπαιξες άτιμα! Σε τόπο μυροβόλο
Δεν πήρες το δρεπάνι σου, ήρθες με φλογοβόλο
Κι αν χάθηκαν τόσες ψυχές σε μια στιγμή μονάχα
Βρήκαν άλλο παράδεισο;
Άγγελοι να ΄ναι τάχα;
Κι αν χάθηκαν τόσες ψυχές την μαύρη εκείνη ώρα
Σ’ αληθινό παράδεισο
Αγγέλοι ας είναι τώρα
Φωφώ Κεχαγιόγλου (Νούρα)
