Θέλει θάρρος να γράψεις τον πολιτικό σου επικήδειο. Πολύ περισσότερο όταν γράφεις μόνος σου. Όταν δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών για την επιλογή των πολιτών. Όταν… θωρείς την πλάτη των υποτιθέμενων ψηφοφόρων σου.
Κατανοητή επίσης η πικρία, που προέρχεται από την προσγείωση στην πραγματικότητα της αληθινής επιρροής στα κοινά. Όπως και το γεγονός ότι απουσιάζει έστω κάτι ως απολογισμός των αιτιών της παταγώδους αποτυχίας. Και είναι κατανοητά επειδή η ανακοίνωση την επομένη του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών στόχευε στον δεύτερο γύρο, με την πολιτική επιλογή για στήριξη στον κ. Δαμιανό Φαφούτη.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για την πολιτική σχέση των δύο, για τα πράγματα που τους «ενώνουν» και τους χωρίζουν, όμως είναι αναφαίρετο δικαίωμα οι επιλογές του καθενός, και ως τέτοιες κρίθηκαν από τους πολίτες του Δήμου. Θα μπορούσε επίσης αυτό το «παλέψαμε με την αλαζονεία της εξουσίας», με πολύ προσπάθεια, να εκληφθεί ως κεκαλυμμένη διάθεση αλληλοσυγκρουόμενης αυτοκριτικής.
Αυτό όμως που προκαλεί αλγεινές εντυπώσεις είναι το «ψέλλισμα» δικαιολογίας για τους στρατευμένους κονδυλοφόρους της παραπληροφόρησης που στέρησαν τη… μεγάλη νίκη. Ο Τύπος είναι πάντα ο εύκολος στόχος για τα αίτια μιας ήττας ενώ είναι γνωστή η τακτική της λασπολογίας.
Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομα τους.
Στην περιοχή μας κυκλοφορούν ως επί το πλείστον οι εφημερίδες POLIS, Ανατολική Ακτή, Δημότης, Πρωτοσέλιδο, Αλήθεια. Ενώ στον ηλεκτρονικό τύπο τα βασικότερα σάιτ είναι το irafina.gr, το rpn.gr και το iselida.gr.
Πριν από τις εκλογές οι επικεφαλής των ΜΜΕ είχαμε όλοι γίνει γνώστες δημοσκοπήσεων. Έδειχναν ότι προηγείται ο Βαγγέλης Μπουρνούς και μάλιστα με μεγάλη διαφορά, η δεύτερη θέση παιζόταν μεταξύ των κκ Χριστόπουλου και Φαφούτη, ενώ ο κ. Πιστικίδης ακολουθούσε στην τέταρτη θέση.
Επιλέξαμε ως POLIS να μεταφέρουμε αυτά που βλέπαμε ενώ κάποια μέσα επέλεξαν να στηρίξουν τον εν λόγω υποψήφιο του οποίου προφανώς τα βέλη στρέφονται και κατά ημών, επειδή δεν επικοινωνήσαμε ικανοποιητικώς -κατά τον ίδιο- το μεγάλο έργο του και τα επιτεύγματά του (δεν εκπλησσόμεθα από την αιφνίδια αμνησία). Πιο απλά υπονοεί ότι τα «πιάσαμε» για να στραφούμε εναντίον του.
Για να δούμε όμως ποιος τελικά είναι περισσότερο εκτεθειμένος και ποιον κατηγορεί ουσιαστικά:
-Αυτούς που περιέγραφαν μια πραγματικότητα, η οποία τελικά αντικατοπτρίστηκε στις εκλογές, ή τα μέσα που τον στήριξαν προβάλλοντας το αντίθετο επιχειρώντας προφανώς να επηρεάσουν αν όχι να παραπλανήσουν τους ψηφοφόρους;
-Ποιος είναι ο στρατευμένος κονδυλοφόρος; Αυτός που περιγράφει μια πραγματικότητα ή αυτός που ξέρει αλλά γράφει το αντίθετο;
Οι απαντήσεις είναι προφανείς, αυτό όμως που κάνει περισσότερο εντύπωση είναι η ελαφρότητα με την οποία εκθέτει τα μέσα που τον στήριξαν. Διότι με την αλαζονική συμπεριφορά του μόνον αυτά εκθέτει. Διότι ακόμη και αν τα εν λόγω μέσα επέλεξαν να στηρίξουν μια πολιτική κατεύθυνση, τώρα πώς θα γίνουν πιστευτά ότι αυτή η επιλογή βασίστηκε σε προγραμματικά κριτήρια;
Το δεύτερο μεγάλο ατόπημα (sic) ήλθε αμέσως μετά, με την τριμερή λυκοσυμμαχία. Όχι λόγω των τεράστιων διαφορών μεταξύ πάλαι ποτέ ορκισμένων «εχθρών», στην πολιτική όλα γίνονται για την εξουσία, αλλά με τον τρόπο που επέλεξαν να την επικοινωνήσουν.
Να πατήσουν πάνω στον ανείπωτο πόνο των ανθρώπων που έχασαν συγγενείς, παιδιά, περιουσίες. Ποιος δεν θα αρχίσει να σκέφτεται τώρα ότι η απουσία τους τις τραγικές μέρες του καλοκαιριού μόνον τυχαία δεν ήταν, και αποσκοπούσε σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή; Δηλ. τη στιγμή των εκλογών και στο αντιμπουρνικό μέτωπο;
Μπήκε ο ένας πάνω από τον άλλον, μετρήθηκαν σε ύψος και αποδείχθηκαν πολιτικά κοντοί. Και όχι δεν ήταν έντιμος ο αγώνας (όσον αφορά τους επικεφαλής) με τον διχασμό που προσπάθησαν να ενσπείρουν, ευτυχώς χωρίς επιτυχία.
Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν πώς έρχονται αλλαγές, καθώς γρήγορα οι πρωτεργάτες του «Βατερλώ» ειδικά της ΝΕΑΣ ΑΡΧΗΣ θα βρεθούν από κορυφαία στελέχη ενώπιον των ευθυνών τους. Ειδικά για τα όσα αράδιαζαν περί ποσοστού και δεύτερης Κυριακής. Είναι η τελευταία ευκαιρία να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αποχωρήσουν ησύχως στα ενδότερα….
Το πολιτικό στόρι θυμίζει έντονα τον Βασίλη τον Λεβέντη και την Ένωση Κεντρώων ο οποίος μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών που προοιωνίζεται και «διάλυση» του κόμματος, βγήκε στα ΜΜΕ και άρχισε να κατηγορεί ως υπεύθυνα τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες ότι δεν πρόβαλλαν επαρκώς τις θέσεις του. Ξεχνάει πώς κάποτε ήταν παντού… «πρώτη μούρη» ως ο ανερχόμενος αστήρ της κοινοβουλευτικής ευταξίας….
Και τώρα, στα σπίτια τους, ήρθε η ώρα για πίτσα και κατάρες…. Αλίμονο.
Παναγιώτης Ι. Δρίβας
Πηγή: Εφημερίδα Polis
