Επιτέλους μία ριζοσπαστική πρωτοβουλία αυτής της κυβέρνησης που πέρασε και ας είχε απέναντι γραφικούς αριστεροπροοδευτικούς (σε άλλα θέματα μόνο…) και νεοδημοκρατικοαντιστασιακές.
Δεν ξέρω τι θα κάνει γενικά και ειδικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά σίγουρα θα μείνει στην ιστορία ως η μοναδική πού κατάφερε να δικαιώσει χιλιάδες πατεράδες οι οποίοι ζούσαν μέχρι σήμερα υπό την δαμόκλειο Σπάθη της μητρικής υπερεξουσίας. Της μητρικής, νόμιμης αυθαιρεσίας. Μία εξουσία από το νόμο, καταστρέφοντας πατεράδες και παιδικές ψυχές μετατρέποντας το παιδί σε λάφυρο ή τιμωρία για τον ένα ή τον άλλο!
Με την υποχρεωτική Συνεπιμέλεια μπαίνει τέλος στα καθημερινά μικρά και μεγάλα δράματα εις βάρος των παιδιών που έχουν επισυμβεί κατά τις διαρρεύσασες δεκαετίες, τα οποία επέτρεπε ο υφιστάμενος τραγικός νόμος. Ένας νόμος που απαγόρευε στον πατέρα να είναι γονιός και δίπλα στο παιδί του αφού του έπρεπε να το δει ελάχιστες φορές το μήνα με προγράμματα επισκεπτηρίου φυλακής. Και με συνθήκες άκρως ταπεινωτικές για την πατρική εικόνα. Με τον πατέρα να περιμένει πολλές φορές έξω από το σπίτι της μητέρας και το παιδί άλλοτε να κατεβαίνει έγκαιρα, άλλοτε να αργεί και με τη μητέρα, ηθελημένα ή αθέλητα, να παίζει το ρόλο του δυνάστη είτε του δεσμοφύλακα.
Και για να μη προτρέξουν μερικοί, όπως οι αντάρτισσες της Κυβέρνησης, φυσικά και υπάρχουν μη ικανοί και κακοί πατεράδες, φυσικά και υπάρχουν οι προβληματικοί… με ότι αυτό σημαίνει… Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και τέτοιες μητέρες!
Η «βιομηχανία» εκμετάλλευσης που είχε στηθεί τόσα χρόνια από δικηγόρους και παιδοψυχολόγους, στηριζόμενοι σε αυτό τον άδικο νόμο, επιτέλους θα δει τα πράγματα διαφορετικά και να δείτε που θα αλλάξουν ως εκ θαύματος και οι «αλάνθαστες» συμβουλές τους!
Και για να καταλαβαινόμαστε… Τι ορίζει επί της ουσίας η υποχρεωτική συνεπιμέλεια; Τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από την απλή λογική που λέει πως όσο αγαπάνε τα παιδιά τους οι μανάδες, τα αγαπάνε και οι μπαμπάδες. Τίποτα διαφορετικό από να το να εξηγεί πως η γονεϊκή αγάπη δεν είναι αγώνας που πρέπει να κερδίσεις ένας από τους δύο. Λέει πως δεν είναι περίεργο ούτε κακό το παιδί να κοιμάται παράλληλα σε δύο σπίτια και πως το να συνυπάρχει ισότιμα και ισόχρονα και με τους δύο μόνο καλό μπορεί να του κάνει! Λέει επίσης πως ένα παιδί δε θέλει διακοσμητικό πατέρα, αλλά αγάπη, ασφάλεια και ενδιαφέρον και από τους δύο του γονείς!
Με άλλα λόγια χρειάστηκε να δημιουργηθεί ένας νόμος που να λέει τα αυτονόητα! Γιατί και ευτυχώς για αυτό, υπάρχουν μερικές γυναίκες-μανάδες που σεβόμενες ανάγκες και κατανοώντας αισθήματα τέως συζύγων-μπαμπάδων και παιδιών δεν χρειάστηκαν ποτέ να εκμεταλλευτούν τις άδικες και τραγελαφικές διατάξεις του μέχρι χθες απαράδεκτου νόμου, αλλά υπάρχουν και αρκετές που «διέλυσαν» κυριολεκτικά μπαμπάδες και παιδικές ψυχές!
Για να μεγαλώσει ένα παιδί χωρισμένων γονιών, δεν χρειάζεται ούτε μόνιμη έδρα, ούτε παράλογους νόμους που οδηγούσαν ένα άσχημα χωρισμένο ζευγάρι στα δικαστήρια, με τραγικές συνέπειες στο μεγάλωμα των παιδιών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέδειξε πως οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις είναι εφικτές, αρκεί να υπάρχει λογική και πολιτική βούληση!
Και για όποιον «ειδήμονα» αμφιβάλει… Ας έρθει να του πω για την υγιέστατη και φυσιολογικότατη ανάπτυξη και μεγάλωμα των παιδιών που υπάρχει και λειτουργεί με κοινή συνεπιμέλεια εδώ και χρόνια, απλά και μόνο, επειδή μερικοί γονείς ήταν πιο «μπροστά» από τους νόμους…
Βασίλης Σπαντούρος
Εφημερίδα Polis
