Για 29 χρόνια έμεινε φυλακισμένη, γυμνή, στο υπόγειο του σπιτιού της οικογένειάς της! Επί 29 ολόκληρα χρόνια όλοι ήξεραν αλλά κανείς δε μιλούσε. Μέχρι που το απόστημα έσπασε και αποκαλύφθηκε η φρίκη. Η Ελένη από το Κωσταλέξι. Μια ιστορία που ακόμα και σήμερα προκαλεί φρίκη και αποτροπιασμό. Το όνομα του χωριού, άλλωστε, χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα όταν κάποιος βρίσκεται κλειδωμένος και εγκλωβισμένος χωρίς τη θέλησή του σε έναν μικρό χώρο κάτω από απάνθρωπες συνθήκες.
Η αποκάλυψη της φρίκης
Αρχές Νοεμβρίου του 1978. Μια ανώνυμη καταγγελία προκαλεί σοκ. Ο άγνωστος λέει πως μια γυναίκα βρίσκεται φυλακισμένη στο υπόγειο του σπιτιού της. Κάποιοι λένε πως η καταγγελία αυτή έγινε σε έναν χωροφύλακα. Κάποιοι άλλοι λένε πως έγινε σε έναν δημοσιογράφο. Μικρή σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι το τι ανέφερε αυτή η πληροφορία: Μια νεαρή κοπέλα βρίσκεται σχεδόν τρεις δεκαετίες φυλακισμένη μέσα στο υπόγειο του σπιτιού της στο Κωσταλέξι, ένα μικρό χωριό της Λαμίας!
Στις 6 Νοεμβρίου 1978, οι αστυνομικοί μαζί με τους δημοσιογράφους (ένας από αυτούς ήταν ο Πάνος Σόμπολος ως ρεπόρτερ της ΥΕΝΕΔ) πήγαν στο συγκεκριμένο χωριό, έφτασαν στο σπίτι της οικογένειας Καρυώτη και ζήτησαν, παρουσία εισαγγελέα, να ερευνήσουν το υπόγειο.
Όταν η πόρτα άνοιξε βρέθηκαν μπροστά σε ένα θέαμα αποτρόπαιο. Μια νεαρή γυναίκα, βρώμικη, γυμνή σε συνθήκες που ούτε ζώα δε θα μπορούσαν να ζήσουν. Ήταν γυμνή, σκεπασμένη μόνο με μια κουβέρτα. Η δυσοσμία ήταν κάτι παραπάνω από έντονη. Η κοπέλα καθόταν κουλουριασμένη σε μια γωνία, δε μιλούσε, δεν κουνούσε και το βλέμμα της ήταν παγωμένο και απλανές. Την επόμενη ημέρα, στις 7 Νοεμβρίου, η Ελλάδα «παγώνει» και η φρίκη αποκαλύπτεται σε όλο της το μέγεθος. Η γυναίκα αυτή βρίσκεται εκεί 29 χρόνια και τον ρόλο του δεσμοφύλακά της τον είχε αρχικά ο πατέρας της και μετά τα αδέρφια της.
«Επρόκειτο για χώρο που έβαζαν όλα τα αγροτικά εργαλεία. Υπήρχαν τσουβάλια, αν θυμάμαι καλά, με σιτάρι, ενώ δίπλα στην Ελένη υπήρχε μια παλιά κουβέρτα με την οποία σκεπαζόταν. Πιο πέρα υπήρχε μια ξύλινη κασέλα, για την οποία, αργότερα η Ελένη, όταν συνήλθε κάπως, είπε ότι κάποιες φορές που έκανε πολύ κρύο τον χειμώνα, έμπαινε μέσα σ’ αυτή για να ζεσταθεί και να κοιμηθεί.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι το γεγονός ότι δεν υπήρχε πουθενά τουαλέτα και τις σωματικές της ανάγκες, σύμφωνα με κάποιους γείτονες, τις έκανε στον ίδιο χώρο που ζούσε η Ελένη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει στον χώρο έντονη δυσοσμία…» έγραψε ο δημοσιογράφος Πάνος Σόμπολος στο βιβλίο του «Τα τραγικά γεγονότα της τελευταίας τριακονταετίας όπως τα έζησα».
