Με αφορμή την τελευταία εξέλιξη του θέματος του Κτήματος Καμπά, και την υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ Δήμου Παλλήνης και της ιδιοκτήτριας εταιρείας «ΚΑΝΤΖΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗ» , το iRafina.gr, επιχειρεί μία “βουτιά” στο παρελθόν, για τα όσα αξιοσημείωτα και περίεργα γεγονότα συνέβησαν σε αυτό το εργοστάσιο.
Κτήμα Καμπά
Μία έκταση 350 περίπου στρεμμάτων, στην περιοχή της Παλλήνης, στην συμβολή των αξόνων της Αττικής οδού και της περιφερειακής Υμηττού, η οποία περιλαμβάνει το εργοστάσιο Καμπά, ένα από τα πρώτα εργοστάσια οινοποιίας στη χώρα μας, κατασκευής 1903, στο οποίο παραγόταν το ομώνυμο φημισμένο κρασί των Μεσογείων.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή..
Η ιστορία του εργοστασίου Καμπά
Ο Ανδρέας Καμπάς, ιδρυτής της εταιρείας Καμπά , μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες των αρχών του 20ου αιώνα, αγόρασε το 1878, από την Πουλχερία Κατακουζηνού, που ήρθε γι αυτό το σκοπό από το Ιάσιο της Ρουμανίας, μεγάλες εκτάσεις γης στις περιοχές που σήμερα ονομάζονται Κάντζα, Γλυκά Νερά και στα Σπάτα. Εκτίμησε ότι η ποιότητα του εδάφους ήταν κατάλληλη για την καλλιέργεια της αμπέλου, εξασφάλισε την ύδρευση των αμπελώνων με πηγάδια που συγκέντρωναν τα νερά του Υμηττού και κατασκεύασε στην Κάντζα ένα μοναδικό αγροτοβιομηχανικό συγκρότημα αντίστοιχο του Αχάια Κλάους, στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής.
Πρωτοπόρος και οραματιστής για την εποχή του, αγροτοσοσιαλιστής στις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, πέρα από το κρασί που έφτασε να εξάγει έως και στην “χώρα των Φαραώ”, έβαλε σαν στόχο να φτιάξει κονιάκ, εφάμιλλο του γαλλικού, και για το σκοπό αυτό συγκέντρωνε και αποθήκευε το πλεόνασμα του μούστου τόσο το δικό του όσο και των μικρών παραγωγών της περιοχής. Η πράξη αυτή επηρέασε καθοριστικά την αγροτική παραγωγή στην περιοχή. Οι αγρότες των Μεσογείων καλλιεργούσαν κύρια ελιές, στάρι και λίγα αμπέλια και κηπευτικά εποχής. Φυσικά το κίνημα στην περιοχή αντέδρασε το ίδιο κι οι εργαζόμενοι και ο μύθος της εταιρείας Μπουτάρη κατέρρευσε ,η εταιρεία χρεοκόπησε και ως από μηχανής θεός παρουσιάστηκαν οι κατασκευάστριες τεχνικές εταιρείες της Αττικής Οδού, (ΑΚΤΩΡ, Ελληνική Τεχνοδομική, ΤΕΒ, ΕΡΓΑΣ), πρόθυμες να αγοράσουν την εταιρεία Καμπά με συμψηφισμό των χρεών του Μπουτάρη προς τις Τράπεζες στο ύψος των 7,5 δις.
Η προθυμία τους εύκολα εξηγείται από το ότι η έκταση του Καμπά στην Κάντζα ήταν μία μεγάλη έκταση ενιαίας ιδιοκτησίας κοντά στους δύο υπό κατασκευή οδικούς άξονες, Αττική οδό και Περιφερειακή Υμηττού, και 10 λεπτά από το αεροδρόμιο.
Τους περιορισμούς των χρήσεων γης ως αγροτική με τις επαφές τους στο ΥΠΕΧΩΔΕ είχαν τις διαβεβαιώσεις ότι θα τις ξεπεράσουν. Και έτσι πράγματι έγινε. Την μία μέρα τον Ιούλιο του 1997 ο Οργανισμός Αθήνας αποφάσιζε την ένταξη του κτήματος Καμπά στο Σχέδιο πόλεως της Παλλήνης με χρήσεις πολεοδομικού κέντρου και την άλλη ημέρα στο δικαστήριο έκλειναν την συμφωνία με τις τράπεζες. Και φυσικά ποτέ δεν πλήρωσαν το ποσό των 7,5 δις δραχμών από την τσέπη τους. Το ποσό που αρχικά κατέβαλαν ήταν 1,5 δις, και τα υπόλοιπα τα άντλησαν με το παραπάνω, από την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας Καμπάς ΑΕ, στο πάρτι του χρηματιστηρίου, προκειμένου να κατασκευαστεί στο οικόπεδο της Κάντζας, το μέγα έργο ενός τεραστίου εμπορικού κέντρου.
