Τελευταία μέρα σήμερα της σύντομης αλλά πολύ έντονης προεκλογικής εκστρατείας. Τα κόμματα και οι υποψήφιοι τους είχαν διορία μέχρι χθες τα μεσάνυχτα για να μπορέσουν να μαζέψουν όσες περισσότερες ψήφους μπορούσαν.
Βασικά ότι είχαν να μας πουν το είπαν.
Δεν ξέρω αν κάποιος έγινε σοφότερος από αυτά που άκουσε μέχρι σήμερα ή αν κάποιος που δεν ήξερε τι θα ψηφίσει «ψήθηκε» περισσότερο από κάποιο κόμμα ή υποψήφιο.
Κρίνοντας από τον δικό μου περίγυρο πάντως κανένας δεν περίμενε να ακούσει κάποιον πολιτικό για να αποφασίσει ή να πεισθεί. Αυτό που περνάμε όλοι και ο καθένας ξεχωριστά είναι αυτό που οδηγεί τελικά το μυαλό και την καρδιά μας την ώρα που βρισκόμαστε πίσω από το παραβάν να διαλέξει το κόμμα ή τον υποψήφιο που θα τον εκπροσωπήσει .
Στο δικό μου το μυαλό όμως κάθε φορά που ξεκινά μια προεκλογική περίοδος αλλά περισσότερο όταν αυτή φτάνει στο τέλος της «γυρνάει» ένα κομμάτι του Παύλου Σιδηρόπουλου.
«Κάποτε θα ΄ρθουν» μου τραγουδάει συνέχεια ο Παύλος.
Δεν ξέρω πως μπορεί ο καθένας να ερμηνεύσει τους στίχους του κομματιού και να τους προσαρμόσει στα πιστεύω του, για μένα πάντως από την πρώτη φορά που το άκουσα λειτουργεί σαν φάρος κάθε φορά που βρίσκομαι με τον φάκελο στο ένα χέρι και με τα ψηφοδέλτια στο άλλο.
«Υπερασπίσου το παιδί,
Γιατί αν γλυτώσει το παιδί,
Υπάρχει ελπίδα»
Αυτήν την Κυριακή πάλι με γνώμονα το τραγούδι του «Πρίγκιπα» και με το παιδί μου στην αγκαλιά θα περάσω το παραβάν, θα βάλω το ψηφοδέλτιο στον φάκελο και θα το ρίξω στην κάλπη.
Καλά μυαλά και καλό βόλι
Μάκης Κελέκης
