Από το 74 και μετά είναι γνωστόν τοις πάσι, πως για οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτή την άμοιρη και ταλαιπωρημένη χώρα, δεν φταίει ποτέ αυτός που την κυβερνά. Για όλα φταίνε οι ανώνυμοι, οι πρώην και οι επόμενοι.
Τι να πρωτοθυμηθούμε και τι να πρωτοπούμε… Για την άσχημη συγκυρία, την χειρότερη κακοκαιρία όλων των εποχών, την πιο πρωτόγνωρη παγκόσμια κρίση, τους ξένους πράκτορες που μας κυνηγούν στην λεωφόρο Μεσογείων, τον στρατηγό άνεμο και πολλά πολλά ακόμα. Και όταν δε φτάνει ο από μηχανής θεός να καλύψει την γκέλα… τότε για όλα φταίμε εμείς οι ίδιοι και η ατομική μας ευθύνη.
Ζούμε στην εποχή του Νεοφιλελευθερισμού και της πλήρους αποτυχίας του.
Η συστηματική και εντεταλμένη απαξίωση κάθε δημόσιας δομής και η παράδοσή της στην επιχειρηματική κερδοσκοπία αποτελεί τη σημερινή πολιτική επιλογή των περισσοτέρων κυβερνήσεων και φυσικά και της δικιάς μας. Όμως ο νεοφιλελευθερισμός που με τόσες τυμπανοκρουσίες μας έχουν επιβάλει κατάφερε να αποτύχει οικτρά στην αντιμετώπιση της πανδημίας ακόμα και σε πολύ καλύτερα οργανωμένες χώρες.
Μετά την θεωρητική έξοδο από την περίοδο των μνημονίων – στα οποία μπήκαμε με χρέος 125% του ΑΕΠ – και κάνοντας τα πρώτα βήματα προς την ανάπτυξη, η έλευση του ιού σε συνδυασμό με τα μέτρα που λαμβάνονται και δοξάζουν τα ΜΜΕ, έχουν καταφέρει να φέρουν στη χώρα: τη μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη, την δεύτερη μεγαλύτερη μείωση εισοδήματος αλλά και να είμαστε στην προτελευταία θέση σε δαπάνες για την αντιμετώπιση του Covid. Σήμερα με εκτός ελέγχου δημόσιο χρέος που ξεπερνά το 215% του ΑΕΠ, όλα είναι καλά και αντιμετωπίσιμα!
Είναι προφανές πως με κάποιο τρόπο πρέπει να δικαιολογηθούν τα μέτρα και το συνεχιζόμενο locκdown που βιώνουμε, οπότε…. ποιος ασχολείται με το έλλειμα.
Το επιχείρημα για την δικαιολόγηση του σκληρού lockdown περί του να μπορέσουμε να ελέγξουμε τις εισαγωγές στις ΜΕΘ και να μειώσουμε τους θανάτους, έχει καταρρεύσει και αυτό. Επί δύο μήνες, με τριψήφιο αριθμό νεκρών την ημέρα, η χώρα μας βρέθηκε στις πρώτες θέσεις της θνησιμότητας σε όλο τον κόσμο και δεν είναι τυχαία η ανακήρυξη μας από το Bloomberg ως μία από τις χειρότερες χώρες στον κόσμο για να ζεις μέσα στην πανδημία.
Και όλα αυτά κατά τη διάρκεια ενός εντελώς παράλογου και με παγκόσμιες πρωτοτυπίες στα μέτρα απαγόρευσης που το μόνο που έκαναν ήταν και είναι να δημιουργούν φτώχια και διακρίσεις.
Η όλη διαχείριση θα πρέπει να αποτελέσει στο μέλλον ένα εγχειρίδιο παραδείγματος προς αποφυγή αντίστοιχων κρίσεων. Σε καμία περίπτωση πέρα του παράλογου και ψυχοφθόρου εγκλεισμού μας δεν πάρθηκαν μέτρα που θα οδηγούσαν σε τοίχος προστασίας από την πανδημία.
