Για τη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση είναι δεδομένο πως θα έχετε ακούσει διάφορα ονόματα. Είναι γνωστές ως «εκλογές των χωροφυλάκων»ή «εκλογές που ψήφισαν μέχρι και τα δέντρα» ή «εκλογές που πήραμε με το πιστόλι στο χέρι» ή «εκλογές της βίας και της νοθείας».
Από τα ονόματα αυτά γίνεται απόλυτα ξεκάθαρο πως οι εκλογές που έγιναν σαν σήμερα, στις 29 Οκτωβρίου 1961, κάθε άλλο παρά «γιορτή της Δημοκρατίας» ήταν. Ίσα – ίσα που άνετα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «η χαρά του παρακρατικού» και όποιου άλλου, τέλος πάντων, ήθελε να πάει… «περίπατο» η διαβόητη «λαϊκή βούληση». Για πολλούς εκείνες οι εκλογές ήταν που άνοιξαν τον δρόμο στον «ανένδοτο» του Γεωργίου Παπανδρέου, στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και βέβαια στη δικτατορία των Συνταγματαρχών.
Ο δρόμος προς τις «μαύρες» κάλπες
Ο πλανήτης το 1961 κινείται στους ρυθμούς του «Ψυχρού Πολέμου». ΗΠΑ και ΕΣΣΔ βρίσκονται στο απόγειο της κόντρας τους και εκτοξεύουν πυρηνικές απειλές η μια στην άλλη. Ευτυχώς για τον πλανήτη έμειναν μόνο στις εκτοξεύσεις απειλών. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα (που για πολλούς αποτέλεσε το πρώτο «πεδίο μάχης» του Ψυχρού Πολέμου) κυβέρνηση και μάλιστα αυτοδύναμη από τις βουλευτικές εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956 (και επανεκλέχτηκε στις εθνικές εκλογές της 11ης Μαΐου 1958) ήταν αυτή της ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις) με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Στόχος του Καραμανλή ήταν ο περιορισμός της δύναμης που είχε αρχίσει να αναπτύσσει η ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) που είχε καταφέρει για πρώτη φορά να αυξήσει τόσο τα ποσοστά της, ώστε, να γίνει Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αυτό, στην Ελλάδα που ακόμα οι πληγές του εμφυλίου ήταν ανοιχτές και η πρόσδεση στο «καράβι της Δύσης» ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένη, δεν ήταν ανεκτό. Κυβέρνηση, στρατός, ΚΥΠ και εννοείται το Παλάτι και οι ΗΠΑ έχουν ως μοναδικό στόχο την κατάρρευση της εκλογικής δύναμης «των κομμουνιστών».
Στην εξίσωση, θα πρέπει να βάλουμε και την Ένωση Κεντρώων του Γεωργίου Παπανδρέου ο οποίος έχει διατρανώσει πως στόχος του είναι να πέσει η εκλογική δύναμη της ΕΔΑ κάτω από το 20% (στις εκλογές του 1958 είχε λάβει 24,42% και 79 έδρες) ώστε να μείνουν αυτός και ο Καραμανλής «τα δύο εθνικόφρονα κόμματα να παλαίουν εντός των πλαισίων της Δημοκρατίας» («Το βήμα» 13/10/1961).
