Τέλη Γενάρη του 1999. Ο κόσμος προετοιμάζεται να υποδεχθεί σε λίγους μήνες το… λάθος μιλένιουμ, αλλά για τον 8χρονο Βασίλη ο χειμώνας δεν είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους.
Οι μέρες γεμάτες διάβασμα και παιχνίδι στο «χωριό» και τα Σαββατοκύριακα αφιερωμένα αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο, σε κάποιο κακοτράχαλο και συχνά λασπωμένο τερέν μιας αλάνας.
Όπως όλους τους 8χρονους, τον Βασίλη δεν τον απασχολεί το μέλλον, η επιβίωση, η επαγγελματική σταδιοδρομία. Η σκέψη του φτάνει μέχρι τον… αγώνα του επόμενου σαββατοκύριακου, το επόμενο λασπωμένο τερέν, τη μισοφουσκωμένη μπάλα, άντε και τις κλασικές κυριακάτικες τύψεις που θα πάει σχολείο αδιάβαστος, γιατί διασκέδαση – υποχρεώσεις, σημειώσατε 1…
Τέλη Γενάρη του 2019. Χωρίς να έχει πολυκαταλάβει τι έγινε στο μεσοδιάστημα και πώς έφτασε εκεί, ο Βασίλης κάνει… παπάδες, πυροβολεί κατά ριπάς και με τα γκολ του οδηγεί την ΠΑΕ Βόλος σε δεύτερη διαδοχική άνοδο. Όλοι έχουν καταλάβει από τα μέσα κιόλας της σεζόν, ότι η επόμενη χρονιά θα βρει την ομάδα στη Σούπερ Λίγκα.
Τέλη Γενάρη του 2020. Η κορύφωση… Στη βραδιά των βραβείων του ΠΣΑΠ και συγκεκριμένα στην κατηγορία «Καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής στη Football League» ακούγεται το «Βασίλης Μάντζης». Μεγάλη τιμή, πόσω μάλλον όταν έρχεται από τους συναδέλφους σου που αν μη τι άλλο είναι οι πιο αλάνθαστοι κριτές. Τελικά, εκείνες οι Κυριακές με τις τύψεις που ο χρόνος αφιερωνόταν στο ποδόσφαιρο και όχι στο διάβασμα, μάλλον έπιασαν τόπο…
Περνούσε ποτέ από το μυαλό σου όταν έπαιζες μπάλα στις αλάνες του Γραμματικού ότι θα έρθει μια μέρα που θα παίζεις στην Τούμπα ή στο Καραϊσκάκη μπροστά σε 30.000 ανθρώπους;
Κάθε παιδί σε νεαρή ηλικία ονειρεύεται να βρεθεί σε αυτή τη θέση ακόμα και αν ασχολείται εντελώς ερασιτεχνικά με το ποδόσφαιρο. Όταν ξεκίνησα να παίζω στη Ραμνούντα, στόχος μου ήταν να καθιερωθώ στην ομάδα και να ξεχωρίζω στα παιχνίδια που δίναμε για τα τοπικά πρωταθλήματα. Δε μιλάμε για απλό στόχο, αν σκεφτείς ότι ξεκίνησα να παίζω με την αντρική ομάδα στα 14 μου, με αποτέλεσμα να υπάρχει διαφορά δύναμης και γενικά σωματικής διάπλασης με τους αντιπάλους μου. Οπότε, εκείνη την εποχή μου φαινόταν σχεδόν -πιο σωστά, όχι σχεδόν αλλά εντελώς- άπιαστο όνειρο να παίξω στη μεγάλη κατηγορία. Κάτι που ίσχυε ακόμα και προ τριετίας όταν ήμουν επαγγελματίας και τελείωνε το συμβόλαιό μου με την ομάδα του τότε Κισσαμικού (σ.σ. πλέον Χανιά), μετά από μια άκρως απογοητευτική σεζόν.
Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να κάνει με συνέπεια ένα νέο παιδί για να φτάσει από τη Ραμνούντα στον Βόλο και από τα τοπικά στη Σούπερ Λίγκα;
Δε δικαιούμαι να κάνω υποδείξεις, καθώς ο δικός μου δρόμος ήταν «ανώμαλος». Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω και γνωρίζω από πρώτο χέρι είναι ότι σε κάθε παιχνίδι, σε κάθε προπόνηση, πρέπει να δίνεις το 100% σου, γιατί καμία μέρα δε γυρίζει πίσω. Έτσι, θεωρώ, πρέπει να αντιμετωπίζεις και τη ζωή. Να έχεις ενέργεια, όρεξη και επιθυμία για βελτίωση και να αγαπάς αυτό που κάνεις. Έχω ασχοληθεί με διάφορα επαγγέλματα και αυτά που πραγματικά ευχαριστήθηκα και στα οποία ήμουν πιο παραγωγικός ήταν αυτά που χαρακτηρίζονταν από καλό κλίμα με τους συναδέλφους μου και από διάθεση για δουλειά.
