Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια από την τραγωδία που συγκλόνισε τον τόπο μας. Η 23η Ιουλίου έχει σημαδευτεί για πάντα. Δεν είναι απλά μία ακόμα ημέρα του χρόνου. Είναι ημέρα μνήμης. Της τραγωδίας, της φρίκης, της απώλειας. Το μέρος και οι άνθρωποι δεν είναι πια ίδιοι.
Σήμερα ανακαλούμε τις μνήμες για όσα ζήσαμε. Όσοι δεν απειληθήκαμε πραγματικά, ας νιώθουμε πραγματικά ευγνώμονες. Έτυχε απλά να μην είμαστε εκεί.
102 όμως χάθηκαν βασανιστικά. Κάποιοι άλλοι επέζησαν. Ψάχνουν δικαιοσύνη.
Η σιωπή ας τα πει όλα. Ας αγκαλιαστούμε όσοι είμαστε μαζί σήμερα εδώ, στο τώρα, που ζούμε.
102 αθώες ψυχές. 102 σκέψεις μαζί τους.
