Κοντεύει να τελειώσει μία χρονιά που τα έχουμε δει όλα… ή σχεδόν όλα! Από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις…
Ολυμπιακούς αγώνες χωρίς θεατές και μεγάλο ενδιαφέρον, τον Γιάνναρο πρωταθλητή NBA με πρωτοχειροκροτητές του αυτούς που μέχρι χθες τον αποκαλούσαν στην καλύτερη περίπτωση «μελαμψό», το #metoo να έχει γίνει και ορθά καθολικό κίνημα, τη χώρα μας να μαστίζεται από ανδρείκελα που δολοφονούν τις γυναίκες τους, το σκληρό έγκλημα να είναι ανεξέλεγκτο και την στρατηγική και επιτελική καραντίνα “δια πάσαν νόσον” της κυβέρνησης να μας έχει γίνει συνήθεια.
Η δε παγκόσμια διαχείριση για τον εμβολιασμό θα πρέπει σε κάποια χρόνια να διδάσκετε στα Πανεπιστήμια με τίτλο «Τι να ΜΗ κάνετε αν θέλετε να πετύχετε το σκοπό σας». Μη ξεχνάμε και την αναβολή του σταματήματος επ’ αόριστο της παραγωγής λιγνίτη αφού τα αιολικά παραμύθια δε φτάνουν να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες για το χειμώνα.
Ταυτόχρονα έφυγαν από κοντά μας σημαντικοί και σπουδαίοι άνθρωποι της τέχνης, της δημοσιογραφίας, του αθλητισμού. Δύο από αυτούς για διαφορετικούς λόγους έκαστος, κατάφεραν να ενώσουν – κάτι που σπανίζει – τον Ελληνικό λαό, αν και φυσικά δεν έλειψαν και οι ελάχιστες γελοίες εξαιρέσεις… Για τον Μίκη δεν χρειάζονται ούτε λόγια ούτε συστάσεις, απλά με την απώλεια και αυτού έκλεισε ο κύκλος των τελευταίων μεγάλων Ελλήνων. Η Φώφη, πάλεψε με το «κτήνος» και κατάφερε να φύγει με ψηλά το κεφάλι, ενώνοντας παράταξη, φίλους, εχθρούς ακόμα και ξένους που δεν την ήξεραν ποτέ.
Επιπροσθέτως, ζήσαμε από τη μία, φωτιές με 0 μποφόρ να μη σβήνουν ποτέ και να καίνε υπό πλήρη «έλεγχο» -τρομάρα μας- περιουσίες και χιλιάδες παρθένα στρέμματα. Και από την άλλη πλημύρες που κυριολεκτικά βούλιαξαν τα πάντα μέσα σε μόλις 60 λεπτά και ως μέτρο να λαμβάνετε το κλείσιμο των σχολείων για την επόμενη ημέρα μην τυχόν και πλημμυρήσουν και αναγκαστούν να κάνουν βάρκες τα θρανία και ας μην έριξε ούτε σταγόνα εκείνο το πρωινό.
Κλείσε ότι μπορείς μη μας βρει κανένα κακό και άντε να ξεμπλέξουμε μετά… Και αφού κανείς δε μπορεί να τα βάλει με τον Θεό και την κλιματική κρίση, ουδεμία επιτελική και διαχειριστική ευθύνη υπήρξε ξανά.
Αν προσθέσεις και τις τεράστιες αυξήσεις που είναι προ των πυλών στο κόστος των νοικοκυριών σε σίτιση και ενέργεια, με την απόλυτη αδυναμία πλέον των κατευθυνόμενων ΜΜΕ να περάσουν στον κοσμάκη τα πληρωμένα ραβασάκια, όπως επίσης και την συνέχιση του υγειονομικού προβλήματος, τότε το σίγουρο είναι πως τα χειρότερα είναι μπροστά μας και σύντομα…
Η σοφία που θα μπορούσε να σε σώσει από όλα τα παραπάνω στην εποχή των πραγματικών αρίστων με τον Αχιλλέα, τον Οδυσσέα, τον Θαλή, τον Περικλή, τον Θεμιστοκλή, έφτανε και περίσσευε. Σήμερα;
Γράφει ο Βασίλης Σπαντούρος
Εφημερίδα Polis
