Τι κάνουμε όταν ο άλλος γονέας δεν κατανοεί τις ανάγκες του παιδιού μας ;; Όταν δεν κατανοεί τις ανάγκες “Επανασύνδεσης” μετά από την “Ρήξη” ;; Όταν η μόνη του συμβολή θεωρεί πως οφείλει να είναι η Οικονομική κι όχι η Συναισθηματική ;;
Όταν είναι συναισθηματικά Απών όταν είναι κι ακόμη παρών ως φυσική παρουσία ;;
Δυστυχώς ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να γίνουν και πολλά
Ας ξεκινήσουμε με κάποιες βασικές παραδοχές :
📌 η σχέση του παιδιού με τον άλλον γονέα, είναι δική του ευθύνη, όχι δική σας! Προφανώς χρειάζεται να επιδείξουμε υπεράσπιση σε μερικές περιπτώσεις, αλλά επ ουδενί δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε. Όσο ΣΚΛΗΡΟ κι αν διαβάζεται κάτι τέτοιο…
📌ο κάθε γονιός επιλέγει τον ρόλο που θα έχει μες στην οικογένεια, βάσει της δικής του ανατροφής αλλά και των δικών του προβολών από το παρελθόν
📌ΔΕΝ μπορούμε να αλλάξουμε κανέναν. Ακόμη κι ο ίδιος μας ο εαυτός είναι δύσκολος να αλλάξει και θέλει προσπάθεια. Το να γκρινιάζεις, να φωνάζεις, να πεισμώνεις και γενικά να προσπαθείς να νουθετείς, δεν θα ωφελήσει ΚΑΝΕΝΑΝ! Άλλωστε έχουμε ήδη ένα παιδί να μεγαλώσουμε …
Όλα τα παραπάνω πληγώνουν βαθιά. Το παιδί μας χρειάζεται και τους δύο, το παιδί πληγώνεται, το παιδί έχει ανάγκες, αγαπάμε το παιδί μας, θέλουμε να το προστατεύσουμε, να του προσφέρουμε ασφάλεια και όλη την αγάπη του κόσμου, και πρωτίστως της μαμάς, του μπαμπά…. Κι εδώ είναι που χρειάζεται να δούμε τι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε
Να και μερικά αποτελεσματικά βήματα :
📌δίνουμε βάρος στην δική μας σχέση με το παιδί. Την ενδυναμώνουμε με υγιή στοιχεία πραγματικής αγάπης
📌αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την δική μας σχέση με το παιδί αλλά και για την σχέση μας με τον/την σύντροφό μας. Η βοήθεια δεν είναι κατακριτέα κι οφείλουμε να την ζητήσουμε. Μπορεί να βοηθήσει το σύστημα “οικογένεια” και να δημιουργήσει ισορροπίες
📌είμαστε παρόντες/παρούσες στην ζωή του παιδιού. Κατανοούμε ειλικρινώς αυτό που βιώνει, αναγνωρίζοντας κάθε του συναίσθημα, μη ματαιώνοντας κάθε του έκφραση συναισθήματος
📌χρησιμοποιούμε την ενεργητική ακρόαση χωρίς να διακόπτουμε ή/και να καθοδηγούμε την συζήτηση. Υπάρχει ο κίνδυνος να κατευθύνουμε το ίδιο μας το παιδί προς διαφορετικά συναισθήματα
📌επικοινωνούμε με ειλικρίνεια αλλά και με σταθερά όρια στο παιδί. Συζητάμε και το εμπλέκουμε ενεργά, στο να βρεθεί από εκείνο μια λύση για το όποιο πρόβλημα ανακύπτει εντός της οικογένειας. Έτσι καλλιεργούμε το αίσθημα της “Ανθεκτικότητας” στα προβλήματα που θα συναντήσει μεγαλώνοντας
Είμαστε δίπλα σας.
Γκερδιδάνης Δημήτρης
επιστ.υπεύθυνος Ηλιαχτίδα – Παιδιατρικά Κέντρα Θεραπειών
