Ένα μάθημα για τον τρόπο αντιμετώπισης ανθρώπων με αυτισμό δίδαξε σήμερα ο πρώην μπασκετμπολίστας Δημήτρης Παπανικολάου, σώζοντας ένα μικρό παιδί από τον κίνδυνο που είχε περιέλθει στη Λεωφόρο Βάρης Κορωπίου
Όπως περιέγραψε ο Δημήτρης Παπανικολάου σε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «αφού ήμασταν σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για 10 περίπου λεπτά, είδα έναν νεαρό πεσμένο στο έδαφος και να μην δέχεται ενήλικες να τον ακουμπάνε καθώς προσπαθούσαν να τον τραβήξουν στην άκρη».
«Ελπίζω ότι σε περιπτώσεις τέτοιες που θα κληθεί το ΕΚΑΒ ή η Αστυνομία να είναι εκπαιδευμένοι στον αυτισμό»
Ακολούθως, όπως τονίζει ο πρώην μπασκετμπολίστας, έριξε «μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη να κρίνω αν μπορώ να βοηθήσω η αν θα προκαλέσω πολύνεκρο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας σε κρίση».
Ζήτησε από τον κόσμο γύρω να απομακρυνθεί ώστε να μπορέσει να βοηθήσει το μικρό παιδί. «Είπα να φύγουν όλοι από γύρω μου και να σταματήσουν με ένα τρίγωνο πιο πίσω τα αυτοκίνητα γιατί ήξερα ότι θα χρειαστεί χρόνος να τον πάρω από εκεί, μιας και όταν κάποιος είναι σε κρίση, εκτός των άλλων πολλαπλασιάζονται οι δυνάμεις του», ανέφερε.
Στη συνέχεια, όταν κατάλαβε ότι ήταν έτοιμος ο μικρός ότι τον εμπιστεύεται, ο Δημήτρης Παπανικολάου τού ζήτησε να τον πιάσει από το μπράτσο και να πάνε στην άκρη.
«Κι όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο, είμαστε κι όλας νεκροί»
«Είναι σημαντικό να είστε ενημερωμένοι. Και ελπίζω ότι σε περιπτώσεις τέτοιες που θα κληθεί το ΕΚΑΒ ή η Αστυνομία να είναι εκπαιδευμένοι στον αυτισμό», υπογράμμισε ο Δημήτρης Παπανικολάου και πρόσθεσε πως «θερμή παράκληση μην τα βάλετε ελαφρά τη καρδία με τους γονείς του παιδιού. Πολλές φορές είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές που πρέπει να διαχειριστούν».
Καταληκτικά παρέθεσε στίχο του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, «κι όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο, είμαστε κι όλας νεκροί», λέγοντας πως «κινδυνέψαμε, αλλά σήμερα θα κοιμηθούμε καλύτερα».
Αναλυτικά στην ανάρτηση του αναφέρει:
Σήμερα μιας και έγινε ήδη γνωστό, αφού ήμασταν σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για 10 περίπου λεπτά, είδα έναν νεαρό πεσμένο στο έδαφος και να μην δέχεται ενήλικες να τον ακουμπάνε καθώς προσπαθούσαν να τον τραβήξουν στην άκρη. Κοίταξα αν υπάρχει αίμα τριγύρω η όχημα τρακαρισμένο και δεν είδα. Έριξα μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη να κρίνω αν μπορώ να βοηθήσω η αν θα προκαλέσω πολύνεκρο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας σε κρίση.
Είπα να φύγουν όλοι απο γύρω μου και να σταματήσουν με ένα τρίγωνο πιο πίσω τα αυτοκίνητα γιατί ήξερα ότι θα χρειαστεί χρόνος να τον πάρω απο εκεί, μιας και όταν κάποιος είναι σε κρίση, εκτός των άλλων πολλαπλασιάζονται οι δυνάμεις του.
Ξαπλώσαμε.μαζί στην άσφαλτο αρχικά χωρίς να τον ακουμπήσω καθόλου και μπήκα στον κόσμο του.
Όταν κατάλαβα οτι ήταν έτοιμος και ότι με εμπιστεύεται του ζήτησα να με πιάσει απο το μπράτσο να πάμε στην άκρη.
Είναι σημαντικό να είστε ενημερωμένοι. Και ελπίζω οτι σε περιπτώσεις τέτοιες που θα κληθεί το ΕΚΑΒ η η Αστυνομια να είναι εκπαιδευμένοι στον αυτισμό.
Θερμή παράκληση μην τα βάλετε ελαφρά τη καρδία με τους γονείς του Παιδιού. Πολλές φορές είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές που πρέπει να διαχειριστούν.
Τέλος θα κλείσω με κάτι που έχει πει ο Τάσος Λειβαδίτης.
Κι όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο, είμαστε κι όλας νεκροί.
Κινδυνέψαμε ναι, αλλά σήμερα θα κοιμηθούμε καλύτερα.