Ως κατασκευάστριες εταιρίες της Αττικής οδού, φρόντισαν επίσης να αξιοποιήσουν παραπέρα το ακίνητό τους και φυσικά με χρήματα του Δημοσίου. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η χάραξη της Αττικής Οδού, και της Περιφερειακής Υμηττού ακριβώς δίπλα από το κτήμα Καμπά, σε μια φαινομενικά ανεξήγητη παράκαμψη μέσα στα χωράφια και τους αγρούς της Κάντζας, κολλητά στα συγκροτήματα των εργατικών κατοικιών, η ύπαρξη 6 ( ΕΞΗ!!!!) λωρίδων εισόδου από την Κάντζα (3,5 χιλιάδες κάτοικοι) στην Αττική Οδό σε πολύ κοντινή απόσταση από την προηγούμενη είσοδο/έξοδο της Παλλήνης, ή η στάση του ΜΕΤΡΟ και του Προαστιακού ακριβώς δίπλα στο χώρο που σχεδιάζουν να κτίσουν το τερατούργημά τους ανεξάρτητα αν αυτό εξυπηρετεί ευρύτερα την περιοχή;
Φυσικά οι κάτοικοι, οι φορείς αντέδρασαν, το Δημοτικό Συμβούλιο αρχικά το απέρριψε, αλλά μετά από 2 χρόνια συζητήσεων με την εταιρία και σχεδίων επί χάρτου το απεδέχθη, και η αλλαγή των χρήσεων γης από αγροτική σε πολεοδομικό κέντρο με επέκταση του ΓΠΣ Παλλήνης ήταν πλέον νόμιμη. Όμως την αντίδραση των κατοίκων ενισχύει το Νομαρχιακό συμβούλιο Ανατολικής Αττικής, που προσφεύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και κερδίζει την αναίρεση της απόφασης. Ένας από τους σημαντικότερους λόγους στάθηκε η προστασία των ιστορικών 100χρονων αμπελώνων του κτήματος Καμπά.
Η εταιρεία, που πια είχε περάσει στα χέρια του Ακτωρα και της Ελληνικής Τεχνοδομικής, εκδικητικά σταματά την λειτουργία του εργοστασίου το 2000 και χρησιμοποιεί τους αμπελώνες παράνομα σαν χώρο εναπόθεσης αδρανών υλικών για την κατασκευή της Αττικής Οδού, καταστρέφοντάς τους.
Αυτά ήταν τα παράλληλα έργα της σύμβασης της Αττικής Οδού, που γιγάντωσαν το κόστος της, και κατέληξαν στις τσέπες των ιδίων γνωστών εργολάβων.. Κανείς από το Δημοτικό Συμβούλιο δεν βρέθηκε τότε να την σταματήσει.
Σταμάτησαν το 2003 μετά από καταγγελία μας στην Νομαρχία.
Όταν ζητήθηκε η άδεια για την λειτουργία της χωματερής, στο χώρο της εταιρείας Καμπάς ΑΕ, που από real estate εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο με ευρεία μετοχική σύνθεση, κατάντησε με ποιο τρόπο άραγε ;σε εταιρεία «οικοδομικών υλικών και κηπευτικών προϊόντων», παρουσίασαν μια …αναιτιολόγητη άδεια προσωρινής εναπόθεσης από τη ΓΑΙΟΣΕ προς τον Ακτωρα.
Φυσικά τους επιβλήθηκε υψηλό πρόστιμο, αναγκάστηκαν να διαλύσουν την αυθαίρετη χωματερή αδρανών υλικών αλλά το κακό είχε γίνει.
Οι αμπελώνες είχαν καταστραφεί, και όταν ζητήθηκε από την εταιρεία μετά από 3 χρόνια εκτίμηση για την κατάσταση του κτήματος από την αρμόδια επιτροπή της Νομαρχίας, αυτή διαπίστωσε ότι η γη δεν ήταν υψηλής παραγωγικής αξίας και δεν υπήρχε πλέον εμπόδιο από αυτή την πλευρά για να διεκδικήσουν εκ νέου την αλλαγή των χρήσεων γης και την κατασκευή εμπορικού κέντρου.
Όμως είχαν προκύψει νέα δεδομένα. Από τη μια καταφέραμε να κηρύξουμε διατηρητέο το εργοστάσιο με περιβάλλοντα χώρο 23,5 στρεμμάτων παρά την αντίδραση της εταιρείας και από την άλλη δημοσιεύτηκαν τον Μάρτιο του 2003 οι ΖΟΕ (ζώνες οικιστικού ελέγχου) των Μεσογείων που στο κτήμα Καμπά έδωσαν χρήσεις Κ1 δηλαδή Βιομηχανικές και βιοτεχνικές μονάδες εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας (βιοτεχνολογία, πληροφορική, μικροηλεκτρονική), Γραφεία: Τράπεζες, ασφάλειες, κοινωφελείς οργανισμοί, Διοίκηση, εγκαταστάσεις εμπορικών εκθέσεων … αλλά δεν τους έδωσαν εμπορικά καταστήματα και χώρους ψυχαγωγίας και εστίασης που ζητούσαν.
Η εταιρεία όμως με τις διασυνδέσεις της, βρίσκει πάλι τρόπο να ξεπεράσει τα εμπόδια.
Καταθέτει το 2007 πρόταση δημιουργίας ΠΟΑΠΔ ( Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Παραγωγικών Δραστηριοτήτων) και μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Το πώς το ΥΠΕΧΩΔΕ αποφάνθηκε θετικά να προχωρήσει, παρά τις προβλεπόμενες χρήσεις γης δεν έχει απαντηθεί από κανένα.
Το πια λογική έχει η ένταξη του κτήματος Καμπά, που εφάπτεται σε περιοχές εντός σχεδίου και η οποιαδήποτε ανάπτυξη πραγματοποιηθεί εκεί τις επηρεάζει αποφασιστικά, να προχωρά με διαδικασία ΠΟΑΠΔ πάλι κανείς δεν έχει απαντήσει.
Ενημερωτικά η λογική των ΠΟΑΠΔ καλύπτει απομακρυσμένες αναπτύξεις παραγωγικών δραστηριοτήτων πχ πυρηνελαιουργεία, στις οποίες προκειμένου να προχωρήσει η επένδυση και να μην επιβαρυνθεί ο Δήμος, ο ιδιώτης αναλαμβάνει τη κατασκευή όλων των αναγκαίων έργων υποδομής και αποδίδει μειωμένο ποσοστό κοινοχρήστων χώρων.
Η έγκριση δίνεται απευθείας από το Υπουργείο, και η γνώμη του Δήμου δεν απαιτείται.
Το 2009 η πρόταση φτάνει στο Δημοτικό Συμβούλιο για συζήτηση, το κίνημα εναντίον του Mall φουντώνει, γίνονται μεγάλες συγκεντρώσεις, αποκλείεται το Δημαρχείο, ματαιώνονται Δημοτικά συμβούλια αλλά παρά την οργισμένη αντίθεση των κατοίκων και 14 συλλόγων, το Δημοτικό Συμβούλιο συναινεί.
Το 2011, εγκρίνεται με Προεδρικό Διάταγμα η ΠΟΑΔΠ και η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Το 2015, η μελέτη πολεοδόμησης έρχεται στο Δήμο για γνωμοδότηση, χωρίς εισήγηση από την αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου. Το Δημοτικό Συμβούλιο την επιστρέφει χωρίς γνωμοδότηση.
Το 2016 μετά από επιστολή της REDS, της εταιρείας Real Estate του ομίλου του Ακτωρα, το Δημοτικό Συμβούλιο επικαλούμενο την εταιρική ευθύνη της εταιρείας, παίρνει απόφαση να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις, διαψεύδοντας για άλλη μια φορά τις ελπίδες και την αντίσταση των κατοίκων.
Από ναός παραγωγής σε ναός του Σατανά
Ήταν 27 Αυγούστου 1992, όταν ο Κατσούλας, ο Δημητροκάλης και η Μαργέτη παρέλαβαν τη Συροπούλου από τη Μιχαλακοπούλου. Αρχικά, πήγαν όλοι μαζί βόλτα στον Λυκαβηττό. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, εκεί ο Μάκης της έκανε ψηστήρι για τον σατανισμό. Στη συνέχεια, την οδήγησαν στην ερημική τοποθεσία στο εργοστάσιο Καμπά, για να την προσφέρουν θυσία στον Σατανά. Όπως διηγήθηκε η ίδια η Μαργέτη, «ήμουν καλή με την κοπέλα, επειδή μου είχαν πει να είμαι καλή για να μη φύγει. Απαγορευόταν να της πω οτιδήποτε για μαγεία, για να μην τρομάξει. Σ’ όλη τη διαδρομή μιλούσαμε. Ήταν κι αυτή καλή μαζί μου».
Όταν η κοπέλα ξεκίνησε να γδύνεται στο Σέσι, η Μαργέτη έφυγε προς το αυτοκίνητο. Οι δύο άνδρες της έδεσαν τα χέρια και την έβαλαν να γονατίσει, κρατώντας ένα κερί. Μετά, τη χτύπησαν με ένα ξύλο στο κεφάλι. Όταν διαπίστωσαν ότι η κοπέλα δεν είχε πεθάνει, τη στραγγάλισαν. Μετά, ασέλγησαν στο άψυχο κορμί της. Στη συνέχεια, περιέλουσαν το πτώμα της με βενζίνη και το έκαψαν, προκαλώντας μάλιστα και πυρκαγιά στο δάσος του Υμηττού.