Οι άνθρωποι που μπήκαν μέσα στο υπόγειο στο Κωσταλέξι προσπάθησαν να την κάνουν να μιλήσει αλλά εκείνη ήταν σαν αγρίμι. Δεν άφηνε κανέναν να την πλησιάσει. Όταν μετά από αρκετή ώρα οι αστυνομικοί κατάφεραν να την πλησιάσουν, την έντυσαν και τη μετέφεραν στο νοσοκομείο της Λαμίας και από εκεί, μετά από μερικές ημέρες, σε ψυχιατρικό ίδρυμα όπου η νεαρή κοπέλα μετατρέπεται σε αξιοθέατο αφού στο δωμάτιο της δεν υπήρχε φύλαξη και όποιος ήθελε έμπαινε, έβγαινε, την τραβούσε φωτογραφίες κλπ.
Για πολύ καιρό η Ελένη δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με κανέναν. Οι γιατροί διαπίστωσαν πως δεν μπορούσε να αντιληφθεί σε ποια εποχή ζούσε. Ο εγκλεισμός της είχε δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Όταν τη ρωτούσαν έλεγε πως ήταν 18 ετών ενώ στην πραγματικότητα όταν τη βρήκαν ήταν 47! Είχε μείνει στην ηλικία που ήταν όταν τη φυλάκισαν! Τα 29 χρόνια που η ίδια δεν υπολόγιζε (ή δεν μπορούσε να υπολογίσει) ήταν ακριβώς τα χρόνια που κρατήθηκε στο υπόγειο του σπιτιού της στο Κωσταλέξι.
Για την υπόθεση βρέθηκαν κατηγορούμενα τα αδέρφια της Ελένης. Ο Ευθύμης, η Μαρία και η Ολυμπία Καρυώτη που κατηγορήθηκαν για αρπαγή, βαριά σκοπούμενη βλάβη και έκθεση σε κίνδυνο σε βαθμό κακουργήματος. Προφυλακίστηκαν και κινδύνεψαν με λιντσάρισμα όταν προσήλθαν για κατάθεση στον ανακριτή Λαμίας. Στη δίκη που ακολούθησε τα τρία αδέρφια αθωώθηκαν καθώς κρίθηκε πως ναι μεν την κρατούσαν φυλακισμένη αλλά και τα ίδια ήταν εντελώς ακατάλληλα να της προσφέρουν έστω και τα στοιχειώδη.
Η εξαφάνιση – μυστήριο της Ελένης
Στις εφημερίδες της εποχής γράφτηκαν σημεία και τέρατα. «Μια πιο ανθρώπινη κοινωνία, το τονίσαμε ήδη, θα είχε στείλει εδώ και πολλά χρόνια στο χωριό Κωσταλέξι, αντί τον εισαγγελέα, την αστυνομία, τις κάμερες και τους φωτορεπόρτερ, τους γιατρούς της, τα φάρμακά της, τους κοινωνικούς λειτουργούς της. Φτάσαμε στο σημείο ακόμα και αποκαλυπτικές συνεντεύξεις να διαβάσουμε, με ένα άτομο τόσο βαριά διανοητικά άρρωστο όπως η Ελένη. Η εμπορική επιτυχία της επιχείρησης είναι αναμφισβήτητη. Τα φύλλα έγιναν ανάρπαστα. Οι εργοδότες μας ασφαλώς θα είναι ενθουσιασμένοι. Μόνο που το επάγγελμά μας διατρέχει ένα σοβαρό κίνδυνο. Να πάψει να είναι λειτούργημα», έγραφε ο Γιάννης Θεοδωράκης, αδερφός του Μίκη, κάνοντας μια αυτοκριτική ως δημοσιογράφος.
Η υπόθεση «πουλούσε» και οι δημοσιογράφοι έγραφαν το ένα ακραίο σενάριο μετά το άλλο. Το κορυφαίο από αυτά ήταν πως η Ελένη είχε ερωτευτεί τον δάσκαλό της ο οποίος στον εμφύλιο ήταν με τους Αριστερούς, αντάρτης του Ε.Λ.Α.Σ. όπως έλεγαν και επειδή η δεξιά οικογένειά της αυτά δεν τα σήκωνε τη φυλάκισε για να τον ξεχάσει. Υπήρχαν και αυτοί που έκαναν την «ερωτική» ιστορία πιο δραματική. Βεβαίωναν ότι ο αντάρτης είχε σκοτωθεί μπροστά στα μάτια της Ελένης από τη συμμορία παρακρατικών του ακροδεξιού Θύμιου Τσαμαδιά! Στην αρχή τον έλεγαν Τόλη. Μετά Γιώργο. Οι δημοσιογράφοι έγραφαν τη μια ιστορία μετά την άλλη.
