Τις έντονες αντιδράσεις των Ελλήνων και των Αρμενίων της Αυστραλίας προκάλεσε η νέα ταινία του Ράσελ Κρόου, The Water Diviner. Στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του διάσημου Αυστραλού ηθοποιού, φαίνεται πως παρουσιάζονται οι Ελληνες ως βάρβαροι κατακτητές ενώ παράλληλα αποσιωπάται η γενοκτονία των Αρμενίων.
Το φιλμ, που πρωταγωνιστεί ο ίδιος μαζί με την Ολγα Κιριλένκο, αφηγείται το ταξίδι ενός Αυστραλού αγρότη μετά το τέλος του Α’ παγκοσμίου πολέμου από την χώρα του μέχρι την Τουρκία στην προσπάθεια του να βρει τους τρεις αγνοούμενους γιους του που χάθηκαν στην μάχη της Καλλίπολης. Έχει γίνει ήδη λόγος για σοβαρή παραποίηση των ιστορικών γεγονότων και μονόπλευρη παρουσίασή τους από την τουρκική πλευρά. Ακόμα υπάρχουν και μαζικές αιτήσεις διαμαρτυρίας προς τους σεναριογράφους και την παραγωγή.
Ο σημαντικός Αυστραλός ιστορικός, Δρ. Πίτερ Στάνλεϊ, δηλώνει για τις ιστορικές ανακρίβειες της ταινίας ότι: «Σχεδόν τα πάντα είναι επινοημένα και μάλιστα όχι πολύ πειστικά. Πρόκειται βασικά για μια εντελώς ηλίθια ταινία, γεμάτη απίθανες καταστάσεις και δεν αξίζει την προσοχή που της έχει δοθεί. Δεν υπάρχει καν αναφορά στη γενοκτονία των Αρμενίων που είναι τόσο σημαντικό κομμάτι των τελευταίων ετών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μάλλον το μαρτύριο του αρμένικου λαού δεν έχει σχέση με την πλοκή της ταινίας, αυτής της γελοίας ιστορίας τέλος πάντων».
Ο επικεφαλής της αυστραλιανής επιτροπής Αρμενίων, Veche Kahramanian, αναφέρει με τη σειρά του: «Δεν είναι τυχαία η μεγάλη προώθηση της ταινίας στην Τουρκία, μιας ταινίας που παρουσιάζει τους Τούρκους ως θύματα, παρά το γεγονός ότι διέπραξαν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας μεταξύ 1915 και 1923».
Σύμφωνα με τον Δρ. Παναγιώτη Διαμαντή, καθηγητή Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και ειδικευόμενο στις γενοκτονίες, ο Κρόου και ο σεναριογράφος Άντριου Αναστάσιος στο βιβλίο του οποίου στηρίζεται η ταινία, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ένα αντιπολεμικό μήνυμα «κατέληξαν να εμφανίζουν τα θύματα ως θύτες και τους σφαγιαζόμενους ως βαρβάρους». Σύμφωνα με το δημοσίευμα που υπογράφει ο Δρ. Διαμαντής στην ελληνόφωνη εφημερίδα της Αυστραλίας Νέος Κόσμος, οι Έλληνες στην ταινία χαρακτηρίζονται ως “Ο Στρατός του Σατανά”, ως εχθροί και προδότες των Αυστραλών και οι ορθόδοξες εκκλησίες απεικονίζονται ως στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές.
Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Δρ. Διαμαντής: «Πρώτα από όλα κανένας Αυστραλός δε θα μπορούσε να περιηγηθεί στην Ανατολία το 1921, όταν η Τουρκία ήταν ένας εξαιρετικά εχθρικός κι επικίνδυνος τόπος για τους ξένους. Δεύτερον, ποιος είπε ότι οι Έλληνες των περιοχών αυτών δεν ήταν ιθαγενείς; Ο κύριος Κρόου θα πρέπει να ξεκινά την ταινία ζητώντας συγγνώμη από τους Αρμένιους, τους Ασσύριους και τους Έλληνες καθώς ξεκάθαρα δεν γνωρίζει ότι κατοικούσαν εκεί επί χρόνια. Τρίτον, οι Έλληνες ήταν σύμμαχοι των αυστραλιανών και νεοζηλανδικών δυνάμεων. Πάρα πολλοί επιζώντες έχουν ομολογήσει ότι κρύφτηκαν σε σπίτια Ελλήνων, φυγαδεύτηκαν από Έλληνες…».
Ο Ράσελ Κρόου δικαιολόγησε την απόφασή του να πει την ιστορία της Καλλίπολης αλλιώς, θέλοντας να δικαιώσει τους γηγενείς κατοίκους που αμύνθηκαν εναντίον των ANZAC. «Νομίζω ότι 100 χρόνια μετά, οι Αυστραλοί έχουν την ωριμότητα να ακούσουν και την αντίθετη γνώμη για το πώς έγιναν τα γεγονότα».
Η ταινία προβάλλεται ήδη σε Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Τουρκία (όπου και αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερη θέρμη) και η πρεμιέρα της στους αμερικανικούς κινηματογράφους έχει προγραμματιστεί για τις 24 Απριλίου, μια μέρα πριν από την εκατοστή επέτειο της ANZAC day (που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Απριλίου σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, εις μνήμη των πεσόντων στρατιωτών του ομώνυμου αυστραλιανού εκστρατευτικού σώματος που μετείχε στην εκστρατεία της Καλλίπολης κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο).
– Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ακόμα και σήμερα τη γενοκτονία των Αρμενίων
– Για τις ελληνικές αίθουσες δεν έχει προγραμματιστεί προς το παρόν διανομή
(πηγή lifo.gr)
