Όπως λένε οι ειδικοί, αυτοί που ξέρουν δηλ., υπάρχει μια τέχνη και διάταξη των έργων ενώ ορισμένα από τα στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη δεν είναι εντελώς διαισθητικά.
-«Λέω στους ανθρώπους: Φέρτε την ιδιοτροπία σας — η τέχνη είναι τόσο προσωπική. Μπορείτε να το κάνετε για την αναλογία και τη συνοχή, όχι την τελειότητα».
-«Το πρώτο βήμα είναι να σκεφτείς τι προσπαθείς να πετύχεις».
Αφού προσδιορίσετε αυτό που προσπαθείτε να δημιουργήσετε, αφήστε τις ακόλουθες γενικές αρχές να σας καθοδηγήσουν:
• Η συμβατική σοφία λέει ότι η τέχνη πρέπει να κρεμιέται στο ύψος των ματιών. Αλλά είναι σημαντικό να θυμάστε ότι το «στάδιο των ματιών» σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους.
• Οι άνθρωποι έχουν την τάση να προβάλλουν νοητικά σε ένα έργο τον εαυτό τους επειδή οι νευρώνες – καθρέφτες του εγκεφάλου ανταποκρίνονται στην προβολή του έργου ακριβώς όπως θα ανταποκρίνονταν αν βρίσκονταν μέσα σε αυτό.
• Ένας καλός κανόνας, λέει ο Κάφκα, είναι να στοχεύετε σε μικρή απόσταση μεταξύ των μικρών έργων και σε μεγαλύτερη για μεγαλύτερα έργα. Αλλά αν το ένα έργο απέχει πολύ από το άλλο διαταράσσει την οπτική ροή και μπορεί να δημιουργήσει ένταση και ανησυχία.
• Το χάος αποτελεί μια πιο δύσκολη αλλά αγαπημένη προσέγγιση. Όμως ο ανθρώπινος εγκέφαλος αγαπά τη συμμετρία.
• Όταν μοιράζονται τα έργα ένα κοινό χαρακτηριστικό, ο εγκέφαλος είναι πιο εύκολο να επεξεργαστεί αυτό που κοιτά.
• Εάν μια ομάδα έργων είναι συμμετρική, την αντιλαμβανόμαστε ως περισσότερο μελετημένη, όχι τυχαία.
Κάνουμε λοιπόν τούμπα και διαβάζουμε από την αρχή τους κανόνες στο άρθρο της WashingtonPost που αναφέρεται στο πώς να τοποθετούμε έργα και φωτογραφίες για να ευχαριστήσουμε το μάτι και τον εγκέφαλο, βάζοντας ως στοιχείο την αναγωγή στην τοπική πολιτική σκηνή.
Περιχαράκωση σε στείρες ιδέες, μικροπολιτική λογική, πατρονάρισμα παρασκηνίου.
Ότι ακριβώς χρειάζεται ο τόπος για να πάει μπροστά…
Του Παναγιώτη Ι. Δρίβα
Εφημερίδα Polis
