Stephen King, John Carpenter.
Ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε το κείμενο, καλή συνέχεια.
Τι; Θέλετε κι άλλα στοιχεία για να παρακολουθήσετε την ταινία; Δεν πειστήκατε μόνο στην αναφορά αυτών των δύο ονομάτων; Μάλλον θα είστε πολύ απαιτητικοί θεατές.
Εντάξει, λοιπόν, θα πω άλλο ένα στοιχείο. Ένα αμάξι που σκοτώνει και πιο συγκεκριμένα μια κλασσική κόκκινη Plymouth Fury του 58’ κατασκευασμένη στην μητρόπολη των αυτοκινήτων, το Ντιτρόιτ. Αν δεν σας έπεισε και αυτό, πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να το κάνει.
Πέρα από την πλάκα, αρκετοί στο άκουσμα και μόνο των δημιουργών, αλλά και της υπόθεσης θα είχαν τρέξει ήδη να παρακολουθήσουν την ταινία που βασίζεται στο έργο του συγγραφέα «βασιλιά του τρόμου», Stephen King και σκηνοθεσία του μετρ του είδους, John Carpenter που μας χάρισε μία από τις πιο επιτυχημένες κινηματογραφικές μεταφορές του αμέτρητου έργου του King. Και αν το 1983, όπου κυκλοφόρησε, δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση από το κοινό, σήμερα πλέον θεωρείται μια από τις cult ταινίες τρόμου με κοινό που λατρεύει να την παρακολουθεί ξανά και ξανά.
Έτσι, λοιπόν, η πλατφόρμα του Netflix αποφάσισε να δώσει στο κοινό της την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν ξανά οι παλιοί και να την γνωρίσουν οι νέοι θεατές, κάνοντας την διαθέσιμη πριν από λίγες μέρες και στην χώρα μας.
Όπως σε όλα σχεδόν τα έργα του King, η πρώτη ματιά στην υπόθεση προκαλεί παράξενη εντύπωση, καθώς εδώ έχει επιλέξει να αποδώσει την μορφή του κακού μέσα από ένα αυτοκίνητο όπου φαίνεται να έχει κυριευτεί απ’ αυτό και να αποτελεί θανάσιμη απειλή για τους εκάστοτε ιδιοκτήτες του αλλά και τον περίγυρο τους.
Πιο συγκεκριμένα, ύστερα από μια μικρή εισαγωγή στην δημιουργία του αυτοκινήτου το 1958, μεταφερόμαστε είκοσι χρόνια μετά σε ένα μέρος της Καλιφόρνια, όπου επικεντρωνόμαστε στην ζωή δύο έφηβων φίλων, οι οποίοι είναι τελειόφοιτοι στο σχολείο. Ο Arnie είναι ένας συνεσταλμένος, μοναχικός έφηβος με παλιομοδίτικη εμφάνιση όπου δέχεται τα πειράγματα των άλλων, ενώ ο κολλητός του Dennis είναι το άκρως αντίθετο, όντας δημοφιλής παίκτης της ομάδας ράγκμπι του σχολείου, εμφανίσιμος με πολλές επιτυχίες στα κορίτσια και προστάτης του φίλου του όποτε χρειαστεί.
Κομβικό σημείο στην ιστορία είναι η στιγμή όπου ο Arnie, βρισκόμενος στον δρόμο της επιστροφής από το σχολείο μαζί με τον Dennis, βλέπει την εγκαταλελειμμένη Plymouth στην αυλή ενός σπιτιού και νιώθει μια παράξενη έλξη γι’ αυτήν με αποτέλεσμα να σταματήσουν επιτόπου με σκοπό να την αγοράσει άμεσα. Ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης της τον ενημερώνει ότι το αμάξι ονομάζεται «Christine» και ότι θα του το πουλήσει με ευχαρίστηση, τονίζοντας του ότι δεν πρόκειται να δεχτεί οποιαδήποτε επιστροφή μετά την αγορά της.
Από εκεί και πέρα, ο Arnie θα αλλάξει τόσο εξωτερικά την εμφάνιση του, όσο εσωτερικά την συμπεριφορά του προς τους άλλους, δημιουργώντας με το αμάξι του μια σχέση εξάρτησης έως ερωτικής έλξης σαν να πρόκειται για αληθινή γυναίκα και το ίδιο το όχημα να αρχίζει να φέρεται σαν ζηλιάρα σύντροφος οδηγώντας τα πάντα και τους πάντες στην καταστροφή.
Ειδικό βάρος στην ταινία προσθέτει η επιλογή του ηθοποιού Keith Gordon για τον ρόλο του Arnie, ο οποίος δικαιώνει απόλυτα όσους τον εμπιστεύτηκαν με την ερμηνεία του, αποδίδοντας εντυπωσιακά στην οθόνη την μεταστροφή του χαρακτήρα του από «σπασίκλα» σε «bad boy attitude» μέσα από τις κινήσεις και το βλέμμα του, αλλά και την σχέση που αναπτύσσει με την «Christine» την οποία ακολουθεί πιστά μέσα από αυτό το αρρωστημένο δέσιμο τους.
Επιπλέον, ο Carpenter παίρνει ένα έργο του King, γεγονός που προσδίδει ένα έξτρα βάρος και πίεση στον σκηνοθέτη, ώστε να φανεί αντάξιος του και καταφέρνει να ξεχωρίσει μαζί με την βοήθεια του σεναριογράφου Bill Phillips, φέρνοντας ένα αποτέλεσμα στην οθόνη που προσφέρει διασκέδαση, δράση και τρόμο στον θεατή μέσα από το κλίμα και την ατμόσφαιρα που χτίζει, τα εξαιρετικά πλάνα και τις σκηνές καταδίωξης με τα αμάξια, αποφεύγοντας ωστόσο το πολύ «αίμα» και τις αποκρουστικές σκηνές των θανάτων, αλλά δίνοντας έμφαση στην αγωνία και την αποκορύφωση του σασπένς μέχρι το τέλος.
Συμπερασματικά, η ταινία «Christine» είναι κάτι παραπάνω από ένα αμάξι που σκοτώνει, καθώς παρουσιάζει μια εναλλακτική προσέγγιση ενός ηττοπαθούς εφήβου της δεκαετίας του 80’ και της απεγνωσμένης προσπάθειας του να αλλάξει, ώστε να γίνει αρεστός στους άλλους και να νιώσει και ο ίδιος επιτυχημένος. Είναι μία από τις πετυχημένες κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων του King, εγχείρημα που στο παρελθόν έχει αποτύχει αρκετές φορές από διάφορους δημιουργούς, και σίγουρα αξίζει μια ευκαιρία να φτάσει στο κοινό για να πάρει μια cult γεύση καλού 80s τρόμου.
Χρήστος Ιωάννου
Υ.Γ. 1 Η «badass» εισαγωγική σκηνή της «Christine» υπό την μουσική υπόκρουση του «Bad to the Bone» των George Thorogood & The Destroyers
Υ.Γ. 2 Μόνο σε μένα μοιάζει ο πρωταγωνιστής Keith Gordon με τον Γιώργο Κιμούλη;
