Λίγες σκέψεις για το βιβλίο «Σκέφτομαι να βάλω ένα τέλος» του Ίαν Ριντ – Όταν επιλέγουμε να φέρουμε πιο κοντά το τέλος, δημιουργούμε μια νέα αρχή

Βαριά λέξη το τέλος. Ανέκαθεν έτσι ήταν. Δηλώνει κάτι μόνιμο, οριστικό όπως ο θάνατος. Άλλωστε και ο θάνατος ένα τέλος είναι και μάλιστα το πιο σίγουρο, το πιο βέβαιο πράγμα στην ζωή. Παράξενο που στην ίδια πρόταση συγκατοικούν οι λέξεις θάνατος και ζωή, όμως αν όχι όλα, σχεδόν όλα τα πράγματα και τα γεγονότα εκεί καταλήγουν. Στην σχέση αυτών των δυο. Εκεί που αρχίζει το ένα, τελειώνει το άλλο. Κάτι γεννιέται, κάτι πεθαίνει. Κάτι αρχίζει και κάτι φτάνει στο τέλος του. Από το σύμπαν, τους γαλαξίες και τους πλανήτες μέχρι στο πιο μικρό δείγμα ζωντανού οργανισμού. Από τις σχέσεις, τις φιλίες, τις εμπειρίες μέχρι τις σκέψεις και τα συναισθήματα.

Έτσι ακριβώς συμβαίνει και στις ιστορίες των βιβλίων, ξεκινούν και τελειώνουν, όπως εδώ ξεκινά η διήγηση της φίλης του Τζέικ, όταν οι δυο τους ξεκινούν με το αμάξι με προορισμό το πατρικό σπίτι του Τζέικ, ώστε να γνωρίσει η κοπέλα του τους γονείς του και το μέρος που μεγάλωσε και καταλήγει σε ένα αναπάντεχο, ανοιχτό τέλος με πολλαπλές ερμηνείες. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, συμπεραίνουμε μόλις φτάσουμε στο τέλος, στην τελευταία σελίδα.

Στο μυαλό της κοπέλας έχει φυτρώσει και κυριαρχεί η σκέψη να τελειώσει την σχέση της με τον Τζέικ, παρόλο που μια επίσκεψη στους γονείς του δείχνει το αντίθετο, κάτι πιο μόνιμο και κατασταλαγμένο. Άλλωστε, όπως διαβάζουμε μέσα από τα λόγια του Τζέικ, οι σκέψεις είναι πιο αληθινές, πιο πραγματικές από τις πράξεις. Κάνεις ό,τι θες, λες ό,τι θες, αλλά δεν μπορείς να πλαστογραφήσεις μία σκέψη. Μέσα στο κεφάλι μας κατοικεί η αλήθεια μας και είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να αφήσουμε κάποιον να γνωρίσει την αλήθεια μας ή να καταφέρει να την ανακαλύψει ο ίδιος.

Ο συγγραφέας μέσα από την απλή αρχικά φαινομενική τυπική υπόθεση της σχέσης ενός ζευγαριού πραγματεύεται πολύ περισσότερα και βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης όπως η κρίση ταυτότητας, η ελεύθερη βούληση, η αξία των σχέσεων, ο φόβος και η μοναξιά. Περπατά τα μονοπάτια της φιλοσοφίας και της ψυχολογίας μέσα από την αφήγηση της κοπέλας, αλλά και τους διαλόγους των χαρακτήρων του και οδηγεί την ιστορία στην κορύφωση της, προκαλώντας τρόμο και αγωνία στους ήρωες και κατά συνέπεια στους αναγνώστες. Κατά συνέπεια, το βιβλίο ακροβατεί μεταξύ δράματος, ψυχολογικού θρίλερ και φιλοσοφίας όπου καταφέρνει να έχει δράση μέσα από τις σκέψεις, γεγονός που πιστώνεται στην συγγραφική ευχέρεια του Καναδού δημιουργού.

Ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, διάλογοι και προβληματισμοί που βάζουν τον αναγνώστη σε σκέψεις και προσωπικά όσο περνούσαν οι σελίδες τα συναισθήματα που επικρατούσαν ήταν σε ορισμένα μέρη ο τρόμος και η αγωνία για την κατάληξη των ηρώων και κατά κύριο λόγο ένα γενικότερο αίσθημα συμπόνοιας προς τους ήρωες, προς τους άλλους ανθρώπους γύρω μας και προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Παράλληλα, επικρατεί η αίσθηση μετάνοιας ως προς τα μικρά πράγματα που δεν κάναμε ή που δεν είπαμε, για ευκαιρίες και ανθρώπους που αφήσαμε να φύγουν ή ακόμα για ολόκληρη την ζωή που δεν τολμήσαμε να ζήσουμε ή να μοιραστούμε και απλά μας προσπέρασε απλώς υπομένοντας το τέλος της. Μία μίξη θλίψης, αλλά ταυτόχρονα και αισιοδοξίας ότι πάντα έχουμε την επιλογή να συνεχίσουμε ή να αλλάξουμε προς το καλύτερο.

Τέλος, όσον αφορά την σχέση του βιβλίου με την ομώνυμη ταινία του Τσάρλι Κάουφμαν που κυκλοφόρησε μετέπειτα στο Netflix (μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο γι’ αυτήν εδώ), η βασική ιστορία είναι ίδια μαζί με τα συναισθήματα που σου προκαλεί, όμως υπάρχουν ορισμένα σημεία που έχουν διαφορά όπου ο Κάουφμαν έχει βάλει την ματιά και την ξεχωριστή πινελιά του στο σενάριο και στην σκηνοθεσία που επιμελείται ο ίδιος. Και οι δύο δημιουργοί, ωστόσο, παρουσιάζουν εξαιρετικό αποτέλεσμα τόσο στο γραπτό μέσο του βιβλίου όσο και στο οπτικοακουστικό που σου προσφέρει το σινεμά και το σίγουρο είναι ότι το βιβλίο, η ταινία, αλλά κυρίως η ιστορία αυτή καθαυτή συνεχίζονται και μετά το τέλους τους, καθώς απαιτούν και προσφέρουν αρκετό έδαφος για συζήτηση μεταξύ των αναγνωστών και των θεατών τόσο για τα έργα όσο και για τα γενικότερα θέματα που απασχολούν την ανθρώπινη ύπαρξη και την ζωή γενικότερα που θίγονται μέσα από αυτά.

Διαβάστε πρώτα το βιβλίο, δείτε στην συνέχεια την ταινία και κουβεντιάστε την μαζί άλλους. Μόνο κερδισμένοι θα βγείτε από αυτή την επιλογή.

Χρήστος Ιωάννου

Υ.Γ. Ποτέ δεν ξέρεις τι σκέφτεται και τι νιώθει ο άλλος, επένδυσε χρόνο στην επαφή σου με τους άλλους και κοιτά και έξω από τον κύκλο σου. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν βοήθεια ή απλά έναν άνθρωπο να μιλήσουν. Είναι άτιμο πράγμα η μοναξιά, ίσως χειρότερο και από τον θάνατο.

Υ.Γ.2 Το τραγούδι για όσους έχουν διαβάσει το βιβλίο θα καταλάβουν

Δείτε τις ειδήσεις από την Ανατολική Αττική και όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο irafina.gr.
Κάντε like στη σελίδα του irafina.gr στο Facebook
Ακολούθηστε το irafina.gr στο Twitter

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.