Σε αυτό το κείμενο δεν θα σταθούμε στο άγχος του παιδιού λίγο πριν ξεκινήσει για πρώτη φορά το σχολείο ή λίγο πριν επιστρέψει στη σχολική αίθουσα, αλλά στο άγχος του γονιού, καθώς οι ημέρες του Αυγούστου κυλούν και ο Σεπτέμβρης βρίσκεται όλο και πιο κοντά.
Αλήθεια, τι είναι αυτό που αγχώνει τόσο πολύ τους γονείς μπροστά στο ξεκίνημα των σχολείων; Και πώς το άγχος του γονιού γίνεται σταδιακά άγχος και αγωνία του ίδιου του παιδιού;
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Ας παραδεχτούμε πως πολλοί γονείς, περιμένοντας το άνοιγμα των σχολείων, ερχόμαστε σε επαφή με το παιδί μέσα μας, με τις δικές μας αναμνήσεις από το σχολείο αλλά και με τις αναμνήσεις από την ηλικία στην οποία βρίσκεται το παιδί μας τώρα. Αν ως παιδιά, λίγο πριν το άνοιγμα των σχολείων ή και μέσα στο σχολικό περιβάλλον, βιώναμε συναισθηματικές δυσκολίες, έντονο άγχος, μοναξιά, αγωνία, είναι εξαιρετικά πιθανό να πιστεύουμε πως έτσι νιώθει και το παιδί μας στο σχολικό περιβάλλον του.
Με απλά λόγια, λίγο πριν το άνοιγμα των σχολείων αναβιώνουμε το άγχος των δικών μας σχολικών χρόνων και το προβάλλουμε στα παιδιά μας, ξεχνώντας πως εκείνα βιώνουν και διαμορφώνουν τις δικές τους μοναδικές εμπειρίες. Είναι πραγματικά διαφωτιστική και ανακουφιστική η στιγμή κατά την οποία οι γονείς ξεχωρίζουν στο πλαίσιο της θεραπείας τις δικές τους εμπειρίες ως παιδιά από τις εμπειρίες των παιδιών τους.
Ένας ακόμα παράγοντας που δημιουργεί άγχος στους γονείς πριν το άνοιγμα των σχολείων είναι η απώλεια ελέγχου στην καθημερινότητα του παιδιού. Οι ώρες του σχολείου είναι ώρες μακριά από τη δική τους εποπτεία και βλέπω πολύ συχνά γονείς να δυσκολεύονται στη σκέψη πως το παιδί τους θα χρειαστεί να διαχειριστεί μια κατάσταση χωρίς εκείνους: «και αν το κοροιδέψουν;», «και αν χτυπήσει;», «και αν του λείπουμε;».
Γονείς, τα παιδιά χρειάζονται κάθε δυσκολία, κάθε πρόκληση, κάθε συναισθηματικό ταξίδι ώστε να προετοιμαστούν για τη ζωή την οποία θα ζήσουν μακριά από εσάς. Η καθημερινότητα στο σχολείο τα ενθαρρύνει να αυτονομηθούν, να πάρουν πρωτοβουλίες, να διεκδικήσουν, να οριοθετήσουν, ακριβώς επειδή βρίσκονται μακριά από την οικογενειακή φωλιά. Εμπιστευτείτε τα και θα μάθουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους.
Το άγχος του γονιού φυσικά δεν πηγάζει πρωτίστως από την έλλειψη εμπιστοσύνης στο παιδί του, αλλά από το έλλειμμα εμπιστοσύνης στον ίδιο τον εαυτό του. «Θα τα καταφέρω;», «πώς θα τα βγάλω πέρα με τόσες υποχρεώσεις;» αναφωνούν πολλοί γονείς και η απάντηση είναι πάντα μία: αυτοφροντίδα και εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Φροντίστε εσάς, όσο μπορείτε. Ζητήστε βοήθεια, από όποιον μπορείτε. Αγκαλιάστε και ξεκουράστε τον πολύτιμο εαυτό σας και μην ξεχνάτε πως θα βρείτε τον τρόπο να ξεπεράσετε οποιαδήποτε δυσκολία, όπως ακριβώς έχετε καταφέρει να κάνετε μέχρι και σήμερα. Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας και το μονοπάτι που ανοίγετε μπροστά σας.
Και να θυμάστε: Όσο εσείς αγκαλιάζετε τον εαυτό σας, τόσο θα αγκαλιάζει και το παιδί σας τον δικό του. Και όσο λιγότερο ανησυχείτε για το σχολείο, τις δυσκολίες και όσα μπορεί να συμβούν, τόσο λιγότερο θα ανησυχεί και εκείνο.
Έτοιμοι για το άνοιγμα των σχολείων; Καλή μας αρχή!
* Φρόσω Φωτεινάκη
Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια
Για περισσότερη τροφή για σκέψη @frossofoteinaki & @outofthebox_parenting
Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν:
Ένα βιβλίο για τη συναίνεση και τα όρια:
Για τον χωρισμό των γονέων και την επίδραση στα παιδιά:
