Μερικές φωνές, όχι μόνο δε χάνουν την ένταση και την αλήθεια τους με τα χρόνια, αλλά, αντιθέτως, ωριμάζουν, μεστώνουν, δυναμώνουν.
Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος.
Ο συγγραφέας που «διέπλασσε» γενιές και γενιές αναγνωστών, επέφερε τομές στην ελληνική πεζογραφία και το θέατρο, μίλησε για τον έρωτα όπως άλλος κανείς και έζησε μια αμιγώς μυθιστορηματική ζωή στην πιο συναρπαστική αλλά και δύσκολη περίοδο της ελληνικής Ιστορίας μάς συστήνεται από την αρχή.
Τέσσερα εμβληματικά έργα που άφησαν εποχή ξανάρχονται στο φως με συναρπαστικά εξώφυλλα, εμπνευσμένα εισαγωγικά σημειώματα αλλά και απολαυστικά προλογικά κείμενα του ίδιου του συγγραφέα, που συνόδευαν τις αρχικές εκδόσεις.
Η ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ, οι ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ, η ΣΤΕΛΛΑ ΒΙΟΛΑΝΤΗ και ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ξαναβρίσκουν μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και υπόσχονται να μας συγκινήσουν, να μας μαγέψουν, να μας διασκεδάσουν, να μας προβληματίσουν και να μας ταξιδέψουν… από την αρχή
ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ
Πόσο αλλιώτικα λάμπανε τα γαλαζοπράσινα μάτια της και τι παράξενη έκφραση είχε στο πρόσωπό της, τη στιγμή που έβγαινε απ’ τη θάλασσα ολόγυμνη, με τα μαύρα της μαλλιά μισοπεσμένα! Δεν έβλεπες παρά μια Ψυχή, ένα Πνεύμα, μια Ιδέα.
Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ
Η Ρόζα, γυμνή, έδινε την εντύπωση μιας θαλάσσιας θεάς. Για να γεννηθώ τόσο όμορφη, συλλογίστηκε, θα πει πως έχω στον κόσμο έναν προορισμό. Κι ακολουθώ τον προορισμό μου! Έτσι βρήκε ακόμα μια δικαιολογία της ελεεινής της ζωής.
ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ
Από την κάμαρά μου που Σας γράφω, βλέπω μακριά την Ακρόπολη και θυμούμαι εκείνη τη βραδιά. Και βλέπω ακριβώς το μέρος, εκεί που μου δώσατε το χέρι σας ν’ ανέβω, κι εγώ ανέβαινα σιγά σιγά με τα γόνατα, και γελούσατε, χωρίς να ξέρετε πως το ‘κανα επίτηδες, για να μην τελειώσουν γρήγορα τα μαρμαρένια σκαλοπάτια. Θυμάστε;…
ΣΤΕΛΛΑ ΒΙΟΛΑΝΤΗ
Την είδα ψηλά, στη μικρή καμαρούλα της σοφίτας, που της θύμιζε τα ευτυχισμένα παιδικά της χρόνια, με την ανθισμένη ρεζεντά στο παράθυρο, στη στενή καμαρούλα που -ω ειρωνεία!- την είχαν κλείσει μεγάλη, ή ν’ αρνηθεί την Αγάπη της ή να πεθάνει.
