Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα μέρος που μέχρι και σήμερα δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Δεν είναι άλλο από το όμορφο Πόρτο Ράφτη που βρίσκεται στα Μεσόγεια. Το Πόρτο Ράφτη είναι ένα από τα πιο όμορφα παραθαλάσσια μέρη της Αττικής και βρίσκεται λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Ανήκει στον Δήμο Μαρκοπούλου και έχει πια πολλούς μόνιμους κατοίκους.
Είναι ευλογημένος τόπος γιατί συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Μπορώ να πω ότι είναι το ιδανικό μέρος για όσους θέλουν να έχουν τις ανέσεις που προσφέρει η Αθήνα, αλλά αναζητούν μια ποιότητα ζωής μακριά από το άγχος και τη φασαρία της πόλης.
Το Πόρτο Ράφτη ξεχωρίζει για τις υπέροχες παραλίες του. Μια από τις πιο γνωστές είναι αυτή της Ερωτοσπηλιάς. Επίσης, η δημοτική πλαζ στο Αυλάκι με τα πεντακάθαρα νερά, ο Άγιος Σπυρίδωνας, οι μικρές βραχώδεις παραλίες κάτω από το συγκρότημα του Απολλωνίου, το Πανόραμα, η Πούντα. Το Απολλώνιο πήρε το όνομά του από τον θεό Απόλλωνα, τον θεό της αρμονίας μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης σχεδίασε το συγκρότημα του Απολλωνίου με στόχο τη δημιουργία μιας πρότυπης κοινότητας καλλιτεχνών και ανθρώπων του πνεύματος.
Ο τόπος μου φημίζεται για την παραγωγή οίνου, σύκου και φιστικιού. Είναι ένας τόπος που προσφέρει απλόχερα στους ντόπιους αλλά και στους επισκέπτες του τις ομορφιές της φύσης. Τον 8ο αι. π.Χ. με την οικοδόμηση του Ιερού της Αρτέμιδας στη γειτονική μας Βραυρώνα έχουμε τη δημιουργία νέων οικισμών στην περιοχή. Επίσης, λατρευτικά ιερά υπήρχαν στη Μερέντα και τη Χαμολιά.
Στις αρχές του 20ού αιώνα το Πόρτο Ράφτη ήταν ένας μικρός οικισμός με κατοίκους προερχόμενους από το Μαρκόπουλο, που η κύρια ασχολία τους ήταν το ψάρεμα, η καλλιέργεια μποστανιών και το εμπόριο με τα νησιά του Αιγαίου. Το λιμάνι του Πόρτο Ράφτη χρησιμοποιούσε ο Συνεταιρισμός του Μαρκοπούλου για τις εξαγωγές κρασιού και μούστου.
Το Πόρτο Ράφτη σήμερα είναι γνωστό θέρετρο της ανατολικής Αττικής και είναι από τις περιοχές που γνώρισε μεγάλη οικιστική ανάπτυξη μετά τα έργα που πραγματοποιήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή το 2004. Από πού πήρε το όνομά του; Ένα μαρμάρινο άγαλμα στέκεται από τον 2ο αι. μ.Χ. στην κορυφή του μικρού νησιού που βρίσκεται στο Πόρτο Ράφτη. Οι αρχαιολόγοι δεν έχουν καταλήξει αν πρόκειται για γυναικεία ή για αντρική μορφή. Οι ντόπιοι αποκαλούσαν το άγαλμα «Ράφτη» και σύμφωνα με την παράδοση απεικονιζόταν ένας άντρας που κρατούσε στα χέρια του ένα χρυσό ψαλίδι. Οι περισσότεροι ερευνητές ωστόσο πιστεύουν ότι πρόκειται για άγαλμα μιας πεντάμορφης γυναίκας.
Στα παιδικά μου χρόνια τη δεκαετία του ’80, το Πόρτο Ράφτη ήταν ένας τόπος ιδανικός για τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Έτσι, θυμάμαι πολύ έντονα το τέλος της σχολικής χρονιάς στο Μαρκόπουλο και τη μετακόμιση στο εξοχικό από τα μέσα Ιουνίου μέχρι τις αρχές Σεπτέμβρη. Τα καλοκαίρια μου είναι ταυτισμένα με ήχους, εικόνες και μυρωδιές αυτού του τόπου. Ο ήχος των αμέτρητων τζιτζικιών στα πεύκα, που «πρωταγωνιστούσαν» στο παραθαλάσσιο σπιτάκι που είχαμε. Αμέτρητες ώρες παιχνιδιού με τα παιδιά της γειτονιάς. Το πρωί μπάνιο στη θάλασσα, μεσημεριανό φαγητό, καρπούζι και το απόγευμα αυτοσχέδια παιχνίδια στο χώμα και στις αλάνες. Το βράδυ τηλεόραση ή σινεμά και την άλλη μέρα πάλι από την αρχή. Αυτή η επαφή με τη φύση, αυτή η γείωση που για εμένα τότε ήταν δεδομένη, είναι αυτό που λείπει σήμερα από την καθημερινότητά μου και που μεγαλώνοντας νοσταλγώ.
Σήμερα, ο τόπος μου είναι σαφώς εξελιγμένος, αρκετά αλλαγμένος αλλά με σεβασμό προς τη φύση. Πλέον μπορεί να βρει κανείς, εκτός από τις όμορφες παραλίες, και υπέροχες εξοχικές κατοικίες και ξεχωριστά μέρη για φαγητό, ποτό, διασκέδαση.
Στον «Καλό Γιαλό» επιλέξτε ένα τραπέζι πάνω στη θάλασσα για να απολαύσετε φρέσκο ψάρι και θαλασσινούς μεζέδες. Λίγο πιο κάτω ο «Καραβίδας» με θέα τη θάλασσα. Παρακάτω το «Del mar», ένα all day restaurant με εξαιρετικά κοκτέιλ, ωραία μουσική και ξαπλώστρες στην παραλία.
Στο λιμάνι το «on the Dock» με θέα το γραφικό λιμανάκι και απολαυστικά πιάτα και κοκτέιλ. Από τη μεριά του Αγίου Σπυρίδωνα θα βρείτε το «Φύκι-φύκι», που προσφέρει εξαιρετικούς μεζέδες, και πολλά ακόμη μαγαζιά που φιλοξενούν πλήθος παραθεριστών το καλοκαίρι. Φεύγοντας κάντε μια στάση στον «Γαλυφιανάκη» για γαλακτομπούρεκο και άλλη μία στο Μαρκόπουλο για μουστοκούλουρα «Δαρεμά». Αν είστε του γλυκού, επισκεφτείτε και τον «Κωτσιόπουλο» στο Μαρκόπουλο. Θα με θυμηθείτε. Αυτός είναι ο τόπος μου. Ο τόπος των παιδικών μου αναμνήσεων, ο τόπος που αγαπώ.
*Η Ματίνα Νικολάου είναι ηθοποιός.
