Τον φωνάζουμε μπααα στην αρχή όταν είμαστε μωρά και τρελαίνεται, μπαααα από βαριεστημάρα αργότερα όταν είμαστε έφηβοι, μπαμπά ως κλασσική επιλογή, πατέρα όταν θέλουμε να το παίξουμε σοβαροί, να τον πειράξουμε, να τον επιβραβεύσουμε ή απλά να του ζητήσουμε κάτι λες και δεν ξέρει ότι έχει αυτή την ιδιότητα και πρέπει να του την θυμίσουμε για να νιώσει την υποχρέωση να μας εξυπηρετήσει. Είναι αυτός που θα σε στείλει στην μάνα σου για να πάρεις την επιβεβαίωση – εσύ αλλά και ο ίδιος – αυτού που έχεις ζητήσει, αυτός που θα σου πει «μισό να σου δώσω την μάνα σου» όταν τηλεφωνείς σπίτι και ταυτόχρονα θα σε ρωτήσει «πού είναι η μάνα σου;» ή αν ξέρεις «πού το χει βάλει η μάνα σου» αυτό που ψάχνει ο ίδιος, καθώς και τι φαΐ θα φάμε σήμερα ως άμεση επαφή που έχεις με την επικεφαλής της κουζίνας. Είναι αυτός που θα προσπαθήσει να κρατήσει κρυφό ότι είναι αυτός που σου φέρνει τα δώρα την Πρωτοχρονιά και ας ντύνεται Άγιος Βασίλης πέντε λεπτά πριν την αλλαγή και εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Άλλωστε έχει δει κανείς τον Σάντα Κλάους μαζί με τον πατέρα του στο ίδιο δωμάτιο; Δεν νομίζω.. (συγγνώμη αν το διαβάσει κάποιο μικρό παιδί και του κατέστρεψα το όνειρο.. αλλά η ζωή είναι σκληρή που θα έλεγε και κάποιος πατέρας, πρέπει να γίνεις άντρας). Είναι αυτός που θα τσαμπουκαλευτεί στην μικρή υποψία ότι σε πείραξε κάποιος και αν είσαι κορίτσι θα απειλήσει οποιαδήποτε εισβολή στον χώρο της κόρης του χωρίς την άδεια του γιατί κανείς δεν είναι αντάξιος της μικρής πριγκίπισσας του. Είναι αυτός που θα μάθει τελευταίος τους καλούς βαθμούς σου και πρώτος τους κακούς μαζί με ότι στραβό τυχαίνει να έχεις κάνει, γιατί η μάνα σου δεν αντέχει να σηκώνει όλο το βάρος μόνη της, πρέπει να κάνει και αυτός κάτι στο σπίτι. Είναι ο συνεργάτης σου στο έγκλημα και ο εφευρέτης της φράσης «μόνο μην το μάθει η μάνα σου». Είναι αυτός που μπορεί να σου μάθει να οδηγείς, να σου δείξει πως να μαστορεύεις ή να καταστρέφεις πράγματα, είναι αυτός που απειλείς ότι θα φωνάξεις για να δείρει αυτόν που σε πειράζει στο σχολείο. Είναι αυτός που θα δεις μαζί του μπάλα ή αν είσαι κορίτσι θα προσπαθήσει να σε πείσει ή θα χάσει το ματς για χάρη σου και πολλά άλλα..
Από προσωπική εμπειρία, είναι αυτός που τον φωνάζεις «φίλο» ακόμα και τώρα που χεις μεγαλώσει, περηφανεύεται ότι είσαι γιος του σε ό,τι μικρό ή μεγάλο πετυχαίνεις, λέει σε κάθε ευκαιρία πόσο πολύ του μοιάζεις, έχεις πάει γήπεδο μαζί του, έχεις παρακολουθήσει ματς, έχετε πανηγυρίσει αγκαλιασμένοι της επιτυχίες της ομάδας σας και σιχτιρίσει στις αποτυχίες, έχει ξενυχτίσει μαζί αφού σου κόλλησε το μικρόβιο του nba, έχετε σχολιάσει ταινίες και καθημερινά γεγονότα, σου χει δώσει το αμάξι του και σου έχει πάρει το καλύτερο πρώτο αυτοκίνητο που μπορούσες να χεις, έχει «πληρώσει» ό,τι σπουδές και γνώσεις ήθελες να πάρεις και σε όποιο μέρος ήθελες να πας, έχετε κάνει βουτιές στις θάλασσες, είναι αυτός που σε έπαιρνε «γκότσι» στους ώμους του, σε τραβούσε με την βιντεοκάμερα και του έδινες το ρεπορτάζ της καθημερινότητας σου στο σπίτι και στο σχολείο, αυτός που δούλευε όλη μέρα και τα ξημερώματα σε πήγαινε αγκαλιά πέρα – δώθε για να κοιμηθείς.
Είναι αυτός που φτιάχνατε σπίτι με τα μαξιλάρια του καναπέ, παίζατε συνεργείο στο κρεβάτι σου και σου έλεγε ιστορίες για τις περιπέτειες του «Τζάμπο» που σου άρεσαν τόσο (ακόμα πιστεύω ότι έπρεπε να τις γράψει και να τις βγάλει σε βιβλίο). Είναι αυτός που σε άφηνε να ισοφαρίζεις όταν παίζατε μπάλα στο σαλόνι του σπιτιού γιατί ήξερε πόσο λάτρευες να πηγαίνετε στα πέναλτι και ξαπλώνατε πέντε λεπτά μαζί πριν σηκωθείς για να ετοιμαστείς για το σχολείο. Είναι αυτός που όταν έλεγες στο σχολείο ότι είναι δημοσιογράφος σε κοιτούσαν με θαυμασμό και ένιωθες περήφανος όχι μόνο για αυτόν αλλά και για εσένα για κάποιο λόγο.
Τέλος, είναι αυτός που έμεινε κοκαλωμένος στην αναγγελία της γέννησης σου και στην λέξη «πατέρας» στο μαιευτήριο, ενώ είχαν πεταχτεί όλοι οι άλλοι και όταν σε κράτησε ήξερε ότι θα σου δίνει αγάπη για πάντα κι ας μην ξέρει τι να κάνει με τα πιο πρακτικά ζητήματα σου…
Αφιερωμένο στον Πατέρα μου…
Σε όσους ήταν, είναι και θα γίνουν πατεράδες…
Σε όσους δεν μπόρεσαν να γίνουν ποτέ και ας το ποθούσαν τόσο…
Και σε όλους τους «πατεράδες» που το μόνο διαφορετικό με τους υπόλοιπους είναι ότι δεν έχουν το ίδιο αίμα με τα παιδιά τους…
Πατέρας είναι αυτός που είναι εκεί για σένα με την αγάπη του, το στήριγμα του και την παραδειγματική στάση του…
Υ.Γ. Θα κλείσω με την αγαπημένη μας παιδική ταινία που θα θυμάμαι για πάντα.. την Γκουφοταινία ή αλλιώς «A Goofy Movie» που πάντα θα μου φέρνει την εικόνα του πατέρα μου η ατάκα «Hey Max»
Χρήστος Ιωάννου
