Πριν πέντε, μπορεί και έξι χειμώνες, στο σπίτι φίλης, ηθοποιού, στην Κηφισιά. Μια κυρία παντρεμένη με μεγαλόσχημο συζητά με άλλον κύριο, γραβατωμένο μεσόκοπο που νεανίζει και προσποιείται τον πολύ κοσμοπολίτη.
«Εμείς αν δε πάμε τα παιδιά στην Ελβετία τα Χριστούγεννα, δεν μπορούμε!
Πάμε στο Μπλαλί (σ.σ: δεν θυμαμαι και δεν ξέρω το μέρος), διότι στο Μπλαλό (σ.σ: ίδια σημείωση παρένθεσης με την πρώτη), πάνε όλοι αυτοί οι βλαχο Έλληνες, που έρχονται για τα μαγαζιά! Εμάς μας νοιάζουν άλλα πράγματα. Τα παιδιά στο Μπλαλί (σ.σ: απ το νου μου οι ονομασίες, τα είπαμε!), κάνουν έλκηθρο με τάρανδους!
Πώς να αντισταθμιστεί η χαρά τους με ψώνια; Φυσικά τρώμε στο Μπλαλέ (σ.σ: καταλαβαίνετε πως ως βλαχο ελληνίδα και αυτό το αγνοώ), όπου το φαγητό είναι ασύγκριτο!».
Ο γραβατωμένος, τώρα, για να μην υστερεί απ την καλοπαντρεμένη έσπευσε να πατήσει κάτω τους αδαείς και να κάνει τον μυημένο στις χαρές του Μπλαλί (σ.σ: αν μέχρι εδώ δεν έχετε καταλάβει, τι παίζει με τις ονομασίες, αφήστε το να πάει στο διάολο και μη διαβάζετε άλλο), λέγοντας πως κι αυτός, όταν είχε μικρά τα παιδιά πήγαινε μόνο στο Μπλαλί, σνομπάρει το Μπλαλό και φυσικά τρώει στο Μπλαλέ και μήπως ξέρει τον κυρ Ζαν που χει το καλύτερο κατρούτσο στο γιοματάρι, στις βουνοκορφές της Ελβετίας και κάτι τέτοια, αλλά πιο με γαλλικά και κομψευόμενα…
… Το πάρτι ήταν παιδικό.
Οι κουβέντες της ελφράδας έχτιζαν στο στήθος, προεμφραγματικά, όλα τα βουνά των Άλπεων, Δυτικών και Ανατολικών, εκείνη την εποχή που ότι είχε υπάρξει στα μαγαζιά τα δημοσιογραφικά είχε σκάσει σαν μεγάλη σαπουνόφουσκα αφήνοντας απελπισία, χρεοκοπίες και αναξιοπρέπεια. Η τεράστια προσπάθεια αγοράς για δώρο στο παιδάκι που γιόρταζε, που να ναι στοιχειωδώς αξιοπρεπές ήταν πλήρως ατυχής, μιας και δεν του δόθηκε καμία σημασία μιας και η καλοπαντρεμένη, ο νεόπλουτος γραβατωμένος και κάτι άλλοι σαν αυτούς είχα κουβαλήσει από δεινοσαύρους σε φυσικό μέγεθος μέχρι ποδήλατα και αυτοκίνητα – παιχνίδια μεγαλύτερα από το δικό μας, το κανονικό.
Η φίλη ηθοποιός προσπαθούσε κάποιοι να μη νιώθουμε φτωχοί συγγενείς, που τα δικά μας παιδιά δεν είχαν κάνει έλκηθρο με ταράνδους παρερμηνεύοντας τις σιωπές, ως λύπη. Δεν ήταν!
