Ο λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας και ο Νίκος Χαρδαλιάς από την Πολιτική Προστασία εξελίχθηκαν, τούτο τον καιρό, στα δύο πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα της επικαιρότητας εν μέσω όλων αυτών που ζούμε. Πιο δημοφιλείς ακόμη κι από τον πρωθυπουργό ή τον, άφαντο όλο αυτόν τον καιρό, Υπουργό Υγείας, Βασίλη Κικίλια.
Πριν από 23 χρόνια, ένας Τσιόδρας κι ένας Χαρδαλιάς είχαν βρεθεί αντιμέτωποι σε μια από τις πλέον αξέχαστες αναμετρήσεις στην ιστορία της Β’ Εθνικής! Αλήστου μνήμης, και για τον Παναργειακό αλλά και τον Παναιτωλικό καθώς τη σεζόν 1996-97 οι δύο ομάδες διεκδικούσαν την άνοδο μέχρι τέλους και οι… εν λόγω ήταν πρόεδροι.
Πέρα από το ίδιο επίθετο, οι δύο… Τσιόδρες είναι κι από τον ίδιο νομό. Ο καθηγητής Παθολογίας και Λοιμώξεων του ΕΚΠΑ κατάγεται από το Νεοχώρι Αργολίδας, στα σύνορα με την Αρκαδία και αμφότεροι έχουν ζήσει στο εξωτερικό. Ο Σωτήρης Τσιόδρας γεννήθηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας και ο Σταύρος Τσιόδρας έχει ζήσει στο Βανκούβερ του Καναδά. Μάλιστα από φέτος ο Σταύρος Τσιόδρας επέστρεψε στην προεδρία του Παναργειακού και ο γιος του ο γιος του ανέλαβε γενικός γραμματέας σε μια ομάδα που βολοδέρνει στη Δ’ Εθνική).
Ο Υφυπουργός ΠΠ, Νίκος Χαρδαλιάς, κατάγεται από τη Γρανίτσα της, όμορης με την Αιτωλοακαρνανία, Ευρυτανία ενώ ο Γιάννης Χαρδαλιάς κατάγεται από την Αμφιλοχία.
Παναργειακός
Η ομάδα του ιδιοκτήτη ταξιδιωτικού γραφείου, Σταύρου Τσιόδρα, διεκδικούσε την παρθενική της παρουσία στην Α’ Εθνική καθώς η μόνη παρουσία σε top επίπεδο ήταν πριν από… 63 χρόνια. Τότε διεξάγονταν τοπικά πρωταθλήματα ανά περιφέρειες και στον Νότοι οι Αργείτες βγήκαν πρώτοι κερδίζοντας τη συμμετοχή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1957, με δέκα ομάδες: από την Αθήνα τους Παναθηναϊκό, Απόλλωνα και Πανιώνιο, από Πειραιά τους Ολυμπιακό, Εθνικό και Προοδευτική, από Θεσσαλονίκη τους Άρη, ΠΑΟΚ και την πρωταθλήτρια του Βορρά, Δόξα Δράμας. Και είχαν καταταγεί τελευταίοι με… 16 ήττες σε ισάριθμα ματς και γκολ 7-76, αποσύροντας τη συμμετοχή τους στις τελευταίες δύο αγωνιστικές (με Άρη και ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, για να γλιτώσουν τα έξοδα του ταξιδιού).
Έμβλημά του είναι ο λύκος, από έναν μύθο: όταν ο βασιλιάς της Αιγύπτου, Δαναός, πολιόρκησε το Άργος, ζήτησε από τον τότε τύραννο βασιλιά Γελάνωρα να παραδοθεί άνευ όρων. Ο Γελάνωρας αρνήθηκε αλλά το ίδιο βράδυ ένας λύκος μπήκε στην πόλη και κατασπάραξε έναν ταύρο, κάτι που οι Αργείοι θεώρησαν οιωνό, παρομοιάζοντας τον λύκο με τον Δαναό. Έκτοτε ο λύκος είναι σύμβολο της πόλης γενικότερα.
Παναιτωλικός
Για τους Αγρινιώτες, που είχαν πρόεδρο τον καπνέμπορο Γιάννη Χαρδαλιά, ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία για άνοδο στην Α’ Εθνική τα προηγούμενα 20 χρόνια, μετά και τον επονείδιστο υποβιβασμό του ’77 όταν υστέρησαν σε τετραπλή ισοβαθμία (!) με Παναχαϊκή, Πανσερραϊκό και Απόλλωνα και είχαν φτάσει, στο ενδιάμεσο, ως και τις αλάνες της Δ’ Εθνικής (το 1988-89) αλλά ανασυντάχθηκαν. Ο Παναιτωλικός κυνηγούσε για χρόνια την άνοδο και την πρωτοπέτυχε τη σεζόν 1974-75, μένοντας για δύο σεζόν. Στην πρώτη μάλιστα έφτασε ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου, όπου αποκλείστηκε από τον Ηρακλή. κατόπιν, για σχεδόν τρεις δεκαετίες είχε μείνει στην αφάνεια, αγωνιστικά. Το 2011-12 επανήλθε για μια σεζόν και από το 2013-14 καθιερώθηκε στη Super League. Ως και την τρέχουσα, καθώς, ως όλα δείχνουν, ο υποβιβασμός δεν θα αποφευχθεί ακόμη και σε περίπτωση αναδιάρθρωσης.
