Ο ταξίαρχος εν αποστρατεία της Ελληνικής Αστυνομίας Θανάσης Κατερινόπουλος και σχολιαστής των αστυνομικών θεμάτων στο Star και την εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» μίλησε στο περιοδικό “YOU”.
Όπως είπε στην Τζώρτζια Συρίχα ο Θ. Κατερινόπουλος «δεν πήγα ποτέ καβάλα στο καλάμι που λένε και στο χωριό μου».
Η ζωή στο Αγρίνιο και από εκεί στην Αθήνα, στην Αμερική και στην Αγγλία. Ο… κοσμογυρισμένος Θανάσης Κατερινόπουλος με επιτυχίες στο ενεργητικό του όπως την εξάρθρωση των τρομοκρατικών οργανώσεων της 17ης Νοέμβρη και Ε.Λ.Α, τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με την ανώτατη τιμητική διάκριση του Χρυσού Σταυρού, λιώνει από ευτυχία κρατώντας αγκαλιά την γυναίκα της ζωής του και δεν την αφήνει στιγμή…
Απόσπασμα από την συνέντευξη του Θανάση Κατερινόπουλου στο τεύχος του περιοδικού «YOU»:
Μια μεγάλη μερίδα κόσμου σας αγάπησε και σας έμαθε μέσα από τις τηλεοπτικές εκπομπές ακούγοντας τα εύστοχα σχόλια και τις αποκαλύψεις σας. Γυρνώντας πίσω τον χρόνο θέλω να θυμηθείτε εκείνο το αγόρι από το Αγρίνιο που αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει μακριά από τα στενά πλαίσια της επαρχίας…
«Μεγάλωσα στο Μαλεβρό Αιτωλοακαρνανίας σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με γονείς αγρότες όπου περνούσαμε δύσκολα οικονομικά.
Τελείωσα το Μεικτό Οικονομικό Γυμνάσιο Αγρινίου, όμως επειδή οι δικοί μου δεν είχαν χρήματα για να με σπουδάσουν, το 1976 επέλεξα αναγκαστικά να κάνω την στρατιωτική μου θητεία στην πρώην Χωροφυλακή.
Είχα τότε κατά νου να υπηρετήσω την θητεία μου, να παραιτηθώ και παράλληλα να σπουδάσω όσο θα ήμουν στην αστυνομία, κάτι όμως που δεν συνέβη ποτέ… Εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο να είσαι και αστυνομικός και παράλληλα φοιτητής.
Με την παρέλευση της 5ετίας άλλαξαν οι πολιτικοοικονομικές συνθήκες σε έναν βαθμό στην χώρα μας και προτίμησα να μείνω και να κάνω καριέρα στο σώμα της αστυνομίας».
Οι γονείς σας είχαν αντιρρήσεις για να γίνετε αστυνομικός;
«Επειδή τότε το παν ήταν η εξασφάλιση ενός μεροκάματου και αυτό επιτεύχτηκε με την κατάταξή μου στην χωροφυλακή, ο πατέρας μου δεν ήταν αρνητικός να μείνω στο σώμα, αλλά η μακαρίτισα η μάνα μου ήταν εντελώς αντίθετη, γιατί γενικά δεν τα πήγαινε καλά με τους χωροφύλακες. Δεν γινόταν όμως και διαφορετικά».
Μήπως γιατί φοβόταν και για την ζωή του παιδιού της;
«Προφανώς και υπήρχε ο φόβος αυτός, αλλά δεν το έλεγε γιατί ήταν και ο χαρακτήρας της τέτοιος, δεν εκδηλωνόταν ποτέ».
Φύγατε όμως από τα στενά πλαίσια της επαρχίας, διανύοντας μια μεγάλη πορεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με πολλές τιμητικές διακρίσεις. Από όσα έχετε ζήσει ποιες στιγμές ξεχωρίζετε;
«Οι καλές στιγμές ξεχνιώνται, εκείνες που μένουν στην μνήμη του ανθρώπου είναι οι δύσκολες και οι κακές στιγμές. Και δεν μου αρέσει από θέση χαρακτήρα να μιλάω για αυτές, γιατί όταν το κάνω νιώθω ότι πηγαίνω καβάλα σε ένα καλάμι που λένε και στο χωριό μου…».
thecaller.gr
