Προχθές Τετάρτη, στις 4 Απριλίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων. Και με αφορμή αυτή την ημέρα, βρήκα ένα κείμενο, που γράφτηκε την ίδια μέρα, από τον Σπύρο Πετρίδη. Είναι ευαισθητοποιημένος με τα ζώα, ασχολείται με τα αδέσποτα και συνεισφέρει στην προσπάθεια της Φιλοζωικής Ραφήνας-Πικερμίου.
Γράφει λοιπόν ο κος Πετρίδης:
«Αυτός είναι ο πολιτισμός σας.. Ο Γιάννης, το σετεράκι που βρέθηκε πεταμένο και ζούσε δίπλα σε ένα παντοπωλείο στη Ραφήνα, που ήταν φοβικό και το φρόντιζαν οι άνθρωποι εκεί, βρέθηκε νεκρός, πιθανότατα από φόλα. Κανείς δεν ξέρει από ποιον, κανείς. Κανείς δεν είδε κανείς δεν άκουσε τίποτα και φυσικά θάφτηκε το θέμα. Εγώ το έμαθα μετά από 2 εβδομάδες που πέθανε..
Απειλές; Αμέτρητες, άλλοι είχαν πάει στο Δήμο τάχα ότι ήταν επιθετικός άλλοι έκαναν τζόκινγκ και έμπαιναν στο μαγαζί και έκαναν παράπονα ότι τους γαύγιζε όταν περνούσαν. Και τώρα; Τώρα ο Γιαννάκης είναι στο χώμα και είναι όλοι οι Ραφηνιώτες ευτυχισμένοι. Αυτός είναι ο πολιτισμός εδώ. ΟΠΟΙΟΣ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΖΩΑ ΟΠΟΙΟΣ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΤΑ ΦΟΛΙΑΖΕΙ..
Και τα τοπικά site και το επίσημο site του Δήμου της Ραφήνας, διαφημίζουν την πόλη. Διαφημίζουν ότι θα φτάσει ο Προαστιακός μέχρι την Ραφήνα! Ε βέβαια μην χάσει ο κόσμος τέτοιο πολιτισμό! Ελάτε να τα ζήσετε από κοντά.
Σιγά, ποιος νοιάζεται για τον Γιάννη, ένα αδέσποτο λιγότερο.. Α ναι χρόνια πολλά στα αδέσποτα είπαμε;».
Συμφωνώ κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, στα λεγόμενά του. Ναι, ομολογώ πως δεν ήμουν τόσο ευαίσθητος με τα ζωντανά. Ο λόγος; Ας το αφήσουμε καλύτερα, μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει πως τώρα, σήμερα, τούτη την ώρα , από την στιγμή που ένα τρισχαριτωμένο σκυλάκι, -η γνωστή και μη εξαιρετέα Μπέλα-, μπήκε στη ζωή μας, άλλαξαν πολύ τα πιστεύω μου, όσον αφορά την αντιμετώπισή μου σε παρόμοια θέματα. Πλέον δεν θέλω να ακούω για βασανισμούς και τυραννίες των ζώων, δεν θέλω να βλέπω να κακοποιούν ζωντανά, δεν θέλω να ταλαιπωρούνται από ανθρώπους που δήθεν αγαπούν τα ζώα, δεν θέλω να πειράξει κανείς την Μπέλα μας.
Όμως από την άλλη έχω κι εγώ δεχθεί επιθέσεις από άγριους σκύλους, έχω φοβηθεί, σκιάχτηκα που λένε. Και προφανώς δεν ευθύνονται τα σκυλιά γι αυτό. Άλλοι ευθύνονται. Κι αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία.
Ούτε είναι όλοι οι ραφηνιώτες αναίσθητοι. Δεν μπορεί να υπάρχει τόσος κόσμος ειδικά εδώ στην περιοχή μας, Ραφήνα και Πικέρμι που έχει από ένα μέχρι κι εγώ δεν ξέρω πόσα σκυλιά στην αυλή του ή στο σπίτι του. Και πολύς είναι ο κόσμος που βοηθάει με οποιοδήποτε τρόπο (τάϊσμα, εμβόλια, χρήματα κλπ)…
Τώρα αν υπάρχουν αυτοί που θεωρούν ότι για όλα τα στραβά που έχουν πάθει, φταίνε τα ζωντανά, αυτοί πάντα θα υπάρχουν. Δυστυχώς… Όπως λυπούνται πολλοί με την απώλεια του Γιάννη, έτσι υπάρχουν κι αυτοί που χαμογελούν και νιώθουν ικανοποίηση όταν βλέπουν μια δολοφονική πράξη.
Επίσης είμαι κάθετα αντίθετος με ότι αναφέρει ο κος Πετρίδης για τα τοπικά μέσα. Είμασταν και θα είμαστε κοντά στη Φιλοζωική από την πρώτη μέρα της υπαρξής μας. Κι αυτό το λένε τα γραπτά κι όχι εμείς. Τα γραπτά μένουν. Και φυσικά θα στηρίξουμε τον πολιτισμό, και φυσικά θα γράψουμε για τον Προαστιακό. Όπως και για οτιδήποτε καλό ή κακό γίνεται σ αυτόν τον τόπο. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα λοιπόν. Ούτε να μας παίρνει η μπάλα όλους. Είναι άδικο.
Όπως είναι άδικο αυτό που έγινε με τον Γιάννη και με τον κάθε Γιάννη. Και καταδικάζουμε τέτοια γεγονότα και τέτοιες συμπεριφορές. Και όποιος θέλει να κοινοποιήσουμε, να γράψουμε, να συμμετέχουμε και να ενώσουμε τις δικές μας δυνάμεις σε κάθε προσπάθεια που γίνεται, εδώ είμαστε. Και εδώ θα είμαστε…
