Σύμφωνα με το ανέκδοτο, ήταν δυο γείτονες σ’ ένα χωριό. Ο ένας απ’ αυτούς, όλο παραπονιόταν στο Θεό επειδή ο γείτονας του είχε μια ωραία κατσίκα ενώ αυτός δεν είχε. Κι όσο έβλεπε τον γείτονα να χαίρεται για την κατσίκα του, τόσο και θύμωνε και ζήλευε περισσότερο.
Εμφανίζεται λοιπόν κάποια στιγμή ο Θεός και του λέει…
– Έλα τέκνο μου, πες μου κι εσύ τι θέλεις. Όποια ευχή έχεις, θα σου την εκπληρώσω. Θέλεις κατσίκα, θέλεις πρόβατα, θέλεις χωράφια, τι θέλεις;
Και εκείνος απαντά :
– Θέλω να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα μου!”
Είπα να δω τις εξελίξεις μετά το εκλογικό αποτέλεσμα στο Δήμο μας λίγο ανάλαφρα, γιατί η απουσία μέτρου, μεγαλοψυχίας και γενναιότητας μόνο θλίψη και απογοήτευση μπορεί να γεννήσει!
Κι όμως τα πράγματα είναι τόσο απλά. Δόθηκε- όπως σε τόσους δήμους – μια εκλογική μάχη ανάμεσα σε υποψήφιους, που ο καθένας πίστευε ότι μπορεί καλύτερα από τους άλλους να υπηρετήσει το κοινό καλό. Οι πολίτες είπαν τη γνώμη τους και έκαναν τις επιλογές τους. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι οι πολίτες έκαναν λάθος επιλογή. Όμως αυτή ήταν η απόφασή τους, και αυτό είναι το μεγαλείο της δημοκρατίας.
Γιατί στη δημοκρατία δεν κυβερνούν αυτοί που σώνει και καλά έχουν δίκιο – αυτό άλλωστε μένει να κριθεί μέσα στο χρόνο. Στη δημοκρατία, κυβερνούν οι πλειοψηφίες.
Αυτή ήταν, από την αρχαιότητα, η διαφορά της δημοκρατίας από την ολιγαρχία και τους αριστοκράτες, αυτούς δηλαδή που πίστευαν ότι μόνο εκείνοι ξέρουν το σωστό και την αλήθεια, άρα μόνο αυτοί οι λίγοι και εκλεκτοί, πρέπει να κυβερνούν.
Γνήσιοι απόγονοι αυτής της λογικής, οι ηττημένοι της εκλογικής μάχης του δήμου μας, αρνούνται τα αυτονόητα:
1. αρνούνται να συγχαρούν τον πρώτο και να σεβαστούν την επιτυχία του.
2. αρνούνται να ασχοληθούν με το γιατί δεν κατάφεραν να πείσουν τους πολίτες να τους επιλέξουν
3. αρνούνται να κάνουν τον κόπο, να παραμερίσουν τον εγωκεντρισμό τους και να δουν τι πρέπει να βελτιώσουν.
Αντίθετα, αφιερώνουν όλη την προσπάθεια τους, στο πώς θα μειώσουν την αξία “της κατσίκας του γείτονά τους”.
Δυστυχώς αυτή είναι η …προγραμματική τους σύγκλιση.
Ότι δεν κατάφεραν με τις θέσεις τους προσπαθούν τώρα να πετύχουν με τις αντι – θέσεις τους.
Όλα τα άλλα είναι πια ψιλά γράμματα. Τώρα προέχει να κατευθύνουμε την …ελεύθερη βούληση των πολιτών. Να τους προκαλέσουμε ένα κενό μνήμης για το τί έλεγε μόλις λίγες μέρες πριν, ο ένας για τον άλλον.
Τώρα τους ενώνει …η κατσίκα του άλλου! Ξεχνούν όμως, μέσα στην εμπάθειά τους, ότι οι πολίτες δεν μασάνε ….ταραμά!
Θανάσης Χαλιώτης
Μέλος της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