Έμβλημά του είναι ο Τίτορμος ο Αιτωλός, τοπικός αρχαίος ήρωας και έμπνευση αποτέλεσμα το αρχαίο τετράδραχμο ου τον αποτυπώνει σε άρση ογκώδους πέτρας χρησιμοποιώντας και το δεξί του μηρό (στο περίγραμμα του νομίσματος αναγράφεται ως Τίτορμος Αιτωλός ούτος άλλος Ηρακλής).
Οι 4.000 Αγρινιώτες στο γήπεδο και οι φήμες
Στις 25 Μαΐου 1997, Παναργειακός και Παναιτωλικός αναμετρήθηκαν για την προτελευταία αγωνιστική στο εθνικό στάδιο του Άργους, ένα γήπεδο που χωρά 5.000 καθήμενους και άλλους τόσους… όρθιους μιας και η (διπλού διαζώματος) εξέδρα βρίσκεται σε μια από τις τέσσερις πλευρές του.
Η ζεύξη Ρίου Αντιρρίου δεν είχε γίνει ακόμη και τα… φέρι μποτ γέμισαν από Αγρινιώτες εκείνη την Κυριακή, ταξιδεύοντας στην Αργολίδα με την ελπίδα ότι ο Παναιτωλικός θα πετύχαινε τη νίκη ενός πολυπόθητου προβιβασμού, τον οποίο διεκδικούσε με τον Εθνικό, όντας ένα βαθμό μπροστά από τους Πειραιώτες.
Εντέλει ως και 4.000 Αγρινιώτες έφτασαν ως το Άργος, κάθισαν απέναντι από τις εξέδρες, όρθιοι, περικλείοντας το γήπεδο και λίγο πριν τη σέντρα έκαναν… ντου και κάθισαν ακριβώς ανάμεσα στους περίπου 5.000 οπαδούς του Παναργειακού, σε μια πολύ σουρεάλ κατάσταση, όπου δεν χωρούσες καν να περάσεις. Αρκετοί βέβαια, έμειναν όρθιοι.
Χαρακτηριστικό είναι ότι λίγο πριν την λήξη του αγώνα, τα μεγάφωνα του γηπέδου καλούσαν τους οπαδούς του Παναργειακού να παραμείνουν στις θέσεις τους για να φύγουν πρώτα οι φιλοξενούμενοι οπαδοί!
Το πάθος των παικτών του Παναργειακού ξεχείλιζε και το 2-0 ήρθε μάλλον εύκολα επί του Παναιτωλικού του Νίκου Αναστόπουλου, ο οποίος είχε διαδεχθεί το Πέτρο Μίχο στην τεχνική ηγεσία, και με παίκτες όπως οι Αντεμάρ (σ.σ. μυθική παιχτούτα, τότε), Γιοβάνοβιτς, Μπελεβώνης, Καρυπίδης, Τσιφούτης κ.ά. , αλλά και τον νυν τεχνικό διευθυντή του συλλόγου, Μάκη Μπελεβώνη. Οι «λύκοι» είχαν ηγέτη τον Βραζιλιάνο Ντα Σίλβα, μπροστά τον Νταούτι και αρκετούς ντόπιους.
Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν, και τότε. Λέγεται λοιπόν (από τους Αγρινιώτες) ότι, καίτοι αδιάφορος, ο Παναργειακός τα έδωσε όλα στο εν λόγω ματς έχοντας πριμοδοτηθεί από τον άμεσα ενδιαφερόμενο Εθνικό. Γενικώς εκείνη την εποχή, κάθε αποτυχία ομάδας στον δρόμο για την άνοδο έβρισκε προφάσεις με χρήματα και πριμ από τρίτους. Βέβαια, ήταν η εποχή των περιβόητων… τριγώνων: τρεις ομάδες μοίραζαν τα αποτελέσματα μεταξύ τους ώστε τυχόν ισοπαλία να μη τους στερήσει βαθμούς. Ή, κάποια αδιάφορη έκανε διπλό στην έδρα μιας ομάδας και την επομένη υποδεχόταν διεκδικήτρια της ανόδου, χάνοντας. Άλλες εποχές, ρομαντικές, πιστέψτε με.
Και λίγους μήνες μετά, αρχή της επόμενης σεζόν, ο Παναργειακός έτρωγε 4άρα από το ημίχρονο στο Αγρίνιο σε ματς που πετάχτηκε εντός αγωνιστικού χώρου ό,τι βρήκαν οι Αγρινιώτες εύκαιρο, μέχρι και… τσιμεντόλιθοι.
foxbet.gr