Τρελή κρίση πανικού, ήταν, να αρπαχθούν τα παιδιά –μπορεί και κάποια απ τα δικά τους – να απομακρυνθούν απ αυτούς τους υπερφίαλους ανθρώπους, που έδιναν παράσταση διαλογικής μορφής, μόνο οι δυο τους, για να εισπράξουν οι υπόλοιποι το μεγαλείο μια επιδειξιμανούς μεγάλης ζωής. Να αναγνωριστεί η επιτυχία, η ευτυχία, ο κοσμοπολιτισμό τους, από τους απλούς βλάχο – Έλληνες, που φυσικά και δεν γνώρισαν το μεγαλείο απ το χιόνι του Μοντ Μπλαν και του Μοντ Ρόζα, διότι είναι διαφορετικό από εκείνο στα Ζαγοροχώρια, στο Καρπενήσι, στην Ελασσόνα και στην Πίνδο.
Φυσικά ήταν και πολιτικοποιημένοι! Κάποτε ως φοιτητές στα νιάτα τους πήγαιναν και σε διαδηλώσεις! Τώρα ήταν φίλοι με τους υπουργούς, γείτονες με τον Παπανδρέου, τα παιδιά πήγαιναν στο ίδιο σχολειό με τα παιδιά των αρχηγών κομμάτων και φυσικά ήταν σοσιαλιστές! Αλίμονο! Αν η κυρία με τα έλκηθρα με ταράνδους στο Μπλαλί δεν ταυτίζονταν με την Εμμα Γκλοντμαν! Μη σου πω την ξεπερνούσε κιόλας γιατί είχε ακούσει της μακαρίτισσας το «Η ελευθερία δε θα κατέβει στον λαό, ο λαός πρέπει να ανυψωθεί στην Ελευθερία» και θεώρησε πως η ελευθερία είναι νέο λιφτ για τα χιονοδρομικά της Ελβετίας.
Είχαν υπάρξει χάρη στις κυβερνήσεις της εποχής. Είχαν γιγαντωθεί, είχαν θεωρήσει τα παρέακια τους αήττητα και αιώνια. Ίσως και να ταν. Ίσως και να ναι. ΟΚ! Τους άρεσε η ωραία ζωή. Και σε ποιον όχι; Ποιος θα ταν ας πούμε στο υπέροχο ξενοδοχείο στο χιονισμένο κορφοβούνι, που κοστίζει 3.500 τη βραδιά και που είναι πολυτελές, όλο ζεστή, γούνες, τζάκια, μίνι μπαρ με ακριβά κονιάκ και ουίσκι, σε ένα ειδυλλιακά φωτισμένο από χριστουγεννιάτικα λαμπάκια τοπίο, στη σκιά των αιώνιων, λευκών βουνών! Μόνο που δε μπορούσαν να τη χαρούν γιατί ήθελαν θεατές σ αυτήν. Δεν τη ζούσαν. Την επιδείκνυαν.
Τους θυμήθηκα με τις φωτογραφίες που κατακλύζουν τα social media από μια παρέα Ελλήνων που έχουν πάει εκεί για να στηρίξουν την ελληνική μόδα (!), που θα έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα και που θα τραγουδήσει αφιλοκερδώς για να φιλανθρωπίσει ο Αντώνης Ρέμος.
Ο δήμαρχος Μαραθώνα, ο κύριος Ηλίας Ψιννάκης κυκλοφορεί φωτογραφίες του όπου φορά λουσάτες γούνες, τραγουδά γαλλικά με άγιο Βασίληδες ξαπλωμένος κάτω από χριστουγεννιάτικα δεντράκια, ποζάρει με τους φίλους του έξω από ρεστοράν πολυτελείας.
Για την Ελλάδα ρε γαμώ το! Για τη μόδα μας! Για το δικαίωμα στο Γκστάαντ! Το Μπλαλί, το Μπλαλό και το Μπλαλέ θα είναι πάντα ελληνικά! Ζήτω το παραδοσιακό μας έλκηθρο με τάρανδους! Ζήτω η γούνα!…
Αλεξάνδρα Τσόλκα