Και φτάνουμε στη μέρα που βραβεύεσαι ως ο κορυφαίος παίκτης της Σούπερ Λίγκας 2…
Ήταν μια καταπληκτική χρονιά σε προσωπικό επίπεδο, απόρροια μιας εκπληκτικής χρονιάς σε συλλογικό επίπεδο… Ο Βόλος δεν ήταν απλώς μια καλή ομάδα που ερχόταν από την τρίτη κατηγορία, αλλά μια καλοκουρδισμένη μηχανή και μια δεμένη παρέα. Πίτου, Δημόπουλος, Ηλιόπουλος, Ντεντάκης, Πέντα, Γκαλίτσιος, Ουνγιαλίδης, Καμπαγιέρο, ενδεκαδάτοι και τις δυο χρονιές. Τους ευχαριστώ έναν προς έναν. Όλα τα παιδιά στη Β΄ και στη Γ΄ Εθνική, για να μιλάμε και με παραδοσιακούς… όρους, με πίστευαν και μου έδιναν τρομερή αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να κάνω δύο εξαιρετικές χρονιές.
Οφείλω να ευχαριστήσω, μια και από το τρακ δεν το έκανα κατά τη βράβευσή μου, όλο το προπονητικό τιμ και την ομάδα του Βόλου, γιατί με πίστεψαν και μου έδωσαν τη δυνατότητα να παίζω και να βελτιώνομαι. Ευχαριστώ, επίσης, από καρδιάς την οικογένειά μου και την κοπέλα μου για τη στήριξή τους και την ψυχολογική βοήθεια που μου παρείχαν, όπως και όλους όσοι με πίστευαν και με πιστεύουν. Πρώην συμπαίκτες, πρώην προέδρους και προπονητές, τα φιλαράκια μου από το Γραμματικό.
Πόση διαφορά έχουν αλήθεια οι δύο κατηγορίες;
Τεράστια, τόσο σε αίγλη όσο σε προβολή και σε επίπεδο ποιότητας παικτών. Ακόμη και η παρουσία περισσότερου κόσμου κάνει διαφορά, έστω και αν πρόκειται για οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Σε γενικές γραμμές έχεις και πολύ μεγαλύτερο κίνητρο γιατί φαίνεσαι περισσότερο.
Από τις ομάδες που έχεις αντιμετωπίσει στη Σούπερ Λίγκα, ποια και γιατί σου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση;
Θα πω κάτι… αντι-sos. Συνολικά, με εντυπωσίασε ο Αστέρας Τρίπολης. Τρομερές εγκαταστάσεις, ειδικά συγκριτικά με τη δυναμική του και τρομερή οργάνωση. Ακόμα και αγωνιστικά με εξέπληξε ευχάριστα. Θα πρέπει να πω ότι φέτος το πρωτάθλημα είναι πολύ ανταγωνιστικό. Το βασικότερο, ειδικά για τον κόσμο που δείχνει μια τάση επιστροφής στο γήπεδο, είναι ότι η πλειοψηφία των ομάδων προσπαθεί να παίξει νορμάλ ποδόσφαιρο και όχι να καταστρέψει. Τρανό παράδειγμα η πρόσφατη παρουσία του Βόλου στην Τούμπα…
Γίναμε μάρτυρες κωμικοτραγικών καταστάσεων τις τελευταίες ημέρες με αλλαγές νόμων μεσούσης της περιόδου, πολέμους ανακοινώσεων, απειλές για διακοπή του πρωταθλήματος κτλ. Πες μας ειλικρινά, μπορεί να πάει έτσι μπροστά το ποδόσφαιρο;
Οι αγώνες και τα αποτελέσματα πρέπει να καθορίζονται από τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές και -προφανώς- όχι από δικαστήρια και δικηγόρους. Οφείλουν, όμως και οι ομάδες, σαν εταιρείες που είναι, να ακολουθούν το γράμμα του νόμου. Δυστυχώς, σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο, το μέλλον μόνο ευοίωνο δεν το λες…
Πολλοί εκφράζουν την άποψη ότι το οικειοθελές Grexit ίσως να αποτελούσε μια καλή επιλογή για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Πιστεύεις ειλικρινά ότι αυτή θα ήταν μια λύση που θα βοηθούσε ή που θα μπορούσε να αποδειχθεί και καταστροφική;
Δεν υπάρχει για μένα καμία λύση με Grexit, πιστεύω δεν πρέπει καν να αναφέρουμε αυτή τη λέξη… Θα γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω. Μόνο να χάσουμε έχουμε, καθώς είναι δεδομένο πως το ποδόσφαιρο θα υποβαθμιστεί και θα πιάσει πάτο. Σκέψου, όλα αυτά μόλις 16 χρόνια από τη βραδιά που φτάσαμε στην κορυφή της Ευρώπης σαν χώρα… Πόσο κρίμα. Είπαμε, οι Έλληνες είμαστε ο λαός των άκρων, αλλά μια τέτοια επιλογή θα ξεπερνά κάθε όριο ανθρώπινης βλακείας. Να μην ξεχνάμε ότι με τον ερχομό του EUROPA LEAGUE 2 οι ομάδες μας θα έχουν την ευκαιρία να κατακτήσουν ευρωπαϊκό διασυλλογικό τίτλο, κάτι που θα είναι πρωτοφανές για ελληνικό ποδοσφαιρικό σύλλογο.
