Τώρα που πέρασαν αρκετές ώρες και καταστάλαξε το πράγμα, νομίζω ότι είναι η καλύτερη στιγμή για να “μιλήσουμε” για το ντέρμπι της Κυριακής.
Η Τριγλία νίκησε αλλά δεν έπεισε, η Θύελλα έχασε αλλά ήταν άτυχη και άστοχη. Αυτός πάνω κάτω είναι ο τίτλος που θα έβαζα για αυτό το παιχνίδι. Πολύ σοφά τα λόγια του προπονητή των κιτρινόμαυρων, του Γιώργου Αρχοντάκη, ο οποίος στη συνέντευξη τύπου είπε ξεκάθαρα την αλήθεια για την ομάδα του. Παρότι πήρε τους τρεις βαθμούς έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια στο τελευταίο διάστημα. Αντίθετα οι Λιγνιτωρύχοι αντέδρασαν μετά το γκολ και την αποβολή, έβγαλαν ψυχή όμως μία το δοκάρι και μία η αστοχία του Ζέκιο στέρησαν την Θύελλα από τον βαθμό της ισοπαλίας, αν μη τι άλλο.
Για τους νικητές πρώτα να πούμε, ότι στα “συν” ότι έφθασε στο σημείο βασικά επί Αρχοντάκη, αν μην παίζει καλά αλλά παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει. Έχει δέσει σαν ομάδα, έχει σταντάρει πλέον την ενδεκάδα ο κόουτς, έχει σίγουρα ελλείψεις, όμως μπορεί να βάλει τις βάσεις για του χρόνου που το πρωτάθλημα της Γ΄Εθνικής θα γίνει πιο ανταγωνιστικό μια και δεν θα πέφτει μόνο μία ομάδα.
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι μου άρεσε η επιθετική τριάδα. Ποτουρίδης, Τσεβάς και Καλογιάννης δείχνουν να βρίσκονται μια χαρά, με τον τελευταίο να είναι “σβούρας” εκμεταλλευόμενος την ταχύτητά του και την καλή τεχνική του κατάρτιση. Ο Τσεβάς από την άλλη από τότε που επέστρεψε από τον τραυματισμό του ανεβάζει level κάθε φορά. Σταθερή αξία ο Ποτουρίδης, ενώ υπάρχει και ο Νικολόπουλος ο οποίος έχασε τη θέση του βασικού.
Στα μετόπισθεν, την Κυριακή δεν τράβηξε η άμυνα. Σταθερός ο Δήμιζας, αλλά οι της Θύελλας έβγαλαν φάσεις και απείλησαν σοβαρά παρότι έμειναν με δέκα. Στο κέντρο Παπασάββας, Παπαδόπουλος και Κότσι με σκαμπανεβάσματα. Στο πρώτο ημίχρονο όχι σπουδαία πράγματα η Τριγλία. Στην επανάληψη και ειδικά μετά την αποβολή και το γκολ έπαιξε με αντεπιθέσεις κάτι που της πάει σαν ομάδα, αλλά δεν ήταν αποτελεσματικοί. Μέχρι να μπει το δεύτερο τέρμα στις καθυστερήσεις έχασαν πολλές ευκαιρίες και κινδύνεψαν να δεχθούν την ισοφάριση.
Η Θύελλα αν και μπήκε πολύ δυνατά στο πρώτο δεκάλεπτο στην υπόλοιπη διάρκεια μέχρι το σφύριγμα της λήξης επικρατούσε μια γκρίνια και μια μουρμούρα μεταξύ των παικτών που δεν τους επέτρεπαν να παίξουν μπάλα. Ανεξήγητο ίσως. Μπορεί λόγω της κρισιμότητας του ματς ή άμεση ανάγκη βαθμών. Φαγωμάρα στις λάθος μεταβιβάσεις, στις σέντρες, στο παιχνίδι γενικώς. Απείλησε μόνο από στημένα λόγω της ποιότητας του Χαρακτίδη. Στο δεύτερο μέρος, στο 53΄μένει με μείον ένα παίκτη, στο 63΄δέχεται το γκολ από κεφαλιά σε φάουλ του Τσεβά κι από κει και πέρα με τον κίνδυνο να χάσουν άλλο ένα παιχνίδι ενδεχομένως, ανέβασαν εντελώς στροφές και έδιξαν να ξυπνούν από τον λήθαργο που είχαν πέσει στα 45 πρώτα λεπτά.
Μεγάλο ρόλο έπαιξε βέβαια η αλλαγή συστήματος σε 3-4-2 με Γεραγωτέλλη, Φύτρο και Μανουσάκη πίσω. Η ομάδα της Θύελλας “έσφιξε” και το μόνο που κινδύνευε ήταν να δεχθεί γκολ στις αντεπιθέσεις. Από τα πλάγια είχε Γκίκα και “Λέτο”, ο οποίος για πρώτη εμφάνιση στην ομάδα μετά την περσινή χρονιά, μια χαρά τα πήγε, ενώ ο ιθύνων νους Χαρακτίδης προσπαθούσε να βγάλει μπαλιές ή να βρει ευκαιρία να σουτάρει. Τα υπόλοιπα τα μάθατε από την περιγραφή του αγώνα.
Τώρα με τον νέο προπονητή τον Θανάση Κολιτσιδάκη, ο οποίος κλήθηκε για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, η Θύελλα στους εναπομείναντες δέκα αγώνες (πέντε εντός και πέντε έξω) θα κοιτάξει αν έχει τουλάχιστον μία ομάδα από κάτω για να μην είναι εκείνη η ομάδα που θα πέσει από την Γ΄Εθνική. Πολύ δύσκολη η αποστολή του νέου προπονητή, μπορεί να υπάρχει χρόνος, όμως δεν εξαρτάται μόνο από τους ίδιους αλλά και από τις άλλες ομάδες. Όλοι ξέρουμε ότι στο τέλος μετρούν οι καλές σχέσεις με άλλες ομάδες, η τύχη ή ατυχία καμμιά φορά να παίζεις με αδιάφορες ομάδες, οι συμμαχίες κλπ. Δύο σημαντικά για την εξέλιξη και το μέλλον της Θύελλας, είναι τα παιχνίδια με ΙΝΚΑ και Κηφισιά στη Ραφήνα.
Το πρωτάθλημα έχει δρόμο ακόμα και οι ισορροπίες αλλάζουν. Από την άλλη η Τριγλία χωρίς να επαναπαύεται δείχνει να έχει ξεπεράσει τον σκόπελο που λέγεται υποβιβασμός. Επειδή όμως από την μία αγωνιστική μέρα στην άλλη όλα αλλάζουν θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Έχει έξι παιχνίδια στην έδρα της και τέσσερις φορές θα αγωνιστεί μακριά. Προφανώς και σώνεται η παρτίδα αν εκμεταλλευτεί στο έπακρο τον παράγοντα “έδρα”. Εκτός αυτού είναι επτά βαθμούς συν από τον τελευταίο, δύο νίκες δηλαδή και κάτι!
Για τα παρατράγουδα στο τέλος απλά, ντροπή και στους μεν και στους δε. Ποιος ξεκίνησε, ποιος συνέχισε, αυτά είναι αστεία. Φίλοι, γνωστοί και συγγενείς σε διαφορετικά στρατόπεδα. Για ένα ματς. Για τη μπάλα ρε γαμώτο…
Βαγγ.