Με τα στρατόπεδα, λοιπόν, να έχουν χωριστεί ο Καραμανλής περνά τον Μάιο του 1961 και τον νέο εκλογικό νόμο που προβλέπει ενισχυμένη αναλογική για τις αμέσως επόμενες εκλογές. Στις 20 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση παραιτείται και ο βασιλιάς Παύλος Α’ ορίζει τις εκλογές στις 29 Οκτωβρίου 1961 και διορίζει υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργός τον στρατηγό Κωνσταντίνο Δόβα, αρχηγό του Στρατιωτικού Οίκου του βασιλιά. Υπουργός Άμυνας τοποθετήθηκε ο υποπτέραρχος Χαράλαμπος Ποταμιάνος, γενικός υπασπιστής και γραμματέας του βασιλιά. Γενικά οι άνθρωποι του παλατιού βρέθηκαν σε όλα τα κομβικά σημεία. Τοποθετήθηκαν και κάποιοι κεντρώοι υπουργοί αλλά για τα μάτια του κόσμου, σε χαρτοφυλάκια που δεν είχαν σχέση με τη διενέργεια των εκλογών. Ήταν τόσο απροκάλυπτο το σκηνικό που είχε στηθεί που μέχρι και ο ίδιος ο Καραμανλής θορυβήθηκε. Αυτά γινόντουσαν στο πολιτικό κομμάτι. Στο κομμάτι του «δρόμου» τα πράγματα ήταν εξαιρετικά άσχημα. Εκεί δεν είχε τους πολιτικούς με τις παρασκηνιακές κινήσεις τους. Είχε ξύλο και τρομοκρατία.
Εκεί έχουν αναλάβει δράση χωροφύλακες, αξιωματικοί της αστυνομίας, στρατιώτες, τραμπούκοι, παρακρατικοί, ακόμα και άντρες των παραστρατιωτικών εμφυλιακών ΤΕΑ (Ταγμάτων Εθνοφυλακής Αμύνης) είχαν δημιουργήσει ένα τρομοκρατικό κλίμα κατά της ΕΔΑ. Όπου επιχειρούσε η Αριστερά να κάνει συγκέντρωση έπεφτε «το ξύλο της αρκούδας». Υπήρξαν ακόμα και νεκροί, ενώ οι προσαγωγές στην Ασφάλεια των υποψηφίων που απλά ήθελαν να κάνουν μια προεκλογική ομιλία ήταν καθημερινό φαινόμενο. Μέχρι και ο 80χρονος Περικλής Αργυρόπουλος, που είχε διατελέσει στο παρελθόν πολλές φορές υπουργός, ξυλοκοπήθηκε άγρια σε προεκλογική συγκέντρωση στο Αιγάλεω στις 13 Οκτωβρίου
Ήταν τόσο έντονο όλο αυτό το κύμα τρομοκρατίας που όταν η ΕΔΑ αποκάλυψε με στοιχεία το σχέδιο κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα. Ούτε καν ο ίδιος ο Καραμανλής που είπε πως «το κείμενον, το οποίον επικαλείται η ΕΔΑ, αν δεν είναι πλαστόν, ασφαλώς θα είναι έργον ανευθύνου προσώπου, με τον οποίον ουδεμία έχει σχέσιν η πολιτική της κυβερνήσεως». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γεώργιος Παπανδρέου που κατήγγειλε και αυτός ότι «τα κρατικά όργανα και οι παρακρατικαί οργανώσεις ασκούν τρομοκρατία εις βάρος οπαδών και στελεχών της Ενώσεως Κέντρου … Το καθήκον των ελευθέρων πολιτών είναι εις την βίαν να αντιτάσσουν νόμιμον άμυνα».
