Μετά το τραγικό γεγονός του ατυχήματος με το ελικόπτερο που στέρησε την ζωή σε εννιά επιβάτες συμπεριλαμβανομένου του ίδιου και της 13χρονης κόρης του Τζιάννα, η ανάγκη για να διαβάσω περισσότερα γεγονότα και λεπτομέρειες για την ζωή ενός από τους αγαπημένους μου αθλητές έγινε επιτακτική.
Έτσι, το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου και ξεκίνησε μία ανασκόπηση στην ζωή του Κόμπι Μπράιαντ, γραμμένη από ένα άνθρωπο που έχει αφιερώσει πολλά χρόνια της ζωής του, μιλώντας με όλους τους εμπλεκόμενους στον χώρο του NBA, εντός και εκτός παρκέ, έχοντας την ιδιότητα του δημοσιογράφου, καθηγητή επικοινωνίας και συγγραφέα best sellers όπως το βιβλίο για την ζωή του Μάικλ Τζόρνταν.
Επομένως, ό,τι είναι γραμμένο μέσα σε αυτό το έργο έχει μία ιδιαίτερη βαρύτητα και το κάνει ξεχωριστό ανάμεσα στα πολλά στοιχεία που μπορεί να βρει κανείς για τον οποιοδήποτε με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο.
Μέσα σε αυτή την βιογραφία βρίσκει ολόκληρη την πορεία της ζωής του, από τα παιδικά χρόνια στην Φιλαδέλφεια και αργότερα στην Ιταλία μέχρι τον τελευταίο αγώνα της καριέρας του όπου σημείωσε 60 πόντους σε ηλικία 37 ετών. Λεπτομέρειες για την σχέση του με την οικογένεια του, την προσωπική του ζωή, την επαγγελματική του πορεία με πληροφορίες από πρόσωπα που έζησαν από κοντά τις στιγμές δόξας αλλά και τις σκοτεινές στιγμές που βίωσε.
Παρ’ όλα αυτά δύο σκέψεις κυριαρχούσαν στο μυαλό μου μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης του.
Πρώτον, την σημασία που έχουν τέτοια έργα μεγάλων προσωπικοτήτων από όλους τους χώρους, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, κοινωνικής θέσης κτλ ώστε να μπορεί ο κόσμος να μάθει τι απαιτείται και τι βιώνει κανείς για να πραγματοποιήσει την όποια αποστολή έχει θέσει για την ζωή του και μιας και βιώνουμε μία δύσκολή εποχή, προσωπικά, μετά το πέρας όλων αυτών, θα ήθελα να ακούσω τι έχουν να μας πουν άνθρωποι που βίωσαν από πρώτο χέρι όλη αυτή την κατάσταση από τους γιατρούς και νοσηλευτές, άτομα σε καίριες θέσεις αποφάσεων, απλούς εργαζόμενους που συνέχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Κατά την γνώμη μου και αυτοί θεωρούνται μεγάλες προσωπικότητες και θα άξιζαν να διαβαστούν οι ιστορίες και οι εμπειρίες τους.
Παράλληλα σε αυτό, να τονίσω πόσο μεγάλη είναι και η ευθύνη του συγγραφέα για τα όποια γεγονότα αποφασίσει να παρουσιάσει και το πόσο θα επηρεάσουν την κοινή γνώμη, είτε θετικά, είτε αρνητικά, για ένα εν ζωή πρόσωπο ή πόσο μάλλον για κάποιον που δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή και δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ή να υπερασπιστεί ό,τι παρουσιάζεται στο βιβλίο. Η ατομική ευθύνη που είναι επίκαιρη στις μέρες μας είναι πάντα εκεί και όχι μόνο σε δύσκολες συγκυρίες όπου επικαλείται.
Δεύτερον, η άλλη σκέψη που με απασχόλησε αφορά όλες τις «διάσημες» προσωπικότητες που βρίσκονται στο προσκήνιο την κάθε χρονική στιγμή και εποχή και το γεγονός πόσο επιφανειακά βλέπουμε σαν κοινό ή μας παρουσιάζουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους.
Για να εξηγήσω καλύτερα την σκέψη μου, ας φανταστούμε, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση, ότι θαυμάζουμε ένα μπασκετμπολίστα. Αυτό που βλέπουμε επιφανειακά είναι πόσα καλάθια θα βάλει σε κάθε αγώνα, πώς κινείται, ό,τι αντιλαμβάνεται το μάτι μας δηλαδή και ό,τι δηλώσει ο ίδιος στα μέσα ενημέρωσης και φτάσει σε μας η πληροφορία. Με βάση το επάγγελμα του κρίνεται, θαυμάζεται, αποθεώνεται, γιουχάρεται. Βιώνει την κατακραυγή σε μία ήττα ή ένα λάθος, γίνεται ήρωας σε μία νίκη ή σε ένα μεγάλο επίτευγμα.
Στην εποχή μας υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που μας φέρνουν πιο κοντά στο παρασκήνιο των διάσημων, αλλά και πάλι το ερώτημα για μένα παραμένει το εξής: ποιος είναι ο ρόλος μας ως κοινό; Μένουμε μόνο στην «επαγγελματική» εικόνα μίας τέτοιας περσόνας ή πρέπει να μας ενδιαφέρει και το τι βρίσκεται πίσω απ’ αυτή; Θαυμάζουμε κάποιον μόνο γι’ αυτό που κάνει ως δημόσιο πρόσωπο; Επίσης, έχετε αναλογιστεί πόσο λίγα γνωρίζουμε και κρίνουμε είτε θετικά είτε αρνητικά κάποιον; Παραδείγματος χάριν, στην συγκεκριμένη βιογραφία, ενώ ο κόσμος έχει δει μία ιστορική επιτυχία της ομάδας των Λέικερς με τα τρία σερί πρωταθλήματα τις χρονιές 00΄,01΄,02΄ από πίσω κρύβονταν πολλά παραπάνω γεγονότα και σχέσεις.
Θα σταματήσω όμως εδώ τους προβληματισμούς μου με την ελπίδα να οδηγηθείτε και εσείς σε κάποιες σκέψεις.
Τέλος, νομίζω ότι θα κλείσω με την σκέψη ότι είναι καλό να διαβάζουμε βιογραφίες και γεγονότα για πρόσωπα που θαυμάζει ο καθένας μας και σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο είτε είστε φαν του Κόμπι Μπράιαντ, του NBA και του μπάσκετ γενικότερα είτε σας ενδιαφέρουν οι «γνωστές» προσωπικότητες.
Μέχρι το επόμενο κείμενο, αφήστε τις σκέψεις να γίνουν λέξεις και τούμπαλιν.
Χρήστος Ιωάννου
