Στη Νέα Μάκρη στέκει παλιό και ερειπωμένο περιμένοντας τις νέες χρήσεις που με αργούς ρυθμούς προετοιμάζονται, το κτήριο που κάποτε ήταν το εργοστάσιο πορσελάνης Τριανταφυλλόπουλου.
Τη δεκαετία του 1950 (χτίστηκε το 1950, λειτούργησε το 1952) το εργοστάσιο του Χαρίτωνα Τριανταφυλλόπουλου, έδωσε ζωή στην περιοχή, καθώς τα μεροκάματα του προσωπικού που κατά πλειοψηφία ήταν από την περιοχή «έπεφταν» στην τοπική αγορά εργασίας και το εμπόριο, με αποτέλεσμα το σημερινό θέρετρο και τότε τόπος πληγωμένος από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και νέα πατρίδα για πολλούς Μικρασιάτες πρόσφυγες, πήρε σημαντικές ανάσες. Τα ορυχεία του ιδιοκτήτη Τριανταφυλλόπουλου στη Μήλο, προμήθευαν το εργοστάσιο με τις αναγκαίες πρώτες ύλες.
Πολύ κοντά στο παλιό εργοστάσιο βρίσκεται και το λαογραφικό μουσείο του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Μακρηνών – Λιβισιανών Νέας Μάκρης, που αρκετοί από τους γονείς και τους παππούδες τους βρήκαν δουλειά στο εργοστάσιο. Κύρια παραγωγική διαδικασία ήταν τα προϊόντα πορσελάνης για ηλεκτρολογική χρήση και αργότερα και πυρότουβλων, ενώ ήταν και προμηθευτής της ΔΕΗ. Αυτή η σχέση βοήθησε αποφασιστικά και στην ευρύτερη ηλεκτροδότηση της περιοχής.
Η έκτασή του είναι 38 στρέμματα και έχει σχεδόν 4.000 τ.μ. στεγασμένο χώρο, ενώ οι τίτλοι τέλους έπεσαν το 1969 λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των τραπεζικών δανείων. Το πέρασμα του χρόνου αλλά και οι συνηθισμένες σε αυτές τις περιπτώσεις παλιών βιομηχανικών κτηρίων, λεηλασίες, έκαναν πιο βαθιές τις πληγές στην άλλοτε κραταιά βιομηχανία.
Όπως είχαμε αναφέρει σε αφιέρωμά μας την ομάδα του Εθνικού Λικίας – Νέας Μάκρης και με πηγή το βιβλίο «Η ιστορία της Νέας Μάκρης Αττικής (1923-1990)» (εκδόσεις Λεξίτυπον, ISBN 9789606823909), συγγραφέας Μιχ. Π. Δελησάββας), «Μετά το 1952, ο χώρος των ποδοσφαιρικών συναντήσεων ήταν πίσω από το εργοστάσιο πορσελάνης, που παραχώρησε ο Τριανταφυλλόπουλος, ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου, μετά από αίτημα των ποδοσφαιριστών, κάποιοι από τους οποίους ήταν εργάτες στο εργοστάσιο».
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε συνεργασία με επιστημονικό προσωπικό έχει υλοποιήσει μελέτες για την αξιοποίηση του χώρου ως χώρου πολιτισμού και να μετατραπεί σε ένα πολυθεματικό Κέντρο Πολιτισμού και Τέχνης.
Τοπογραφικές – Αρχιτεκτονικές – Στατικές μελέτες, τροποποιήσεις στη χρηματοδότηση από την Περιφέρεια Αττικής, μετά την πανδημία και τις οικονομικές εξελίξεις που οδήγησαν σε ανατιμήσεις υλικών, είναι τα βήματα που εξελίσσονται, ώστε μέσα στα επόμενα χρόνια να έχει ολοκληρωθεί η ανάπλασή του.
