Λίγο ο ήλιος, λίγο η θάλασσα, λίγο το καλοκαιράκι που είναι προ των πυλών, λίγο και οι διακοπές που έστειλε η κυβέρνηση τα μέτρα μαζί με τα εμβόλια (όχι για πάντα…) μέχρι να φύγουν οι τουρίστες, λίγο και ο ωχαδελφισμός μας, κρατάνε ακόμα τη ψυχολογία μας σε νορμάλ επίπεδα…
Γιατί κατά τα άλλα: Ο πληθωρισμός του Απριλίου ψηλότερα από ποτέ, η ακρίβεια γονατίζει κάθε σπίτι όχι 20 μέρες μετά τον μισθό αλλά στη πρώτη εβδομάδα, οι λογαριασμοί της ενέργειας να υποχρεώνουν ακόμα και την μεσαία τάξη σε τεράστιες οφειλές που δεν μπορούσαν να φανταστούν ποτέ πως θα προκύψουν και να τινάζουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό στον αέρα και καπάκι οι κυβερνητικοί βουλευτές να μιλάνε για «τζαμπατζήδες» και πως όλα πάνε πρίμα…
Ρε παιδιά μήπως είστε κάπου αλλού; Γιατί εμείς μόνο καλά δεν είμαστε!
Δεν ξέρω αν ο τζάμπας αυτοκτόνησε με τις μακακίες που ακούει, όπως δεν ξέρω αν όλοι αυτοί που κουνάνε το δάκτυλο έχουν επίγνωση του τι συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό στην κοινωνία. Αυτό που ξέρω, όπως και όλοι οι νοήμονες, είναι πως αυτή η κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση με αυτή που περιμέναμε και πως αυτή η Νέα Δημοκρατία, δεν έχει καμία μα καμία ιδεολογική συνάφεια, με αυτή του Κώστα Καραμανλή. Για αυτό και τα ποσοστά της είναι κοντά στο 20% και πέφτουν και άλλο ραγδαία.
Η οργή και η αγανάκτηση του 80% των Ελλήνων, δεν είναι από επιλογή, ούτε από γούστο. Είναι απόρροια των τραγικών συνθηκών που βιώνουμε τόσο από τις λανθασμένες επιλογές διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης, οι οποίες στην πορεία έγινε προφανές πως έχουν καθαρά εκδικητικό και απειλητικό και μόνο χαρακτήρα (βλ. υγειονομικούς, εκπαιδευτικούς, εμβολιασμούς), όπως και από τις γενικότερη οικονομική κατάσταση.
… και δε φτάνουν αυτά έχεις και τους πανελίστες Υπουργούς και βουλευτές να κουνάνε μονίμως το δάκτυλο με ύφος χιλίων Καρδιναλίων, χωρίς οίκτο αλλά με πάθος… Να σου κουνάνε το δάκτυλο αυτοί που αλλάζουν τα κόμματα σαν τα πουκάμισα και έχουν κάνει την ιδεολογική τους προσέγγιση λάστιχο.
…και μετά φταίμε εμείς. Οι αχάριστοι και τζαμπατζήδες που δεν αντιλαμβανόμαστε πως όλα γίνονται για το καλό μας… ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μας…
Τελικά δεν εξηγείτε διαφορετικά. Ή νομίζουν πως έχουν να κάνουν με ηλίθιους ή δε φαινόμαστε μόνο, αλλά και είμαστε.
Γράφει ο Βασίλης Σπαντούρος
Εφημερίδα Polis
