Ο Πάμπλο Πικάσο έχει πει ότι υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν μιά κίτρινη κουκίδα και ζωγραφίζουν έναν λαμπρό ήλιο. Και κάποιοι που βλέπουν έναν λαμπρό ήλιο και ζωγραφίζουν μιά κουκίδα.
Η πρόεδρος της ελληνικής εθνικής επιτροπής unicef Σοφία Τζιτζίκου, από κοπέλα στο χώρο των ανθρωπιστικών κινημάτων, μιά γνήσια ακτιβίστρια μιλάει στην “ανατολική ακτή” γιά τα παιδιά, την κρίση και την ελπίδα.
Η Ραφηνιώτισσα Σοφία Τζιτζίκου που περνάει όλο της το χρόνο γιά τη βοήθεια στον συνάνθρωπο από την τιμητική θέση ευθύνης στη unicef, την ενασχολησή της ως εθελόντρια το Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο Αθήνας και μέλος του ευρωπαικού Δικτύου γιά την υγεία.
Γιατί αφιερώσατε τη ζωή σας στον συνάνθρωπο?
Είχα και έχω την τύχη να εισπράττω πολλή αγάπη από τους γύρω μου. Στην πορεία, έμαθα ότι αυτά που πολλές φορές θεωρούμε δεδομένα στη ζωή μας, κάθε άλλο παρά είναι και ότι πρέπει να τα υπερασπιζόμαστε, ακόμα κι όταν αφορούν τους άλλους. Στον συνανθρωπό μου, προβάλλεται η δική μου εικόνα. Βλέπετε, ο δρόμος για να κατακτήσουμε τις ισορροπίες στην ζωή μας, συχνά περνάει μέσα από την προσφορά μας στους άλλους.
Η unicef πώς “τρύπωσε” στην ψυχή σας?
Η πορεία μου χαρακτηρίζεται από μάχες για την υπεράσπιση των Δικαιωμάτων των πιο ευάλωτων. Τα παιδιά είναι τα σιωπηλά θύματα των επιλογών των ενηλίκων. Η unicef με εκφράζει γιατί, όχι μόνο αναλαμβάνει την ευθύνη για κάθε παιδί, σε κάθε γωνιά της γης, αλλά αναλαμβάνει δράσεις για την εξάλειψη των αδικιών.
Είστε υπερήφανη που ανήκετε στην οικογένεια της unicef?
Ναι, είμαι υπερήφανη γιατί ανήκω σε μια διεθνή οργάνωση, με μετρήσιμη, σημαντική συμβολή στο ευ ζην των παιδιών.
Γιατί κάποιος να επιλέξει τη unicef γιά την προσφορά αγάπης και όχι κάποια άλλη οργάνωση?
Ωραία ερώτηση. Είναι θετικό το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές οργανώσεις με ανθρωπιστικά δράση. Στους καιρούς μας κανείς δεν περισσεύει, ενώ η συνέργεια μπορεί να πολλαπλασιάσει τα θετικά αποτελέσματα. Έχω επιλέξει τη unicef, για τον πανανθρώπινο χαρακτήρα της, για τις ευκαιρίες που δημιουργεί σε όλα τα παιδιά του κόσμου.
Με τι θα παρομοιάζατε τη δράση της unicef?
Μια τεράστια αγκαλιά, όπου φωλιάζουν τα εκατομμύρια παιδιά που πεινάνε, που δεν έχουν σπίτι, σχολείο, οικογένεια και πατρίδα.
Πόσο ευάλωτα είναι τα παιδιά στην κρίση?
Τα παιδιά είναι οι σιωπηλοί αποδέκτες των κραδασμών κάθε κρίσης. Οικονομικής, κοινωνικής, πολεμικής κλπ. Η ζωή τους ανατρέπεται, οι ισορροπίες τους χάνονται, ο κόσμος τους καταρρέει. Και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στα αμείλικτα «γιατί» που μας απευθύνουν.
Στην ήδη φτωχοποιημένη Ελλάδα προστέθηκαν και οι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Ποιά είναι η θέση της unicef?
Έχουμε μια απαράβατη αρχή. “Κάθε παιδί, είναι δικό μας παιδί”. Αυτός είναι ο δικός μας γνώμονας για τις δράσεις μας, που στοχεύουν στην υποστήριξη των παιδιών στην αντιμετώπιση των βασικών αναγκών τους.
Ποιά εικόνα δεν θα ξεχάσετε ποτέ στη ζωή σας?
Στο Τσάντ, πριν δύο χρόνια σε νοσοκομείο με νήπια με βαρύ υποσιτισμό. Ένας γιατρός – ήρωας να νοσηλεύει εκατοντάδες παιδιά χωρίς βοήθεια. Και οι μητέρες να κρατούν στην αγκαλιά τα ετοιμοθάνατα μωρά τους, μετρώντας τις τελευταίες ανάσες τους…
Ποιές ανάγκες κάλυψαν τα κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία?
Σε μια περίοδο που 3.000.000 κάτοικοι στη χώρα μας, δεν είχαν πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας,αυτές οι δομές αλληλεγγύης έκαναν πράξη την αρχή «κανένας συνανθρωπός μας δεν πρέπει να είναι μόνος στην κρίση». Πιστεύω, ότι η δημιουργία τους έσωσε ζωές!
Τι ελπίζετε γιά τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο πλανήτη?
Να είμαστε όρθιοι. Να μπορούμε να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο.
Αν συναντούσατε τον πρωθυπουργό τι θα του λέγατε μέσα από την καρδιά σας?
Θα του έλεγα «να ακούσετε τη δική σας καρδιά»…
Εκτός από τον μέγα υποστηρικτή της unicef τον Ολυμπιακό, υπάρχει και η ποδοσφαιρική ομάδα Επιλέκτων της unicef που δίνει αγώνες σε όλη την Ελλάδα. Πώς σας φάνηκε η ιδέα?
Είναι μια εξαιρετική πρωτοβουλία, γιατί μέσα το ποδόσφαιρο ευαισθητοποιεί και ενώνει τους φιλάθλους και τους πολίτες για τον κοινό μας στόχο, τη βοήθεια στο παιδί. Νοιώθω ευγνωμοσύνη γιά την ομάδα Επιλέκτων της καρδιάς μας»!
Τι είναι γιά εσάς η Ραφήνα?
Η Ραφήνα είναι τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια του γιού μου, οι φίλοι μας, τα καλοκαίρια μας, ο τόπος που γαληνεύει το μυαλό κι η ψυχή μου κοντά στη θάλασσα.
Η ευχή σας γιά τις γιορτές στα παιδιά του κόσμου…
Κάθε παιδί να μπορεί να βιώσει την παιδικοτητά του, σε έναν κόσμο ειρηνικό και ασφαλή!
Σας ευχαριστώ γιά την τιμή που κάνατε στην εφημερίδα μας!
Η χαρά δική μου, σας ευχαριστώ.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΚΩΣΤΑΚΗ
ΠΗΓΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: “ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΚΤΗ”