Ο Αρκάδιος Βαζέχα, γιος του μεγάλου σκόρερ του Παναθηναϊκού, Κριστόφ μίλησε στο SDNA. Τι είπε για την πορεία του, για τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό.
Φέτος επέστρεψε από έναν σοβαρό τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε και αγωνιζόμενος με την φανέλα της Θύελλας Ραφήνας έχει βρει και πάλι και τον καλό του εαυτό κάνοντας αυτό που μας είχε συνηθίσει και ο πατέρας του… φορτώνει τα αντίπαλα δίχτυα.
Πώς έχει κυλήσει για σένα η σεζόν ως τώρα;
«Τώρα τελειώνει η χρονιά είμαστε πρώτοι, περιμένουμε τα μπαράζ, έχω πάει αρκετά καλά, είμαι πρώτος σκόρερ στην ομάδα, έχω βάλει 17 γκολ. Το σαββατοκύριακό αυτό παίζουμε τελευταία αγωνιστική και μετά έχουμε τα μπαράζ 15 Μαίου. Είμαι σίγουρα πολύ ευχαριστημένος για τον τρόπο με τον οποίο έχει πάει η σεζόν για μένα. Προερχόμουν και από τραυματισμό, είχα πάθει ρήξη χιαστών πέρσι τον Γενάρη και τελευταία στιγμή βρήκα την Ραφήνα μέσω δύο συμπαικτών έγινε το κονέ, με ήξερε και ο προπονητής, έδωσε το ΟΚ και κάπως έτσι άρχισε η χρονιά. Δεν περίμενα καν ότι θα φτάσω εγώ προσωπικά εκεί που έφτασα».
Πώς ήταν αυτός ο τραυματισμός και πώς τον ξεπέρασες;
«Σίγουρα είναι ό,τι χειρότερο για έναν αθλητή. Ξέρεις ότι θα είσαι για έξι μήνες off, δεν θα κάνεις την προπόνηση που έχεις συνηθίσει. Ευτυχώς πήγανε όλα καλά στο χειρουργείο. Ο κ. Κουλουμέντας που έκανε το χειρουργείο με βοήθησε πολύ, δεν έχω πραγματικά κανένα παράπονο και μετά στο φυσιοθεραπευτήριο με τον κ. Οικονομίδη και με τον κ. Δρακογιαννόπουλο που είναι ο εργασιοφυσιολόγος στο ΟΑΚΑ ήμουνα κάθε μέρα στο γήπεδο για προπόνηση και ατομική ενδυνάμωση. Είναι δύσκολη περίοδος γιατί ουσιαστικά είναι σαν να ξεχνάς το ποδόσφαιρο και να το μαθαίνεις πάλι από την αρχή. Ήταν σίγουρα πολύ δύσκολη περίπτωση αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία να πάω στην Ραφήνα και εκεί με στηρίξανε τα παιδιά, ήξεραν τι είχα περάσει και σιγά-σιγά παιχνίδι με το παιχνίδι έβρισκα τον εαυτό μου σε συνδυασμό και με το ότι πήγαινε καλά η χρονιά. Ήταν μία διπλή χαρά για μένα».
Πριν την Ραφήνα από ποιες άλλες ομάδες έχεις περάσει;
«Ήμουνα στον Άγιο Στέφανο, Νικηφόρο, Ηράκλειο , Βριλήσσια αρκετά χρόνια (ουσιαστικά από εκεί ξεκίνησα), Αγίους Αναργύρους και τα Γλυκά Νερά».
Τι εικόνα σου έχει μείνει για τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και πώς θα τα συνέκρινες με την πρώτη κατηγορία μιας και λόγω του πατέρα σου ξέρεις την κατάσταση και εκεί;
«Η μεγάλη διαφορά ουσιαστικά είναι στην ποιότητα του ποδοσφαιριστή, ο τρόπος που γίνεται η προπόνηση δεν έχει μεγάλες αλλαγές. Γενικά, επειδή ξέρω πως δουλεύουν οι ομάδες στην πρώτη κατηγορία, εδώ στα ερασιτεχνικά υπάρχει η μεγάλη διαφορά ότι ο αθλητής δεν έχει τον χρόνο να αφοσιωθεί μόνο σε αυτό επειδή οι περισσότεροι κάνουν και κάποια άλλη δουλειά. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να το συνδυάσεις».
Πώς το αντιμετωπίζει ο κόσμος που το παρακολουθεί;
«Σε αυτές τις κατηγορίες ο κόσμος είναι πιο συσπειρωμένος, έχει και αυτό την δική του ομορφιά. Δεν γίνονται τόσο αυτά που γίνονται στις μεγάλες κατηγορίες. Είναι πολύ πιο σπάνιο να δεις φαινόμενα βίας στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Υπάρχει βέβαια και εδώ αλλά πιο σπάνια. Είναι πιο οικογενειακά τα πράγματα».
Για τα κρούσματα εκβιασμών αλλά και για τις άλλες σκιές που έχουν ακουστεί ότι υπάρχουν;
«Τα έχω ακούσει και εγώ. Υπάρχουν και τα κακά παραδείγματα, δεν είναι εύκολο να πεις ότι υπάρχει μόνο μία αιτία. Από την στιγμή που συμβαίνουν στο πάνω-πάνω ράφι συμβαίνουν και πιο κάτω. Δεν είναι όπως το ονειρευόμαστε. Δυστυχώς υπάρχουν».
Τι σου έχει μείνει από την πορεία του πατέρα σου στον Παναθηναϊκό; Είναι σίγουρα πολύ διαφορετικό όλα αυτά που εμείς βλέπαμε απ’ έξω εσύ να τα βιώνεις μέσα στο σπίτι σου;
«Σίγουρα το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η αφοσίωση που έδειχνε σε αυτό που έκανε. Το αγαπούσε πάρα πολύ αυτό που έκανε. Αυτό που μου μετέδωσε είναι ότι μπορεί να μην έχω φτάσει εκεί που έφτασε αυτός όμως αυτό που κάνω το αγαπάω πάρα πολύ. Δεν έχω μετανιώσει στιγμή που έχω ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Δεν με πειράζει τόσο που δεν έχω φτάσει εκεί που έφτασε ο πατέρας μου, το σημαντικό είναι ότι μου έχει περάσει άλλες αξίες και μέσα από το ποδόσφαιρο έχεις κερδίσει άλλα πράγματα όπως φίλους και υγεία. Κερδίζεις πολύ περισσότερα πράγματα που ένας απλός άνθρωπος που δεν ασχολείται με τον αθλητισμό δεν μπορεί να τα καταλάβει».
Με τον πατέρα σου τι σχέση έχετε;
«Άριστες σχέσεις. Μιλάμε κάθε μέρα παρά το γεγονός ότι τώρα λείπει και είναι στην Κύπρο. Οι σχέσεις μας είναι εξαιρετικές».
Πώς είναι για σένα να «κουβαλάς» το όνομά του;
«Πάντα δέχομαι διάφορα πειράγματα από συμπαίκτες μου αλλά συνήθως δεν δίνω σημασία. Ειδικά όταν έχω παιχνίδι δεν το σκέφτομαι καν. Μου έχουν τύχει βέβαια διάφορες περιπτώσεις, ακούω πάρα πολλά από την κερκίδα και ενώ οι περισσότεροι λένε ότι είναι καλό να «κουβαλάς» ένα όνομα γιατί θα σε βοηθήσει στο ένα και στο άλλο, θεωρώ ότι είναι πολύ πιο δύσκολο σε σχέση με κάποιον άλλον που δεν έχει κάποιο μεγάλο όνομα στην πλάτη του. Δεν το καταλαβαίνει αυτό ο κόσμος και θεωρεί ότι μόνο και μόνο επειδή έχεις το όνομα θα παίξεις. Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα».
Θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει αυτό, ότι σου έχει δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα;
«Δεν με έχει επηρεάσει. Αν άξιζα να είμαι πιο ψηλά, θα ήμουν πιο ψηλά. Δεν είναι ότι κάπου με έχει επηρεάσει».
Ποιοι είναι οι στόχοι σου και ποια τα όνειρά σου;
«Ο στόχος μου είναι ανέβουμε με την ομάδα μου στην Γ’ Εθνική. Παλαιότερα έχω παίξει στην Δ’ και μέσα μου πάντα πίστευα ότι μπορώ να παίξω και στην Γ’. Είμαστε κοντά στον στόχο και με την κατάλληλη προπόνηση και υπομονή πιστεύω ότι θα το πετύχουμε. Στην αρχή της χρονιάς και όπως ήταν τα πράγματα δεν το περίμενα όμως τώρα είναι αυτοσκοπός. Σίγουρα κάποια στιγμή θέλω να ασχοληθώ με την προπονητική και εκεί κάνω όνειρα ότι μπορώ να πάω και παραπάνω».
Έχεις φανταστεί ποτέ ότι μπορείς να συνεργαστείς με τον πατέρα σου στην ίδια ομάδα;
«Ναι αμέ. Γιατί όχι; (γελάει) δεν το έχω φανταστεί ποτέ αλλά σίγουρα μπορώ να μάθω πάρα πολλά δίπλα του».
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο τι γνώμη έχεις;
«Έτσι όπως είναι τα πράγματα, στην κατάσταση που έχει βρεθεί θέλει ένα reset. Δεν ξέρω πραγματικά ποια είναι η λύση. Είναι μία κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τα χρόνια. Είναι πολύ κρίμα που πλέον δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση είναι να αυξηθεί ο ανταγωνισμός».
Έχει ζήσει εποχές που υπήρχε πολύ μεγαλύτερος ανταγωνισμός. Τι θυμάσαι από αυτές;
«Εγώ θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Έχω ζήσει σε εποχή που έχω πάει στο γήπεδο και έχω δει φιλάθλους του Ολυμπιακού σε αγώνα που είχα πάει να δω τον Παναθηναϊκό. Τώρα και μόνο αυτή η σκέψη συνεπάγεται επεισόδια. Δηλαδή δεν μπορώ να διανοηθώ πλέον να πάω στο γήπεδο και να υπάρχουν οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας. Πρέπει να παρθούν ριζικές αποφάσεις για να λυθεί το πρόβλημα. Όλο λέμε για το παράδειγμα της Αγγλίας και της Θάτσερ αλλά δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί να εφαρμοστεί αυτό στην Ελλάδα».
Τον Παναθηναϊκό τον παρακολουθείς, τι γνώμη έχεις;
«Ναι, έχω διαρκείας και πηγαίνω στο γήπεδο όποτε έχω χρόνο. Σίγουρα όμως έχει μείνει πολύ πίσω από θέμα διεκδίκησης πρωταθλήματος. Ναι μεν αυτός είναι ο στόχος κάθε χρόνο αλλά αν το δεις ρεαλιστικά υπάρχει μεγάλο πρόβλημα κυρίως οικονομικό θα έλεγα. Από την στιγμή που δεν μπαίνουν λεφτά στο ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να πάρεις και κάτι. Εντάξει υπάρχουν κάποια παραδείγματα-εξαιρέσεις που πηγαίνουν καλά χωρίς μεγάλο μπάτζετ όμως όταν ο Ολυμπιακός παίζει συνέχεια στο Τσάμπιονς Λιγκ σίγουρα έχει ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με τις άλλες ομάδες και είναι δύσκολο να τον ανταγωνιστείς».
του Γιάννη Σαπουντζάκη
Πηγή: sdna.gr
