23/07/2018! Μαύρος καπνός στο Νταού. Τα οχήματα ξεκινάνε πορεία για το συμβάν. Ο αέρας λυσσομανάει.
“Κάλεσε όλο τον κόσμο στην Πυρασφάλεια. Η φωτιά είναι μεγάλη”.
Η ανησυχία στον ασύρματο είναι φανερή. Η φωτιά τρέχει πιο γρήγορα από αυτούς, τους προσπερνάει, τρέχουν να την πιάσουν, τους περικυκλώνει, της ξεφεύγουν και πάλι τρέχουν να την πιάσουν. Μάταια.
Ο πανικός είναι πια έκδηλος. Έχουμε όλοι μουδιάσει.
Αλλαγή πληρώματος.. τα μάτια μας καρφωμένα στα “παιδιά” μας. Λες και τα μάτια τους θα μιλάγανε. Τίποτα. Κενό βλέμμα. Όταν έφτασαν στην δική τους ασφάλεια, στα γνώριμα πρόσωπα ξεσπούν. Βουβό κλάμα. Τότε καταλάβαμε, έχει νεκρούς.
Λίγο κολλύριο στα μάτια, ένα ποτήρι γάλα και πίσω πάλι στο κυνήγι των μαγισσών.
Δεν ξέρω πόσοι σώθηκαν εκείνο το βράδυ…ξέρω όμως πόσοι χάθηκαν.
Δεν ξέρω πως ξεκίνησε η φωτιά…ξέρω όμως πώς τελείωσε.
Δεν ξέρω ποιος δεν έκανε καλά τη δουλειά του ..ξέρω όμως ότι χιλιάδες εθελοντές έσπευσαν αμέσως στο σημείο για βοήθεια.
Δεν ξέρω αν πρέπει να τα θυμάμαι όλα αυτά…ξέρω όμως ότι ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Για τον Δημήτρη, τον Κώστα, τον Μάνο, τον Βαγγέλη, τον Μάκη, Αποστόλη, Σταύρο, Ελένη, Κώστα, Γιώργο, Παναγιώτη, Δημήτρη, τον Γιάννη και για αλλα τόσα παιδιά που έδωσαν την ψυχή τους εκείνο το βράδυ!!
Τιμή μου που σας γνώρισα!!
Τέως Πρόεδρος ΕΘΟΡΠ
Μπαμπανιώτη Ζέτα
