Μεγάλη ταλαιπωρία περίμενε τους επιβάτες πτήσης από το Ciampino προς τη Θεσσαλονίκη το περασμένο Σάββατο, λόγω των ισχυρότατων ανέμων, καθώς, αντί για να φτάσουν στον προορισμό τους, στο αεροδρόμιο Μακεδονία, προσγειώθηκαν στην Αθήνα.
Όπως αναφέρει ένας από τους 180 επιβάτες της εν λόγω πτήσης, μοναδική εναλλακτική ήταν η μεταφορά στη Θεσσαλονίκη με λεωφορεία που θα ναύλωνε η εταιρεία, ωστόσο, σύμφωνα με τις περιγραφές του ίδιου, οι συνθήκες του ταξιδιού ήταν κάκιστες, καθώς οι θέσεις δεν επαρκούσαν για όλους και τα λεωφορεία ήταν παλιά.
«Ξεκινήσαμε από Αθήνα στις 6 μ.μ. και φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη με συνολική καθυστέρηση 11 ωρών, την 1:00 μετά τα μεσάνυχτα. Κανονικά, το αεροπλάνο έπρεπε να φτάσει στη Θεσσαλονίκη στις 2:10 μ.μ. της προηγούμενης ημέρας», αναφέρει μεταξύ άλλων σε ανάρτησή του.
Ολόκληρη η ανάρτηση:
«Η ζημιά στο αντιτορπιλικό «Βέλος» δεν ήταν η μόνη συνέπεια των θυελλωδών ανέμων στη Θεσσαλονίκη την 18η Νοεμβρίου. Μεταξύ άλλων, η πτήση FR 7068 της RYANAIR, από Ciampino προς Θεσσαλονίκη, δεν κατάφερε να προσγειωθεί, λόγω ισχυρών βορειοδυτικών ανέμων. Ο πιλότος έκανε μια προσπάθεια προσέγγισης στο αεροδρόμιο από Ανατολικά, αλλά όταν έφτασε λίγο πριν από τον αεροδιάδρομο, προτίμησε να εγκαταλείψει την προσπάθεια και να μας ενημερώσει ότι για την ασφάλειά μας θα προσγειωνόμαστε στην Αθήνα, από όπου η εταιρία θα φρόντιζε για την μετάβασή μας στη Θεσσαλονίκη.
Ο μοναδικός υπάλληλος που μας υποδέχθηκε εκεί, μας εξήγησε ότι η εταιρία θα ναύλωνε πούλμαν, με τα οποία θα συνεχίζαμε το ταξίδι μας. Όσοι επιλέγαμε να μετακινηθούμε με άλλο μέσο, μπορούσαμε να αναζητήσουμε δικό μας τρόπο μετάβασης, χωρίς όμως να γίνει κάποια νύξη για αποζημίωση ή κάλυψη του σχετικού κόστους.
Αφού περιμέναμε όρθιοι για περισσότερες από δύο ώρες στους διαδρόμους του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος», μας ζητήθηκε να μεταφερθούμε σε ένα από τα πάρκινγκ του αεροδρομίου, για να περιμένουμε τα λεωφορεία. Μετά από νέα αναμονή, στην ύπαιθρο τη φορά αυτή, επιβιβαστήκαμε σε … τρεισήμισι λεωφορεία της συμφοράς (τρία μεγάλα και ένα μικρό), εμφανώς γερασμένα και βρώμικα, δίχως τουαλέτα, με σπασμένα χερούλια στις θέσεις και πολλές άλλες ελλείψεις, όπου φορτώσαμε μόνοι τις αποσκευές μας. Οι 180 επιβάτες στριμωχτήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλο στις διαθέσιμες θέσεις, που μόλις επαρκούσαν για όλες και όλους.
Ξεκινήσαμε από Αθήνα στις 6 μ.μ. και φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη με συνολική καθυστέρηση 11 ωρών, την 1:00 μετά τα μεσάνυχτα. Κανονικά, το αεροπλάνο έπρεπε να φτάσει στη Θεσσαλονίκη στις 2:10 μ.μ. της προηγούμενης ημέρας.
Η συμπεριφορά της RYANAIR ήταν αχαρακτήριστη: Δεν δόθηκε καμία εξήγηση γιατί επελέγη η Αθήνα ως προορισμός και όχι κάποιο άλλο αεροδρόμιο, πιο κοντά στη Θεσσαλονίκη (π.χ. Ιωάννινα ή Καβάλα). Ούτε λήφθηκε μέριμνα για βασικές διευκολύνσεις (π.χ. αναμονή σε κάποια αίθουσα με καθίσματα μέχρι να φτάσουν τα λεωφορεία) ή στοιχειώδεις παροχές (π.χ. διανομή κάποιου μικρογεύματος ή λίγο νερού). Η εταιρία «χαμηλού κόστους» επέδειξε υψηλή αναισθησία και … περίεργη αίσθηση «επαγγελματισμού».
Όσο για τις αρχές του αεροδρομίου, ήταν απλώς άφαντες-απούσες, αφήνοντας ασύδοτη και ανεξέλεγκτη την εταιρία, σε ό,τι αφορούσε τις, κατά τα άλλα, αυτονόητες υποχρεώσεις της.
Προσωπικά, όμως, αποκόμισα τη χειρότερη εντύπωση από την ανυπαρξία οποιασδήποτε αντίδρασης από τους επιβάτες! Αδιαμαρτύρητα περιμέναμε στις ουρές, τσιμουδιά δεν ακούστηκε!
Και όμως: Μια-δύο δεκαετίες πριν, σε άλλες εποχές, κατά τις οποίες καλλιεργούνταν μεθοδικά συγκεκριμένοι κοινωνικοί αυτοματισμοί, η επίδειξη ανάλογης συμπεριφοράς από κάποια κρατική εταιρία, την Ολυμπιακή, λόγου χάρη, θα ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων και κραυγών για την ανάγκη ιδιωτικοποίησής της και για την άμεση απόλυση των αδιάφορων δημοσίων υπαλλήλων…
Να που δεν επιβεβαιώνονται οι ισχυρισμοί πως οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις σε αεροπορικές και σιδηροδρομικές συγκοινωνίες θα τις μετέτρεπαν σε «παραδείσους των καταναλωτών»! Οι προσδοκίες αυτές αποδεικνύονται αυταπάτες. Οι οπαδοί της «ανωτερότητας των αγορών» και του «ελεύθερου ανταγωνισμού», λοιπόν, προτιμούν να κλείνουν τα μάτια τους και να σιωπούν.
Οι δε υπόλοιποι, που δεν ενστερνιστήκαμε ποτέ τα νεοφιλελεύθερα δόγματα ως αδιαμφισβήτητες και οικουμενικές … αλήθειες, μειώσαμε παράλληλα τις προσδοκίες μας για ασφαλείς και ανθρώπινες συνθήκες μεταφορών! Συνηθίσαμε φαίνεται και αποδεχτήκαμε ως αναπόφευκτη την καθολική εφαρμογή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων. Και ως μοιραία την υποταγή των αναγκών μας στα συμφέροντα της «επιχειρηματικότητας» και των πάσης φύσεως «επενδυτών»…
Αλίμονο!».
voria.gr