Το «Σχέδιο Περικλής» και οι εκλογές «βίας και νοθείας»
Για να είμαστε ιστορικά ακριβείς θα πρέπει να πούμε πως το «Σχέδιο Περικλής» αποκαλύφθηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου το 1965. Τέσσερα χρόνια, δηλαδή, μετά τις επίδικες εκλογές. Τι ήταν αυτό το σχέδιο; Ουσιαστικά μιλάμε για την ανάληψη αστυνομικής, στρατιωτικής και παραστρατιωτικής δράσης με στόχο τη χειραγώγηση του εκλογικού αποτελέσματος υπέρ της δεξιάς παράταξης. Το σχέδιο αυτό είχε δημιουργηθεί από την ΚΥΠ και περιλάμβανε άμεση παρέμβαση των μυστικών υπηρεσιών, του στρατού, της Αστυνομίας Πόλεων και της Χωροφυλακής στα πολιτικά πράγματα της χώρας με προπαγανδιστικό υλικό και δράση παρακρατικών οργανώσεων στελεχωμένων με «εθνικόφρονες πολίτες». Γενικός κουμανταδόρος και συντονιστής των δράσεων τοποθετείται ο κλαδάρχης Αντικατασκοπείας της ΚΥΠ, ένας στρατιωτικός ονόματι… Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Γενικά το παρακράτος δεν άφησε τίποτα στην τύχη του και αυτό φάνηκε την ημέρα της αναμέτρησης. Η έκφραση «ψήφισαν και τα δέντρα» έμεινε στην ιστορία επειδή ψήφισαν οι πάντες: Από 2-3 φορές ο καθένας! Είναι ενδεικτικό πως 218 χωροφύλακες πιάστηκαν να έχουν δηλώσει ως διεύθυνση κατοικίας την ίδια διώροφη μονοκατοικία. Βέβαια, το να μένουν 218 άτομα σε μια μονοκατοικία είναι πιο πιθανό από το ότι βρέθηκαν να έχουν ψηφίσει άνθρωποι που είχαν πεθάνει μερικά χρόνια. Και αφού βέβαια ψήφισαν οι νεκροί δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι εκλογικοί αντιπρόσωποι της ΕΔΑ σπάνια συναντούσε κάποιος στα εκλογικά κέντρα και αυτό γιατί έφταναν μέχρι εκεί μόνο όσοι άντεχαν το ξύλο. Αλλά και όταν έφταναν δύσκολα έβρισκαν ψηφοδέλτια του ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος), όπως ήταν το όνομα με το οποίο κατέβηκε ο συνασπισμός της ΕΔΑ σε εκείνες τις εκλογές.
Το αποτέλεσμα των εκλογών ήρθε… φυσιολογικά! Η ΕΡΕ επικράτησε με ποσοστό 50,81% (2.347.824 ψήφοι), αυξάνοντας τη δύναμή της από τις προηγούμενες εκλογές κατά 9,65 ποσοστιαίες μονάδες. Το Πανδημοκρατικόν Αγροτικόν Μέτωπον Ελλάδος «καταποντίστηκε» στο 14,63% (675.867 ψήφοι), σημειώνοντας τη χαμηλότερη επίδοσή του από την ίδρυση της ΕΔΑ το 1951. Έπεσε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες δηλαδή από την προηγούμενη αναμέτρηση (24,42% και 939.902 ψήφους)!
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ήρθαν αργότερα στο φως της δημοσιότητας μέσα από τον Τύπο, η νοθεία ήταν τόσο εκτεταμένη που η κυβέρνηση μπορεί να μην είχε καν την απαραίτητη συνταγματική νομιμοποίηση. Μετά τις εκλογές ο Παπανδρέου κηρύττει τον Ανένδοτο Αγώνα του, καταγγέλλοντας την εκλογική νίκη της ΕΡΕ. Δυο χρόνια μετά θα αποκαλύψει στη Βουλή το «Σχέδιο Περικλής». Από το Παρίσι το 1969 ο Καραμνλής θα πει πως «τα ανόητα αυτά σχέδια τα κατήρτιζαν μυστικές υπηρεσίες εν αγνοία της κυβερνήσεώς μου». Αυτό που έχει αξία, πάντως, είναι η προφητική δήλωση του Σοφοκλή Βενιζέλου μετά από εκείνες τις εκλογές: «Ας προσέξει όμως [η κυβέρνηση Καραμανλή], μήπως το υπερκράτος αυτό, το οποίον αυτή εδημιούργησε και μετά τόσης στοργής περιθάλπει, μήπως το υπερκράτος αυτό στραφεί μιαν ημέραν και εναντίον της. Διότι αυτό είναι αναπόφευκτον».
reader.gr
