Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του 1940 δύο από τους πρωταγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, πόζαραν χαμογελαστοί φορώντας στρατιωτικές στολές και πατατούκες.
Οι δύο σπουδαίοι ηθοποιοί πολέμησαν γενναία στο αλβανικό μέτωπο.
Με ηρωισμό και παρά τις κακουχίες, το κρύο, την αϋπνία και την αγωνία, κατάφεραν και βγήκαν ζωντανοί από τις μάχες σώμα με σώμα.
Δείτε τη φωτογραφία:
Μάλιστα, ο «μπον βιβέρ» του σινεμά Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν από τους πολλούς στρατιώτες που τραυματίστηκαν στο καθήκον και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο των μετόπισθεν, μέχρι που ανάρρωσε και ζήτησε την επιστροφή του στο μέτωπο, αλλά η απάντηση που έλαβε ήταν αρνητική και συνοδευόταν από ένα μετάλλιο τραυματία πολέμου.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κλήθηκε και αυτός να υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή και πήρε μέρος σε μεγάλες μάχες. Πολύ αργότερα, όταν ο πόλεμος ήταν μια μακρινή ανάμνηση από το παρελθόν μαζί με την εξαθλίωση και τις κακουχίες, ο ηθοποιός είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή του: «Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμησις στο ύψωμα του Αγίου Αθανασίου στη Χειμάρρα; Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες. Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί όπου είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά. Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες». Ο Παπαγιαννόπουλος, μετά τη συνθηκολόγηση, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό, με το μόνο διαθέσιμο μέσο: τα πόδια του.
Σε αυτή την παρέα των καλλιτεχνών και των διανοούμενων πολεμιστών, όπως αναφέρει ο Γιώργος Θεοτοκάς στο ημερολόγιό του, ήταν και ο Ντίνος Ηλιόπουλος στη θέση του ασυρματιστή πυροβολικού, όπως και ο Οδυσσέας Ελύτης, ο οποίος αρρώστησε σοβαρά από τύφο.
Πηγή: εφημερίδα «Espresso»
