Κλάμα και συγκίνηση στο γεμάτο αναμνήσεις αφιέρωμα για τον Λουκιανό Κηλαηδόνη που παρουσίασε η Έλενα Κατρίτση μέσα από την εκπομπή «Προσωπικά» της ΕΡΤ1
Η γνωριμία της Άννας Βαγενά και του Λουκιανού, έγινε στις αρχές του ‘70, με δική της πρωτοβουλία, όταν και οι δύο βρίσκονταν στα πρώτα τους βήματα. Αυτό που την έκανε να τον προσέξει; «Η ομορφιά του!» Αυτό που αγάπησε περισσότερο; «Την εντιμότητά του. Την εξυπνάδα του βεβαίως και το χιούμορ του αλλά κυρίως ότι σε όλη του τη ζωή υπήρξε έντιμος… Πριν φύγει ο Λουκιανός, μου φαινόταν αδιανόητο ότι θα ζήσω μετά από αυτόν. Τώρα είναι σαν να μην έχει φύγει. Στο σπίτι μας, όλες οι γωνιές που ήταν ο Λουκιανός, είναι όπως ήταν. Στην κουζίνα έχουμε ένα καναπεδάκι κι ένα τραπέζι. Έχω βάλει ένα μαξιλάρι, δεν κάθεται κανείς στο σημείο εκείνο, είναι τα χαρτάκια του όπως τα άφησε, δεν ξεσκονίζεται εκείνο το κομμάτι, είναι όπως τα άφησε, τα γυαλιά του, όλα. Και το δωμάτιό του είναι όπως ακριβώς το άφησε απέναντι από την πόρτα του δικού μου. Ακόμα αγοράζω πουκάμισα του Λουκιανού. Και τα βάζω στο δωμάτιο του» ανέφερε η γνωστή ηθοποιός στην εκπομπή «Προσωπικά» με την Έλενα Κατρίτση.
Σαράντα τέσσερα χρόνια ζωής μοιράστηκαν και απέκτησαν δύο κόρες, τη Γιασεμί, που είναι ηθοποιός και τη Μαρία, η οποία εργάστηκε λίγο καιρό ως κοινωνική λειτουργός και τελικά στράφηκε στη μουσική. Σε φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρα ερμήνευσε με την κιθάρα της το τραγούδι που έγραψε για τον πατέρα της, όταν εκείνος έφυγε από τη ζωή, και τόνισε: «Ο Λουκιανός είναι εδώ. Κάπως το έχει καταφέρει. Αυτό που λέει ο κόσμος ότι τον αισθάνεται, τον έχει δίπλα του… Δεν νομίζω ότι θα φύγει ποτέ. Μπορεί να ακούγεται λίγο μεταφυσικό, δεν είναι όμως περίεργο. Και τώρα που μιλάμε είναι κάπου εδώ».
«Μπορεί τα τραγούδια του, να ακούγονται απλά, είχαν όμως πολύ κόπο και πολλή δουλειά για να βγει αυτό το αποτέλεσμα που ο κόσμος εύκολα θα το τραγουδήσει, θα το αγαπήσει και θα το κάνει δικό του. Ένα από τα πολλά που ασχολήθηκε αυτός ο φοβερός μπαμπάς μας στη ζωή του ήταν το πρότζεκτ με τα χρωματιστά τραγούδια» πρόσθεσε η Γιασεμί, «Το βραχιόλι που φοράω είναι το Τζιν Τζιν Τζιν, το τραγούδι που έγραψε για μένα όταν ήμουν πολύ μικρούλα. Κάθε νότα είναι και ένα χρώμα, μια χάντρα».
Για αυτά τα τραγούδια, αλλά και για τον Κώστα, τον αδελφό του που ζωγράφιζε, μίλησε ο φίλος του Λουκιανού, ζωγράφος, Μάριος Σπηλιόπουλος. Ο πρώτος του δίσκος βγήκε το 1970, με τίτλο «Η πόλη μας». Ο Μανώλης Μητσιάς, ο οποίος ερμήνευσε και στη συνέχεια πολλά από τα τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη, αναφέρθηκε στην συνεργασία και την φιλία που τους συνέδεε, όλα αυτά τα χρόνια. Υπέγραψε τη μουσική για μια σειρά από επιθεωρήσεις, που άλλαξαν την εικόνα του ελληνικού θεάτρου και που μέχρι σήμερα τραγουδιούνται από μικρούς και μεγάλους.
thecaller.gr