Επισυνάπτουμε την περίληψη της σχετικής μελέτης που έχει κατατεθεί το Ιδρυματικό Αποθετήριο Πολυτεχνείου Κρήτης
URI http://purl.tuc.gr/dl/dias/23D611EB-098B-4742-AC5B-38966B8F87F4
Τίτλος Κέντρο πολιτισμού & αναψυχής στην Νέα Μάκρη Αττικής. Στις εγκαταστάσεις του πρώην εργοστασίου πορσελάνης el
Τίτλος Culture & recreation Centre in Nea Makri, Attica. On the premises of a former Porcelain factory en
Δημιουργός Lizardou Anastasia en
Δημιουργός Λιζαρδου Αναστασια el
Συντελεστής [Μέλος Εξεταστικής Επιτροπής] Skoutelis Nikolaos en
Συντελεστής [Μέλος Εξεταστικής Επιτροπής] Σκουτελης Νικολαος el
Συντελεστής [Μέλος Εξεταστικής Επιτροπής] Mandalaki Maria en
Συντελεστής [Μέλος Εξεταστικής Επιτροπής] Μανδαλακη Μαρια el
Συντελεστής [Επιβλέπων Καθηγητής] Aslanidis Klimis en
Συντελεστής [Επιβλέπων Καθηγητής] Ασλανιδης Κλημης el
Εκδότης Πολυτεχνείο Κρήτης el
Εκδότης Technical University of Crete en
Ακαδημαϊκή Μονάδα Technical University of Crete: School of Architecture en
Ακαδημαϊκή Μονάδα Πολυτεχνείο Κρήτης: Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών el
Περίληψη Με την παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρείται ένα σύνολο επεμβάσεων στις εγκαταστάσεις του διατηρητέου εργοστασίου παραγωγής πορσελάνης του Χαρίτωνα Τριανταφυλλόπουλου, στο κέντρο της Νέας Μάκρης-Αττικής. Πρόκειται για ένα βιομηχανικό συγκρότημα που λειτούργησε από το 1950 έως το 1969 προμηθεύοντας με ηλεκτρολογικό υλικό την ΔΕΗ. Επιπλέον, συνδέθηκε με την ιστορική και την συλλογική μνήμη της περιοχής, καθώς αποτέλεσε την αφορμή ηλεκτροδότησής της και προσέφερε θέσεις εργασίας στους κατοίκους της. Σήμερα, η έκταση αυτή αποτελείται από το εγκαταλειμμένο κτήριο του εργοστασίου, το οποίο σε συνδυασμό με τους ανεκμετάλλευτους δημόσιους χώρους που το περιβάλλουν, δημιουργεί μία αμήχανη και αφιλόξενη περιοχή του κέντρου της πόλης.
Η εργασία αυτή έχει ως στόχο την επανένταξη της περιοχής στον αστικό ιστό και τη δημιουργία εγκαταστάσεων πολιτιστικού χαρακτήρα, που θα απευθύνονται στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Προτείνεται η δημιουργία ενός συνόλου πολιτισμού, δημιουργικής απασχόλησης και αναψυχής, με κέντρο το βιομηχανικό κτήριο, το οποίο θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, δημοτικό ωδείο με στούντιο ηχογραφήσεων, εργαστήρι μαγειρικής, αίθουσες διδασκαλίας και συνεδριάσεων, χώρους αναψυχής και ψυχαγωγίας, καθώς και έναν εκθεσιακό χώρο αναφερόμενο στην ιστορία του κτηρίου. Μέρος της πρότασης αποτελεί η κατασκευή ενός νέου κτηρίου, με σκοπό την στέγαση Δημοτικού Θεάτρου & Θερινού Κινηματογράφου. Βασική αρχή του σχεδιασμού αποτελεί ο σεβασμός των νέων κτηριακών δομών ως προς το διατηρητέο κτήριο, η προσπάθεια συνομιλίας μαζί του, και η εναρμόνιση με το φυσικό και αστικό περιβάλλον.
Κείμενο & φωτο: Nάσος Μπράτσος