Ακούω μερικούς να λένε: «… Και τι να έκαναν απέναντι σε αυτό το χάος…»
Η απάντηση είναι τόσο απλή που το ερώτημα θα έπρεπε να ήταν «γιατί δεν έγιναν…».
Να μερικά:
Να προσλάβουν περισσότερους υγειονομικούς, και όχι 1000 αστυνομικούς για την αστυνόμευση των Πανεπιστημίων. Να συνταγογραφήσουν τα τεστ και στη συνέχεια να γίνουν μαζικά και στοχευμένα. Να βάλουν περισσότερα λεωφορεία στις γραμμές ώστε να μην στοιβάζονται σαν σαρδέλες οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μεταφοράς και έτσι να κλείσει και το λιανεμπόριο. Επίσης: να κρατήσουν σε πρώτη προτεραιότητα τη λειτουργία των σχολείων, γιατί το αποτέλεσμα εκτός της μαθησιακής παρακμής οδήγησε και σε μη ελεγχόμενες συναντήσεις αυτών των ηλικιών. Να επιβάλουν αυστηρά μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους με πολυπληθές εργατικό δυναμικό έτσι ώστε σε περιοχές με βιομηχανίες και εργαστήρια, όπως η Δυτική Αττική, η Δυτική Θεσσαλονίκη και η Δυτική Μακεδονία, να μη ξεφύγουν τα κρούσματα, όπως και έγινε. Να «ρίξουν» ζεστό χρήμα στην αγορά, και όχι δάνεια.
Το δεύτερο κύμα μας βρήκε εντελώς απροετοίμαστους, να συγχαίρουμε τους εαυτούς μας.
Τα μέτρα ακορντεόν, οι προφανέστατες διακρίσεις που έγιναν αντιληπτές και οι αστοχίες στις δημόσιες δηλώσεις Υπουργών και Επιδημιολόγων κατάφεραν να δημιουργήσουν μία αρνητικότατη ψυχολογία η οποία είναι απορίας άξιο (λέμε τώρα) που δεν καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις… Εδώ δεν χρειάζεται ανάλυση… Γνωρίζουμε!
Και δεν έφταναν όλα αυτά, ήρθε από τη μία η αναμενόμενη «Μήδεια» που τα σάρωσε όλα και απέδειξε για πολλοστή φορά το μπάχαλο συνεννόησης μεταξύ φορέων του Δημοσίου. Και από την άλλη η υπόθεση Λιγνάδη, που το αποτέλεσμα του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα δεν θα είναι τίποτα μπροστά στις συνέπειες των κυβερνητικών χειρισμών!
Η αυτοδοξασία σε ότι αφορά την Μήδεια, για το «τα κάνουμε ξανά, όλα καλά», όταν κλείνει μέχρι και η Μεσογείων και εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια μένουν χωρίς ρεύμα για μέρες, καταντάει κουραστική.
Μέχρι και ο «αντιστασιακός» Στέφανος Μάνος από τα ορεινά της… Εκάλης βγήκε από τα ρούχα του και μίλησε για «χάλι που όμοιο του δεν έχει ξανά ζήσει». Η δε προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης Λιγνάδη, με την εντυπωσιακή αλλαγή στάσης της κας Μενδώνη άνοιξε τον ασκό του Αιόλου όχι μόνο με τα απίστευτα αρνητικά διεθνή δημοσιεύματα που κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση, αλλά και τις δημόσιες τοποθετήσεις ιδιωτών και φορέων (Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών, Συλλόγου Αρχαιολόγων, Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, Συλλόγου Μουσικών, κ.α.) για άμεση απομάκρυνση της κας Υπουργού και όχι μόνο…
Αλλά το επιμύθιο είναι γνωστό και το έχουμε ξανακούσει πολλές φορές: Λάθη, παραλείψεις, αστοχίες, αποτυχημένες επιλογές μπορεί κάπου κάπου να παραδεχτούμε αλλά πολιτικές ευθύνες ποτέ!
Του Βασίλη Σπαντούρου
Εφημερίδα Polis