Όπως εξομολογήθηκε ένας από τους αστυνομικούς που τότε χειρίστηκε την υπόθεση, «Ήταν κοινό μυστικό για τελετές που γίνονταν στην περιοχή της Κάντζας και των Γλυκών Νερών, εκεί στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο του Καμπά, αλλά κανείς δεν πίστευε ότι θα έφταναν σε τέτοιο σημείο. Δεν μπορούσαμε να το συνειδητοποιήσουμε ότι τρεις έφηβοι, στην ουσία, θα έφταναν να θυσιάσουν δύο αθώες γυναίκες για την τρέλα τους». Χρειάστηκε ένας ισχυρός χαρακτήρας και δύο πιο αδύναμοι, για να συντελεστούν δυο –αποδεδειγμένα- ειδεχθή εγκλήματα. Τρία όμορφα και νέα παιδιά έμπλεξαν σε έναν μεθυστικό μυστικισμό. Τον Ασημάκη Κατσούλα έδειξαν ως ηθικό αυτουργό οι δύο συγκατηγορούμενοί του.
Όσα αναφέρει το Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ Δήμου Παλλήνης και της ιδιοκτήτριας εταιρείας «ΚΑΝΤΖΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗ»
Βέλτιστη χωροθέτηση των κοινοχρήστων χώρων σε γειτνίαση με τους παρακείμενους οικισμούς.
Ενοποίηση των κοινοχρήστων χώρων με τους χώρους εκπαίδευσης μέσω της υποβάθμισης του αρτηριακού χαρακτήρα της οδ. Λεονταρίου και της πεζοδρόμησης τμημάτων της.
Φύτευση υψίκορμων δέντρων μεταξύ της επένδυσης και της γύρω περιοχής για την αντιμετώπιση της όχλησης, αποφυγή ρύπανσης (αισθητικής και περιβαλλοντικής).
Κατασκευή ηχητικού φράγματος μεταξύ της Αττικής Οδού και των γύρω οικισμών Εργατικών Κατοικιών και των σχολικών συγκροτημάτων.
Εκπόνηση κυκλοφοριακών μελετών με ευθύνη του Δήμου για την ελαχιστοποίηση της όχλησης από την κυκλοφορία των οχημάτων, το κόστος των οποίων θα βαρύνει την Εταιρεία.
Κατασκευή έργων αναπλάσεων και περιβαλλοντικής αναβάθμισης ύψους έξι εκατομμυρίων (6.000.000,00) ευρώ, με δαπάνη της Εταιρείας, με έμφαση στις γειτονικές περιοχές του Κτήματος Καμπά.
Κατασκευή έργων πρασίνου και άθλησης στους κοινόχρηστους χώρους 160 στρεμμάτων που περιέρχονται στο Δήμο Παλλήνης, με δαπάνη της εταιρείας, σύμφωνα με μελέτη που θα συντάξει ο Δήμος.
Άμεση μεταβίβαση με συμβόλαιο της Βίλλας Καμπά, πλήρως ανακαινισμένης, κατά ψιλή κυριότητα στον Δήμο και κατά πλήρη κυριότητα με την παρέλευση 15 ετών.
Ανακατασκευή του παλιού Εργοστασίου και του παλιού Σιδηροδρομικού Σταθμού και ανάδειξη της παλιάς Σιδηροδρομικής Γραμμής.
Αναβίωση 30 στρεμμάτων οικολογικών αμπελώνων, που θα συνδεθούν με τις μουσειακές λειτουργίες του παλιού Εργοστασίου Καμπά.
Εξασφάλιση της πρόσληψης προσωπικού κατά προτεραιότητα από κατοίκους του Δήμου Παλλήνης.
Εξασφάλιση ευκαιριών επιχειρηματικής δραστηριότητας εντός της επένδυσης, με ευνοϊκότερους όρους για επαγγελματίες του Δήμου Παλλήνης.
Τα παραπάνω σημεία περιλαμβάνονται στην υπό έγκριση Πολεοδομική Μελέτη και στη συμφωνία, που κατοχυρώνεται με το Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ Δήμου Παλλήνης και της ιδιοκτήτριας εταιρείας «ΚΑΝΤΖΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗ». Το Δημοτικό Συμβούλιο Παλλήνης αποφάσισε κατά πλειοψηφία την έγκριση των παραπάνω σημείων και των σχετικών διαδικασιών, ώστε να διασφαλίσει επίσημα τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι των δύο πλευρών.
Με πληροφορίες από briefingnews.gr, enallaktikos.gr, pallini.gr