Τα περισσότερα, πάντως, για να είμαστε δίκαιοι δεν τα έβγαζαν από την «κοιλιά» τους. Τους τα έλεγαν οι κάτοικοι του χωριού που ξαφνικά… θυμήθηκαν και ήθελαν να μιλήσουν. Διεκδικούσαν και αυτοί τα 5 λεπτά δημοσιότητας που τους αναλογούσαν. Τελικά, κάποιοι από τους δημοσιογράφους ακολούθησαν τα «χαμένα ίχνη» του μεγάλου έρωτα της Ελένης. Η «Απογευματινή», μάλιστα, τον είχε… βρει και με μεγάλα γράμματα και μια φωτογραφία του έγραφε το Σάββατο 11 Νοεμβρίου «Ελένη, αυτός είναι ο έρωτάς σου»!
Βέβαια, ο άνθρωπος αυτός, που ζούσε στο γειτονικό χωριό Μενεξέδες, λεγόταν μεν Γιώργος αλλά δεν ήταν δάσκαλος. Έπεσε από τα σύννεφα όταν τον ρώτησαν αν ήξερε την Ελένη. Δεν την είχε δει ποτέ του. Αλλά… «ποτέ μην αφήνεις τέτοιες μικρές λεπτομέρειες, όπως η αλήθεια, να σου χαλάνε μια καλή ιστορία». Ο (ανύπαρκτος) έρωτας συνεχίστηκε για καιρό. Όσο πουλούσε. Μέχρι που «ξεφούσκωσε».
Αυτό που πραγματικά συνέβη είναι πως η Ελένη αν και γεννήθηκε υγιέστατη, στην πορεία της ζωής της εμφάνισε ψυχολογικά προβλήματα. Ο πατέρας της αρχικά τη μετέφερε σε έναν ψυχίατρο που ήξερε στη Λαμία. Εκείνος, ωστόσο, σηκώνει τα χέρια ψηλά και δηλώνει πως δεν μπορεί να βοηθήσει. Μετά από λίγο καιρό, οι γονείς της, το πήραν απόφαση και τη μετέφεραν στην Αθήνα, στο Δημόσιο Ψυχιατρείο στο Δαφνί.
Η κοπέλα οδηγήθηκε στην πτέρυγα των ψυχωσικών. Λίγο καιρό μετά, ωστόσο, επειδή οι συνθήκες ήταν άθλιες ο πατέρας αποφάσισε να τη γυρίσει στο σπίτι και να την κρατήσει εκεί. Επειδή, όμως, σε ένα μικρό χωριό αυτό ήταν στίγμα, έδωσε εντολή να κρατηθεί στο υπόγειο φυλακισμένη. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή, μάλιστα, έδωσε «ευχή και κατάρα» στα άλλα τρία παιδιά του να μην παντρευτούν ποτέ και να μείνουν στο πλάι της αδερφής τους.
Η Ελένη, μετά το δικαστήριο επέστρεψε στο Κωσταλέξι. Δυο δεκαετίες μετά εξαφανίστηκε χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν. Κανείς δεν την είδε ποτέ ξανά. Μια ημέρα απλά άνοιξε την πόρτα έφυγε και δεν επέστρεψε ποτέ ξανά στο σπίτι της. Κάποιοι είπαν πως κλείστηκε σε μοναστήρι. Κάποιοι άλλοι πως έπεσε θύμα απαγωγής. Ακόμα και θύμα κυκλώματος εμπορίας οργάνων έγραψαν ότι έπεσε. Το πιθανότερο, όμως, είναι πως κάποια στιγμή η Ελένη πήγε μόνη της (αφού, πλέον, δεν ήταν φυλακισμένη) στο βουνό και εκεί χάθηκε ή δεν άντεξε τις δύσκολες συνθήκες και πέθανε αβοήθητη αφού και η ίδια δεν μπορούσε να βοηθήσει τον εαυτό της ώστε να επιβιώσει σε δύσκολες συνθήκες.
Ό,τι και να έγινε, πάντως, μέχρι και σήμερα η εξαφάνισή της παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα αστυνομικά μυστήρια στη χώρα μας.
reader.gr
