Ήταν διάχυτη η αίσθηση ότι η POLIS έχει γίνει η πιο χρήσιμη, όμορφη, γευστική, ισορροπημένη, περιζήτητη (δεν ξεχνάω κάτι… ) τοπική εφημερίδα στην Ανατολική Αττική.
Όμως χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 4 ολόκληρα χρόνια (εντάξει λίγο λιγότερο) για να επιβεβαιωθεί τούτο, με τιμή και καμάρι, όταν πλήθος κόσμου, αλαφιασμένο, την αναζητούσε εναγωνίως, πλην όμως εις μάτην, αφού είχε εξαφανιστεί από περίπτερα, και όλα τα σημεία, στα οποία επιμελώς διανέμεται κάθε μήνα.
Ήταν η αποφράδα (τότε δεν εγνώριζαν πώς θα εξελιχθεί) μέρα της Καθαράς Δευτέρας και ουδείς είχε προβλέψει ότι ο «παλαβός» γαρμπής (είδος ανέμου που ευδοκιμεί στους ουρανούς), θα γκρέμιζε κάθε ελπίδα από τα παιδάκια να δουν τους χαρταετούς να πετούν ψηλά. Οι ουρές κοντές, οι χαρταετοί έκαναν τρελές τούμπες στο ανέβασμα και μετά από ένα ξέφρενο χορό, περνώντας ξυστά πάνω από τα κεφάλια αμέριμνων εξοχιστών (σσ αυτοί που βρίσκονται στην εξοχή) προσγειώνονταν με πάταγο στο γρασίδι.
Είδαν και αποείδαν οι έρμοι πατεράδες, που δεν άντεχαν άλλο να βλέπουν τα βλαστάρια τους να σπαράσσουν στο κλάμα, και έσπευσαν προς αναζήτηση εφημερίδων (περιέργως μόνον την POLIS αναζητούσαν και αν αυτό είναι ψέμα να κλείσουν όλα τα ανταγωνιστικά φύλλα) ώστε να μακρύνουν την ουρά των χαρταετών, η οποία ως γνωστόν προσδίδει την αποφασιστική ισορροπία στο πέταγμα.
Οι προσπάθειες αναζήτησης απέβησαν άκαρπες (τα είπαμε και στην εισαγωγή περί το αλαφιασμένο πλήθος), και τότε, κάνοντας την καρδιά τους πέτρα και προς μεγάλη έκπληξη όλων, έβγαλαν από τα πορτμπαγκάζ των αυτοκινήτων όχι μία, δύο αλλά σχεδόν όλα τα φύλλα (αριθμός 45 τότε) της POLIS αφήνοντας έκπληκτους τους ίδιους αλλά και τους διπλανούς τους, που έκαναν ακριβώς την ίδια κίνηση.
Ένα συνωμοτικό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη όλων και μια ανακούφιση, ότι εδώ γύρω υπάρχουν μόνον ομοϊδεάτες της πλουραλιστικής ενημέρωσης (ωραίο εεεεε)…
Για να μην τα πολυλογώ, οι ουρές φτιάχτηκαν και οι χαρταετοί έσκισαν και πάλι τους αιθέρες, κάτι που δεν θα είχε επιτευχθεί αν δεν υπήρχε η POLIS. Ναι φίλοι μου….
Μέσα από αυτήν την αγωνιώδη περιπέτεια, που εκτυλίχθηκε στην απεραντοσύνη των οριζόντων (καλό και αυτό) προέκυψε και ένα άλλο στοιχείο που ομολογουμένως δεν είχε περάσει από το μυαλό των υπέροχων δημιουργών, τούτης της υπέροχης εφημερίδας.
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, στις συζητήσεις που έγιναν μεταξύ του πλήθους, διαπιστώθηκε επίσης ότι το μέγεθος του φύλλου ταιριάζει απόλυτα για στρώσιμο στο κάτω μέρος των περισσοτέρων κλουβιών (για όσους δεν προτιμούν να τα βλέπουν να πετούν ελεύθερα, όχι τα κλουβιά αλλά το περιεχόμενο) και επίσης λόγω της πολύ καλής ποιότητας χαρτιού και μελάνης είχε γίνει παιχνιδάκι -έτσι λέγαν- ο καθαρισμός των υαλοπινάκων (εδώ ο γράφων διατηρεί μια επιφύλαξη διότι δεν έχει προσωπική εμπειρία).
Εφημερίς λοιπόν, «αποθέωση» του εφήμερου….. επίσης scriptamanent (τα γραπτά μένουν) αλλά και verbavolant (τα λόγια πετούν) εδώ κυριολεκτικά όσον αφορά σε κάποιες αναρτήσεις που χάνονται… αιφνιδίως στους αιθέρες του facebook από «έγκυρα» σάιτ. Δήθεν καυστικές, αλλά στο βάθος χαιρέκακες, ότι επιτέλους «σας πιάσαμε μπαγάσηδες»….
Καλές και ανέφελες πτήσεις σε όλους…. συναδέλφους και υποψηφίους ενόψει ευρωεκλογών, αυτοδιοικητικών και εθνικών εκλογών. Με ή χωρίς την POLIS παραμάσχαλα.
ΥΓ1: Το «γευστική» μπήκε έτσι για να γεμίσει ο χώρος, αν και νομίζω ότι από… πικάντικα ουκ ολίγα. Όσο για την ομορφιά….
ΥΓ2: Υπάρχουν και οι σχετικές αποδείξεις για όσους δεν πείθονται για τα… ανεβοκατεβάσματα. Και μην πάει ο νους σας στο κακό, στην ιστορία με τους χαρταετούς αναφερόμεθα που είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Παναγιώτης Δρίβας
Πηγή: Εφημερίδα Polis
